Τι παράξενο. «Είσαι γυναίκα. Είμαι μια γυναίκα». Η ατάκα του Ντόναλντ Τραμπ προς τη Χίλαρι Κλίντον συμπίπτει με εκείνη που εκστομίζει ο Μεφιστοφελής στον θηλυκό Φάουστ κατά Ζίνι Χάρις. Μιλάμε για τη Βρετανίδα που έγραψε ένα από τα πιο γερά, προορισμένα να γίνουν κλασικά –κατά τη γνώμη του γράφοντος -, σύγχρονα έργα. Τόσο σύγχρονο που είναι σαν να μιλάει για μας. Τόσο συγκινητικό, αλλά και πρόσφορο τουλάχιστον στο χαμόγελο, αν όχι στο γέλιο, που φαντάζει τραγικό αν σκεφτούμε πως μας πάει γάντι. Η Ελένη Ράντου (φωτογραφία), παρέα με τον Σταμάτη Φασουλή (με τον οποίο είχαν παραδώσει μια εξαιρετική «Φιλουμένα» στο Εθνικό) τόλμησε. Στο Διάνα με το «Για μια ανάσα…». Δεν αναλώθηκε σε ευκολίες και συνθηματάκια. Πήρε το μαχαίρι –της Ζίνι Χάρις –και το έφτασε ώς το κόκαλο. Τόλμημα και στοίχημα μαζί. Που φαίνεται ότι κερδίζεται με πολλαπλά sold out, ακόμη και με κοινό που δεν είναι έτοιμο να δεχτεί τέτοια μαχαιριά. Το παιχνίδι με τον δαίμονα, με τον οποίο συνουσιάζεται τυχαία, η διελκυστίνδα της αξίας και απαξίας της ζωής, η καλοσύνη των ανθρώπων (ή το αντίθετο), το μοτίβο των 45 ευρώ ή των 10 ευρώ που καταλήγει να αξίζει στην «αγορά» η ζωή της (το «Ανθρώπινο κεφάλαιο» το ονομάζει), η προφητεία για κατάρρευση των τραπεζών και capital controls, η «Οδύσσεια»… Ολα επί τάπητος. Μέχρι την τελική νίκη: «Ανασαίνω και είναι απειλή». Ας χειροκροτήσουμε!

Τελευταία Νέα