Μετά τον «Σωσία» και «Τα ωραία χέρια μας», η ομάδα Res Ratio Network και η σκηνοθέτρια Εφη Μπίρμπα κατέληξαν στην παράσταση «Ριχάρδος Β’», βασισμένη στο σαιξπηρικό έργο «Ο βασιλιάς Ριχάρδος Β’». Κατά μια έννοια, πρόκειται για ιστορικό δράμα που «ζει» στη σκιά και στη φήμη του «Ριχάρδου Γ’». Στην Ελλάδα μάλιστα έχει ανέβει μόνο δύο φορές: την πρώτη το 1947 από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη με τον Δημήτρη Χορν, και τη δεύτερη μόλις το 2013 στο Βυρσοδεψείο, σε σκηνοθεσία Ελλης Παπακωνσταντίνου με την Αγλαΐα Παππά στον ομώνυμο ρόλο.
Ο Αρης Σερβετάλης καλείται να ερμηνεύσει τον τρίτο κατά σειρά «Ριχάρδο Β’» στο θέατρο Ροές. «Είναι από τα λίγα έργα του Σαίξπηρ που δεν σχετίζονται τόσο πολύ με δολοφονίες, φόνους όσο με το τέλος της ιδιότητας και το πώς ο άνθρωπος έχει ταυτιστεί μ’ αυτή» λέει ο ηθοποιός. «Και μόλις τη χάσει, χάνει και την ταυτότητά του με έναν τρόπο. Αναλύεται επίσης και ο μεγάλος μηχανισμός της εξουσίας, αλλά και το πόσο αναλώσιμοι είναι οι άνθρωποι μπροστά του. Είναι βαθιά υπαρξιακό το έργο σε σχέση με τον άνθρωπο. Στη δική μας μικρή κλίμακα μπορεί να μην έχουμε την ιδιότητα του βασιλιά, αλλά ο καθένας διατηρεί μια ιδιότητα μέσα από την οποία βλέπει τη ζωή του. Μόλις τη χάσει κλονίζεται ο εαυτός του. Μοιάζει σαν μην ξέρει πια ποιος είναι».
Εχετε κρατήσει τα ιστορικά γεγονότα από το κείμενο του Σαίξπηρ;
Ουσιαστικά έχουμε διατηρήσει τη φόρμα του έργου. Τα ιστορικά γεγονότα που αναλύονται –καθώς θεωρείται ένα ιστορικό δράμα το συγκεκριμένο έργο –δεν μας αφορούν τόσο. Ούτε τον Σαίξπηρ αφορούσαν ωστόσο: τα γεγονότα ήταν αφορμή για να μιλήσει για τον μεγάλο μηχανισμό της εξουσίας. Και για το πώς ο άνθρωπος δρα μέσα σε αυτόν. Αυτή ήταν και η γραμμή της Εφης Μπίρμπα. Μέσα από την παράσταση θέλαμε να δούμε πώς εξελίσσεται ο άνθρωπος, πώς φθίνει σταδιακά η ιδιότητά του και πώς μέσα από αυτή τη φθίνουσα πορεία τελικά βρίσκει το μεγαλείο της ψυχής εντελώς απογυμνωμένος. Δηλαδή έρχεται ένα γεγονός να τον κατεδαφίσει και μέσα από τα συντρίμμια του ανθεί πάλι και βλέπει καθαρά πια τον εαυτό του.
Τι συμβολίζει το χρυσό αντικείμενο που φοράτε στον λαιμό;
Η Εφη Μπίρμπα το δημιούργησε σε συνεργασία με τον κεραμίστα Χρήστο Τσούτη. Είναι μέρος της παράστασης, σωματοποιεί κατά κάποιον τρόπο την ιδιότητα του Ριχάρδου Β’ και είναι κάπως σαν το στέμμα. Αυτό που περιορίζει τον άνθρωπο να κοιτάξει κάτω και τον αναγκάζει να κοιτάζει από ένα σημείο και μετά μέσα στον χώρο. Είναι αυτό που αντιπροσωπεύει μια επηρμένη συμπεριφορά και ουσιαστικά είναι η προσωποποίηση της έπαρσης.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους ερμηνευτές;
Ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώσαμε την ιστορία του Ριχάρδου είναι μια αφήγηση μέσα από έναν σωματικό τρόπο. Οι περισσότεροι ερμηνευτές είναι κάπως υβρίδια, δηλαδή περφόρμερ που είναι χορευτές. Υπάρχει, από την άλλη, και αρκετός λόγος, οπότε το ένα συνδέεται με το άλλο σε μια παράλληλη δράση. Οπως υπάρχει και η μουσική του Coti K, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν.
INFO
Στο θέατρο Ροές (Ιάκχου 16, Γκάζι, τηλ. 210-3474.312) από 25/11, Τετάρτη ώς Κυριακή στις 21.00. Σύλληψη, σκηνοθεσία, σκηνογραφία, κοστούμια: Εφη Μπίρμπα. Φωτισμοί: Θύμιος Μπακατάκης. Ηχητικός σχεδιασμός: Coti K. Ερμηνευτές: Νίκος Καμόντος, Ερμής Μαλκότσης, Αρης Σερβετάλης, Ιωάννα Τουμπακάρη, Αχιλλέας Χαρίσκος
