Η εικόνα να αγωνίζονται ένδεκα ξένοι παίκτες με τη φανέλα του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα ξένισε πολλούς φίλους του, συνάδει ωστόσο απόλυτα με την τάση που διαμορφώνεται στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Η δημογραφική μελέτη του ποδοσφαίρου για τον Παλαιό Κόσμο την οποία διενήργησε το Ποδοσφαιρικό Παρατηρητήριο του Πανεπιστημίου του Νοσατέλ αποκαλύπτει τη συνεχιζόμενη αύξηση των ξένων παικτών στα εθνικά πρωταθλήματα.

Οι εισαγόμενοι παίκτες στα 31 κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αποτελούν το 38,7% επί του συνόλου των ποδοσφαιριστών, μέχρι την 1η Οκτωβρίου. Από το 2009 όταν άρχισε η καταμέτρηση μέχρι σήμερα η τάση παραμένει ανοδική και ιδιαίτερα ανησυχητική για τους γηγενείς παίκτες που εκπαιδεύονται στις ακαδημίες.

Οι περισσότεροι ξένοι ποδοσφαιριστές (65,4%) αγωνίζονται στην Κύπρο και ακολουθούν η Τουρκία (62%) και η Αγγλία (61,8%). Η Ελλάδα βρίσκεται στην όγδοη θέση της σχετικής λίστας καθώς 47,9% των παικτών που αγωνίζονται στη Σούπερ Λίγκα είναι ξένοι.

Ενα στοιχείο που θεωρείται δυσμενές για την αγωνιστική σταθερότητα μιας ομάδας είναι ο αριθμός των μετακινούμενων αθλητών (μεταγραφές) και ο μέσος όρος παραμονής τους στον σύλλογο.

Για το 2016 οι σύλλογοι απέκτησαν κατά μέσο όρο 10,7 ξένους παίκτες, ενώ η παραμονή τους έπιασε το χαμηλότερο ποσοστό των επτά τελευταίων χρόνων, φτάνοντας τα 2,2 χρόνια.

Οι σύλλογοι που απέκτησαν τους περισσότερους ξένους παίκτες (μ.ό.) το 2016 είναι οι πορτογαλικοί με 14,2, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στην 9η θέση με μ.ό. 12,1 μεταγραφές από το εξωτερικό.

Μόνο ο Παναθηναϊκός έκανε το 2016 επί Στραματσόνι 18 μεταγραφές από το εξωτερικό!

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αλλά και για την Ελλάδα είναι τα ποσοστά των παικτών των ακαδημιών που καταφέρνουν να βρουν αγωνιστικό διέξοδο.

Από το 2009 όταν το ποσοστό ήταν 23%, το 2016 έπεσε στο 19,2%. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 27η θέση της σχετικής κατάταξης (10,1%), στοιχείο χαρακτηριστικό για την ανυπαρξία πολιτικής στην ανάδειξη ταλέντων.

Πρώτη χώρα στην προώθηση νέων παικτών είναι η Σλοβακία (31,5%) και ακολουθούν η Ουκρανία, η Τσεχία, η Κροατία και η Νορβηγία των οποίων οι σύλλογοι έχουν την ίδια οικονομική επιφάνεια με τους ελληνικούς, αλλά προτιμούν να επενδύουν στα δικά τους ταλέντα από το να αγοράζουν ξένους, αμφίβολης ποιότητας.