Θα έλεγε κανείς ότι ευθύνονται τα διάφορα «κακά παιδιά» που γράφουν τις ανακοινώσεις στο Γραφείο Τύπου ενώ θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα. Αλλά η επανάληψη από αρχηγικά χείλη προκαλεί προβληματισμό.

Μήπως τα περί «αφεντικών» στο ρεπορτάζ οφείλονται τελικά σε κεκτημένη ταχύτητα –ας μην πούμε: σε πάγια αντίληψη –να υπάρχουν αφεντικά στην πολιτική; Διότι καθένας –και καθεμία –μπορεί να βλέπει στους άλλους ό,τι μπορεί να έχει μέσα του/της. Στη λογική πως έτσι έχει μάθει. Ασφαλώς και δεν είναι αυτή η εξήγηση. Σίγουρα ευθύνεται το γενικό πολιτικό κλίμα που είναι ομολογουμένως στραβό όπως το παροιμοιώδες κλήμα –πιθανώς να φταίει επίσης ο παρορμητισμός, η απειρία, αλλά και κάποιες φάλτσες συμβουλές. Διότι η αντίδραση υπερβαίνει το δημοσίευμα και αδικεί αλλήλους και μάλιστα αναδρομικά.

Κατά τα λοιπά, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ κερδίζει όταν πάει να γίνει κάτι σε «πράσινους ΑΝΕΛ». Και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την κατά καιρούς σπουδή για τακτική συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ –όπως πρόσφατα στο θέμα του νόμου Παππά –όσο με το λούμπεν ύφος της δημόσιας πολιτικής του έκφρασης, αλλά και με τον μπανάλ τρόπο που δείχνει να αντιλαμβάνεται τη λειτουργία των ΜΜΕ.

ΥΓ: Σε ό,τι αφορά τη δειπνοσοφιστική πτυχή του όλου θέματος, είναι γνωστό πως στο μεν διάσημο τραγούδι του Σαββόπουλου γράφουν ιστορία οι παρέες, ενώ στο ΠΑΣΟΚ γράφουν ενίοτε ιστορία και οι ταβέρνες –με ή χωρίς πολλά ορεκτικά στο τραπέζι. Καλή όρεξη, μάγκες, και πιείτε και καμιά σόδα.

Τελευταία Νέα