Μα, αλήθεια; Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να κρυφοτρίβεται με τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό θα ήταν σαν το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ή μάλλον πολύ χειρότερο. Δεν θα ήταν απλώς σαν να ερωτευόταν το θύμα τον απαγωγέα του. Θα ήταν σαν ο μόσχος να διαπραγματευόταν με τον σφαγέα του καλύτερες συνθήκες εκδοράς. Γιατί η σφαγή έχει ήδη συντελεστεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιδόρησε, λεηλάτησε στελεχικά κι εν τέλει αποψίλωσε εκλογικά το ΠΑΣΟΚ. Κι εξακολουθεί να το συκοφαντεί σε κάθε ευκαιρία, κάθε φορά που βρίσκεται στην ανάγκη να αποδομήσει τη Μεταπολίτευση –«αυτούς που μας έφεραν ώς εδώ».
Πρόκειται για έναν διαρκή κανιβαλισμό του ΠΑΣΟΚ που δεν φαίνεται να πτοεί τη Φώφη Γεννηματά. Σύμφωνα με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τους συνεργάτες της, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να προσεγγιστεί, αλλά οι ψηφοφόροι του. Αυτοί που κάποτε ήταν «δικοί μας». Εκεί, λένε, είναι η μεγάλη δεξαμενή. Μεγάλη, τρόπος του λέγειν. Γιατί, από την άποψη του μεγέθους, ο στόχος είναι να βρεθεί ένα 2% που θα καλλωπίσει το 6% σε 8%.
Ακόμη κι αν κλείσει κανείς τα αφτιά του στο παρασκήνιο της συναινετικής στάσης του ΠΑΣΟΚ στα ραδιοτηλεοπτικά, αυτή η ομολογημένη στόχευση της Γεννηματά προς το συριζαϊκό ακροατήριο είναι που υπαγορεύει τις κεντρικές της επιλογές. Το νεογεννηματικό ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να επανασυστηθεί στους παλιούς του ψηφοφόρους σαν μια αποτριχωμένη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Ολίγον αντιμνημονιακού ύφους, ολίγον παλαιοσυνδικαλιστικό, και πολύ αντιδεξιό, σε βαθμό κολλάδικου παροξυσμού.
Αυτό στην πασοκική ιδιόλεκτο ονομάζεται «στρατηγική αυτονομία». Στην πραγματικότητα πρόκειται για στρατηγική αμηχανία. Οι φωφικοί ξεφυλλίζουν με αγωνία τις δημοσκοπήσεις, ψάχνοντας ποιοι είναι περισσότεροι στο εκλογικό τους ενυδρείο: Οι ψηφοφόροι που ετεροπροσδιορίζονται με βάση την αποστροφή τους προς τη ΝΔ ή οι ψηφοφόροι που ετεροπροσδιορίζονται με βάση την αποστροφή τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Κι επειδή οι δύο αποστροφές ισοψηφούν, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ποιεί την αμηχανία αυτονομία.
Εντάξει. Η Γεννηματά δεν είναι η πρώτη που συγχέει την τακτική, που βασίζεται στις δημοσκοπήσεις, με την όντως στρατηγική. Ομως, ακόμη και η επίκληση των γκάλοπ είναι εκ των υστέρων εξορθολογισμός των πολιτικών ενστίκτων που καθοδηγούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δεν συριζίζουν επειδή τάχα έτσι τους συμφέρει εκλογικά. Συριζίζουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Επειδή δεν μπορούν να υπάρξουν πολιτικά παρά μόνο ως ανάμνηση ενός κόμματος.
Η συνταγή για να αναβιώσει σήμερα το «αυθεντικό» ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Εχοντας αναδειχθεί με κύριο χάρισμα το ληξιαρχικό δεδομένο του ονόματός της, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προοριζόταν να ενσαρκώσει αυτή την «αυθεντικότητα» –κι ας είχε εν τω μεταξύ η απομίμηση εξαφανίσει το ορίτζιναλ από την αγορά.
Ο προσανατολισμός που έχει πάρει το κόμμα δεν είναι, λοιπόν, έκπληξη. Σε ταρίχευμα θα καταλήγαμε. Μένει να φανεί πόση είναι η νεκροφιλική ζήτηση.
