Το κατάστημα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση. Ο νέος εκπρόσωπος έμοιαζε σαν να έχει ψηθεί καλά στα αποδυτήρια του Μαξίμου. Από την πρεμιέρα κιόλας είχε την άνεση και, περιέργως, τον ελαφρύ σαρκασμό που έχει ανάγκη όποιος στέκεται σε αυτό το πόντιουμ.

Σαν βιτρίνα, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος δικαιολογούσε την απορία: Μα πού βρέθηκαν αυτοί οι συριζαίοι; Ποιος τους έμαθε να δένουν τη γραβάτα τους;

Η ανακαίνιση παράγει τα σκοπούμενα εφέ, όχι μόνο στο εσωτερικό. Η ανάγνωση ότι επιτέλους ο Τσίπρας φοράει το κοστούμι των ιδιωτικοποιήσεων, των επενδύσεων και της δεύτερης αξιολόγησης δεν είναι μόνο ελληνική. Ξόδεψε, λένε, δυόμισι χρόνια (και κάτι δισ.) αλλά προσαρμόζεται. Αλήθεια;

Για να ενστερνιστεί κανείς αυτή τη σιδερωμένη ερμηνεία θα πρέπει να κλείσει τα μάτια σε όλα τα τεκμήρια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε μέχρι τώρα τρόπο να μαθαίνει από τα λάθη του. Τα ζητήματα που τον ταλανίζουν εσωκομματικά –με κορυφαίο παράδειγμα τις ιδιωτικοποιήσεις –είναι τα ίδια που ταλάνιζαν και τον ΣΥΡΙΖΑ της λαφαζανικής εποχής. Τα αποθέματα αξιοπιστίας που σπαταλήθηκαν στη βαρουφακική περίοδο, αποδεκατίστηκαν στη συνέχεια με τις υποκλοπές του ΔΝΤ και το αντιθεσμικό ντελίριο στο εσωτερικό –που πέρασε σχεδόν ασχολίαστο, αλλά καθόλου απαρατήρητο στην Ευρώπη. Ακόμη κι αν ο Τσίπρας δέχτηκε επιφοίτηση, τη δέχτηκε πολύ αργά.

Η μεταμόρφωση της κυβέρνησης των κομματικών αξιωματούχων σε σχήμα νεανικής, γραβατωμένης αξυρισιάς θα μπορούσε όντως να σηματοδοτεί μετάβαση από τις δογματικές αγκυλώσεις σε έναν νέο πραγματισμό. Οι Τζανακόπουλοι έχουν, τουλάχιστον τυπικά, τις προδιαγραφές για να είναι επιχειρησιακά πιο ευέλικτοι. Αν ισχύει αυτή η εκτίμηση, ο Τσίπρας έκανε τώρα τον ανασχηματισμό που έπρεπε να είχε κάνει τον Σεπτέμβριο του 2015.

Αλλωστε, μεταμορφώσεις στην πολιτική δεν υπάρχουν. Οι πεταλούδες συμβιώνουν με τις κάμπιες τους. Βλέπεις τον Τζανακόπουλο και μόλις το πλάνο γυρίσει στην αίθουσα βλέπεις σε μιαν άκρη, εξηντλημένο και κυρτό –σαν λυκειάρχη που επιβλέπει στοργικά τον μαθητή του –τον Θόδωρο Μιχόπουλο.

Αν κάποιος πρόλαβε να μεταμορφωθεί, είναι ο ίδιος ο Τζανακόπουλος. Η θητεία του στο Μαξίμου καλύπτει δυσανάλογα μεγάλο μέρος της ζωής του στην πολιτική. Γι’ αυτό και θα μπορούσε κανείς να τον επικαλεστεί ως πειραματόζωο της διαδικασίας που ο πρώιμος ΣΥΡΙΖΑ ονόμαζε αυτάρεσκα «βίαιη ωρίμαση».

Τον Απρίλιο του 2015, σε ένα «τζαζ μπαρ κοντά στη Βουλή», ο Τζανακόπουλος έδειχνε στην ανταποκρίτρια του «Spiegel» μια εικόνα στο κινητό του. Εικονιζόταν ο Τσίπρας να κρατά ένα περιστέρι δίπλα σε έναν ιερωμένο. «Αλήθεια, επιτρέπεται η Αριστερά να εμφανίζεται τόσο κοντά με την Εκκλησία;» ρωτούσε ο Τζανακόπουλος τη Γερμανίδα.

Θα ήταν απίστευτο αν τον ταλαιπωρούσαν σήμερα τέτοιες απορίες. Κυβερνώντας, ακόμη και τα περιστέρια βγάζουν νύχια. Παθαίνουν αυτό που θα λέγαμε πολύ «βίαιη» και λίγο «ωρίμαση».

Τελευταία Νέα