Μου ήταν παντελώς άγνωστος ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Εννοώ σε προσωπικό επίπεδο. Στο γήπεδο τον είχα δει μερικές φορές, παλαιότερα, αλλά δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ τίποτε περισσότερο από μια χειραψία. Κατά καιρούς διάβαζα ή πληροφορούμουν όσα τον αφορούσαν και όπως πολλοί άλλοι είχα διαμορφώσει άποψη γι’ αυτόν, αλλά ο τρόπος που έφυγε με έχει συγκλονίσει.

Ο άνθρωπος «έσκασε». Από τις παντοειδείς πιέσεις που δεχόταν πανταχόθεν και από ατυχή επιλογή του να τα βάλει ευθέως με τη Δικαιοσύνη, παραβλέποντας μια βασική αρχή που ισχύει και που λέει ότι «με το κράτος στην Ελλάδα δεν τα βάζεις».

Αυτός τα έβαλε. Με έναν τρόπο άτσαλο, καθόλου οργανωμένο και προφανώς με το «εγώ» του να κυριαρχεί στις κινήσεις του. Δεν γνωρίζω και προφανώς δεν θα μάθουμε ποτέ τι από όλα αυτά που έλεγε ήταν αλήθεια και τι όχι. Οπως δεν θα μάθουμε ποτέ και τη δική του θέση απέναντι σε όσα τον κατηγορούσαν.

Είμαι όμως σε θέση να γνωρίζω ένα πράγμα που μπορεί να τον οδήγησε στον θάνατο: προ δεκαημέρου το ΚΕΦΟΜΕΠ του είχε καταλογίσει ένα ποσό κοντά στα 300 εκατ. και τον έστελνε «πακέτο» στον εισαγγελέα με τις βαριές κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα περί «ξεπλύματος» μαύρου χρήματος. Γνωρίζω επίσης ότι είχε προειδοποιηθεί «αρμοδίως» ότι εξ αυτού του λόγου «θα πήγαινε φυλακή» και αυτό του ήταν αδύνατον να το αντέξει. Και αναζητούσε λύσεις.

Δεν τις βρήκε προφανώς. Τα ξημερώματα του Σαββάτου έφυγε οριστικά από τη ζωή, αφήνοντας τους διώκτες του να ξεφυλλίζουν, ανήμποροι πια να του κάνουν οτιδήποτε, ανοιχτούς φακέλους.

Ζητείται θεραπεία

Κλείνω αυτό το δυσάρεστο έτσι κι αλλιώς θέμα, για να αναφερθώ στη μεγάλη επιτυχία του πρόσφατου ανασχηματισμού της κυβέρνησης, που είναι η υπουργοποίηση της κυρίας (μη βιάζεστε, όχι της κυρίας Αχτσιόγλου…) Λυδίας Κονιόρδου, μεγάλης τραγωδού της χώρας, η οποία χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από όλους –ειδικά τους ηθοποιούς.

Οπως έχει ήδη γραφτεί, η μεγάλη μας τραγωδός, η οποία ένα φεγγάρι πέρασε και από την ΕΡΤ ως μέλος της επιτροπής αξιολόγησης του τραγουδιού το οποίο θα εκπροσωπούσε τη χώρα στη Eurovision (!..), ασχολείται και με το «pranic healing». Το οποίο «pranic healing» είναι λέει μια πανάρχαια μέθοδος που βρίσκει τις ρίζες της στους αρχαίους πολιτισμούς της Κίνας, της Αιγύπτου και της Ινδίας, ενώ στον σύγχρονο κόσμο έγινε ευρέως γνωστή μέσω του master Choa Kok Sui. Επειτα από μια επισταμένη περιήγηση στο Διαδίκτυο, στο οποίο έφαγα αρκετές ώρες χθες το απόγευμα προκειμένου να δω κι εγώ τι είναι αυτό το «pranic healing», κατέληξα ότι όντως είναι η… ασφαλής μέθοδος για να πιάσει η κυβέρνηση τους ρυθμούς που πρέπει προκειμένου να προχωρήσει η δεύτερη αξιολόγηση. Θέμα κακής «αύρας» είναι και μόνο ότι πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και είμαι βέβαιος ότι αυτό είναι που τελικά μέτρησε στην υπουργοποίηση της κυρίας Κονιόρδου, η γνώση της δηλαδή για το πώς θα απαλλαγεί η κυβέρνηση από την κακή «αύρα», έναντι του φίλου μου Γιώργου Κιμούλη, ο οποίος το πολύ πολύ να δίδασκε στους συναδέλφους του άνδρες υπουργούς πώς να ρίξουν τη γυναίκα των ονείρων τους ή αν το Oban είναι καλύτερο malt από το Aberlour.

Εναλλακτικά

Επανέρχομαι στο θέμα μου. Αν και ο ιδρυτής του «pranic healing», ο Choa Kok Sui που ήταν όπως διαπίστωσα το καλλιτεχνικό του, διότι Samson Lim Choachuy ονομαζόταν, δεν ζει από το 2007 ανάμεσά μας, άρα δεν θα τον δούμε στην Επίδαυρο ή στο Ηρώδειο το καλοκαίρι να κάνει επίδειξη, υπάρχουν οι συνεχιστές του που βγάζουν κανονικό μεροκάματο από αυτή την ιστορία –ειδικά στις ΗΠΑ.

