Τελικά, μήπως είμαστε όλοι Αμερικανοί; Η υπερδύναμη είναι η μόνη που έχει πλουτίσει το ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο με έναν όρο που δεν υπάρχει για άλλη χώρα: αντια-μερικανισμός. Είναι το κατάλοιπο των σφαλμάτων τής προ του 1974 περιόδου, τα οποία αναγνώρισε το 1999 ο Μπιλ Κλίντον. Αλήθεια, ποια άλλη χώρα αναγνωρίζει διεθνώς τα λάθη της; Θα ακούσουμε ποτέ κάποιας μορφής εξήγηση από το Βερολίνο για την über-λιτότητα; Αμφίβολο. Μόνο κηρύγματα.
Η επίσκεψη Ομπάμα αποκρυσταλλώνει τη στήριξη των Αμερικανών στα πέτρινα χρόνια από το 2009. Στήριξη σταθερή, ρεαλιστική και γενναιόδωρη –όπως φαίνεται από τη δημόσια θέση της Ουάσιγκτον για το χρέος αλλά και την επίμονη υπενθύμιση ότι χρειάζεται αναπτυξιακή πολιτική εκτός από δημοσιονομική πειθαρχία. Αμερικανός πρόεδρος ή, τελικά, αμερικανός φίλος; Το δεύτερο. Με ερωτηματικό –όπως και για όλο τον πλανήτη όμως –τη θητεία Τραμπ.
