Για τους περισσότερους Ευρωπαίους ο Ντόναλντ Τραμπ είναι η Αγρια Δύση αυτοπροσώπως. Ενας καπιταλιστής ώς το μεδούλι, άξεστος και εθνικιστής που ξέρει να φοροδιαφεύγει νομίμως και που δεν κρύβει πως θα διοικήσει τις ΗΠΑ όπως τα καζίνα και τις οικοδομικές επιχειρήσεις που τον έκαναν πάμπλουτο. Θα φροντίσει, λέει, για την αποκατάσταση του αμερικανικού μεγαλείου και θα δώσει, λέει, στον κάθε αμερικανό πολίτη το δικαίωμα στο όνειρο.

Αν δεν ήταν ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα απασχολούσε κανέναν στην Ευρώπη. Από χθες όμως απασχολεί τους πάντες.

Απασχολεί τους οικονομικούς παράγοντες της Ευρώπης που αναρωτιούνται αν, πότε και πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί η εκκολαπτόμενη εδώ και καιρό εμπορική συμφωνία της ΕΕ με τις ΗΠΑ. Οι ροπές του Τραμπ προς τον προστατευτισμό ήταν φανερές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, όπως άλλωστε και η βούλησή του να δώσει νέα ώθηση στους τομείς της αμερικανικής οικονομίας που έχουν πληγεί λόγω της παγκοσμιοποίησης. Με όσα αυτό συνεπάγεται για τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες αλλά και για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, για την οποία ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι αδιαφορεί εντελώς.

Οι τάσεις αυτοπεριχαράκωσης είναι ακόμα πιο εμφανείς, στην περίπτωση του Τραμπ, για τα θέματα της διπλωματίας και γενικότερα της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου κατέστησε σαφές πως αν εκλεγεί πρόεδρος οι ΗΠΑ θα πάψουν να δαπανούν χρήματα για την προστασία της Ευρώπης μέσω του ΝΑΤΟ, καλώντας εμμέσως πλην σαφώς τους Ευρωπαίους να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Και όχι μόνο αυτό. Εμφανίζεται έτοιμος να εξομαλύνει τις σχέσεις της χώρας του με τη Ρωσία του Πούτιν, δείχνει να θεωρεί το καθεστώς Ασαντ παράγοντα σταθερότητας, ενώ ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ελεγχόμενος πλέον απόλυτα από το καθεστώς Ερντογάν τουρκικός Τύπος πανηγυρίζει την επικράτηση Τραμπ, ο οποίος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχε δηλώσει πως κακώς οι Ευρωπαίοι αναμειγνύονται στα εσωτερικά ζητήματα της Τουρκίας.

Ανοιγμα στη λαϊκιστική Δεξιά. Από πολιτικής απόψεως, τέλος, η επικράτηση του Τραμπ στις ΗΠΑ ήταν ένα νέο που προκάλεσε ρίγη ενθουσιασμού σε όλες τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής ξενοφοβικής και λαϊκιστικής Δεξιάς, έναντι της οποίας ο Τραμπ εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου εξαιρετικά φιλικός καλώντας στελέχη της, όπως ο Φάρατζ, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του. Το γεγονός άλλωστε ότι τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του Brexit και κατά της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών εξηγεί τους λόγους για τους οποίους οι πρόεδροι της Επιτροπής και του Συμβουλίου της ΕΕ Γιούνκερ και Τουσκ έσπευσαν χθες το μεσημέρι, πριν ακόμα κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, να τον προσκαλέσουν σε μια συνάντηση κορυφής ΕΕ – ΗΠΑ που όπως είπαν θα πρέπει να γίνει το ταχύτερο δυνατό.

Τελευταία Νέα