Ο master Choa ήταν από τις Φιλιππίνες, εκεί του ήρθε η ιδέα του «καθαρισμού» της «αύρας» που έχει κάθε άνθρωπος, και ένα μεγάλο ερωτηματικό για μένα, που ελπίζω κάποια στιγμή η μεγάλη τραγωδός υπουργός Πολιτισμού να το λύσει, είναι πού τον βρήκε αυτόν τον τύπο και πότε ακριβώς τη δίδαξε να κάνει «pranic healing», που προσωπικά, όπως προανέφερα, δεν είδα να τον βοηθάει και πολύ τον master –έφυγε σε ηλικία μόλις 55 ετών.

Απ’ ό,τι είδα όμως σε κάτι βίντεο, με τον master Choa επί το έργον (του «καθαρισμού» της «αύρας» που λέμε), η δουλειά πρέπει να πήγαινε καλά –τα δάχτυλά του τα κοσμούσαν, σχεδόν δάχτυλο και δαχτυλίδι μιλάμε, βαρύτιμα δαχτυλίδια. Like Γιώργος Μάγγας, αν έχετε υπ’ όψιν σας…

Κάτι τα δαχτυλίδια, κάτι το θεαματικό του πράγματος (ο θεραπευτής κάνει από μακριά σαν να αφαιρεί κάτι με τα χέρια του στο σώμα του «ασθενούς» και μετά θεαματικά γυρίζει και πετάει αυτό που υποτίθεται αφαίρεσε σε μια λεκάνη με νερό, και αυτό που πετάει κάνει για το ηχητικό του πράγματος και ένα «πλατς»!), στο αδηφάγο Διαδίκτυο φιλοξενούνται άρθρα τα οποία δεν έχουν σε καμία υπόληψη τη μέθοδο και μιλάνε για «τσαρλατανισμό».

Προσωπικά είμαι έτσι κι αλλιώς επιφυλακτικός με κάτι τέτοια, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μη ζητήσει ο Τσίπρας από την υπουργό του να κάνει μια «κούρα» στους υπουργούς. Παλαιούς και νέους…

Θλίψη

Το όνομα που χαρακτήρισε τον ανασχηματισμό της Παρασκευής όμως δεν ήταν η κυρία Κονιόρδου, ούτε η άλλη κυρία την οποία προωθεί το σύστημα Μαξίμου με πόδια και με χέρια –την Αχτσιόγλου εννοώ. Ηταν ο Νίκος Φίλης, ο οποίος είναι, μπορώ να το βεβαιώσω αυτό, το επόμενο μεγάλο πρόβλημα, προσωπικά, του προέδρου Τσίπρα. Νιώθει βαθιά πληγωμένος. Και απογοητευμένος. Και οργισμένος. Και… Και… Γιατί ο άλλος, ο Τσίπρας, τον «πούλησε» κανονικά.

Οχι μόνο γιατί είναι αυτός που τον στήριξε στις πιο δύσκολες στιγμές του ως Πρωθυπουργού (και ειδικά πέρυσι το καλοκαίρι όταν έδινε τη «μάχη» με την πρόεδρο Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη με ένα «νι» Βαρουφάκη για να περάσει το Μνημόνιο), αλλά και γιατί ένιωσε ότι ο άλλος τον πούλησε κανονικά ενώ δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να εφαρμόσει τις πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ.

Ενδεικτικό της κατάστασης του Φίλη θεωρώ ότι είναι το απόσπασμα από τη χθεσινή αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο υπουργείο Παιδείας: «Αυτά (αγώνες με τον «Ρήγα Φεραίο», σπουδές με στερήσεις κ.λπ.) είναι όσα δεν θα αποκτήσουν οι δοτοί, οι κυνικοί, οι άδειοι από τη ζωή με όσους τίτλους κι αν απόκτησαν με τα χρήματα του μπαμπά τους. Αυτό το μέταλλο δεν ανταλλάσσεται ακόμα και με την υπουργική θέση».

Μόνο τη φωτογραφία του Τσίπρα, του Παππά και του Τζανακόπουλου δεν μοίρασε ο άνθρωπος…

Σταθερή αξία

Θα πούμε και άλλα πολλά και διάφορα τις επόμενες ημέρες για τον ανασχηματισμό –όρεξη να ‘χουμε. Σε ό,τι με αφορά, πλην της απόπειρας εξαγοράς πολιτικού χρόνου από τον Πρωθυπουργό, δεν βλέπω κάτι άλλο γι’ αυτόν τον ανασχηματισμό –«ετοιμάζομαι για την έξοδο όσο καλύτερα μπορώ».

Επί του παρόντος να διευκρινίσω γιατί προκλήθηκε μια σύγχυση στους πολυάριθμους fan του, ότι η τοποθέτηση του δημοσιογράφου Τσέκερη ως επικεφαλής του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης δεν σημαίνει κατ’ ουδένα τρόπο υποβάθμιση του τεράστιου Καρανίκα! Παραμένει ο άνθρωπος – εγγύηση και για τον στρατηγικό σχεδιασμό και για την πορεία της κυβέρνησης.

Ανακούφιση…