Το είχε πει ένας γάλλος διπλωμάτης σε ομάδα συναδέλφων του όταν έγινε γνωστό πως η ναζιστική Γερμανία είχε συμμαχήσει με τη Σοβιετική Ενωση: «Κύριοι, στον ελάχιστο χρόνο ανάμεσα στην κρίση και την καταστροφή, ας πιούμε ένα ποτήρι σαμπάνια». Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς το είδος και την έκταση της καταστροφής που θα φέρει ο Ντόναλντ Τραμπ. Η προεκλογική του παρουσία, πάντως, ήταν η αρχή της κρίσης. Και το ερώτημα είναι πόσος χρόνος απομένει για το ποτήρι σαμπάνια που απόλαυσε τόσο μοιρολατρικά εκείνος ο γάλλος διπλωμάτης.

Στην πραγματικότητα, όχι και πολύς. Η εκλογή ενός λαϊκιστή, εγωμανούς και ανοριακού μεγιστάνα στην προεδρία των ΗΠΑ συνιστά από μόνη της μια καταστροφή για τους θεσμούς της χώρας. Η Αμερική δεν είναι πια η ίδια. Είναι ήδη χειρότερη –και πολύ πριν περάσει την πόρτα του Λευκού Οίκου ο Τραμπ. Τα υπόλοιπα μπορεί να τα φανταστεί κανείς. Για να καθησυχάσει τους φόβους, ο ίδιος είχε πει κάποτε ότι θα γίνει ένας βαρετός πρόεδρος. Μόνο που το πλήθος που τον ψήφισε δεν θέλει να βαρεθεί. Θέλει να εκδικηθεί, διψάει για τη ρεβάνς –τη ρεβάνς που του υποσχέθηκε ο Τραμπ.

Ο Πολ Κρούγκμαν κοιμήθηκε χθες το βράδυ σε μια χώρα που δεν αναγνωρίζει. Ο Μπαράκ Ομπάμα περίμενε τον ήλιο να ανατείλει όπως συμβαίνει κάθε μέρα. Ανάμεσα στις δυο θέσεις, την πικρή έκπληξη του αμερικανού οικονομολόγου και την αχτίδα αισιοδοξίας του απερχόμενου προέδρου, μπορεί να διακρίνει κανείς όλες τις αποχρώσεις των συναισθημάτων. Και την κοινή ανησυχία απέναντι στον υποτιθέμενο αντισυστημισμό που τώρα βιάζεται να θριαμβεύσει στην Ευρώπη –κι ασφαλώς όχι με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι.

Τελευταία Νέα