Πέρασε καιρός που το στυλ του ακούμπωτου πρωθυπουργικού λευκού πουκαμίσου είχε παρασύρει σε σχολιασμούς ενδυματολογικής πολιτικής και τους «New York Times». Ο ακομβίωτος Αλέξης Τσίπρας ήταν η αντισυστημική ελπίδα για τη διαγραφή της μνημονιακής λιτότητας και το αμερικανικό πνεύμα ανεξαρτησίας που υπηρετούσε η δημοσιογράφος εντόπισε τότε τους κώδικες επικοινωνίας του έλληνα Πρωθυπουργού που στο εξής διαμόρφωσαν την εικόνα του στα μίντια.

Φτάσαμε χθες να παρατηρούμε τη γλώσσα του σώματος και την έκφραση αμηχανίας του απέναντι στην ευθυτενή παρουσία του αμερικανού προέδρου. Η φυσική κομψότητα του Μπαράκ Ομπάμα δεν χανόταν μέσα στο ιδιαίτερης απόχρωσης μπλε κοστούμι του. Και η γραβάτα του εξακολουθούσε να εκπέμπει υπόγεια μηνύματα ενότητας καθώς η απόχρωσή της στο απαλό μοβ της λεβάντας υπενθυμίζει τη μείξη του μπλε των Δημοκρατικών με το Κόκκινο των Ρεπουμπλικανών. Ενώ ο Τσίπρας μέσα στη μονότονη πλέον «στολή» του (λευκό μαντίλι μινιμαλιστικά βαλμένο στην ποσέτ και ίδιος τύπος άνετου κοστουμιού) χάθηκε από την εικόνα των καιρών. Μοναδικές στιγμές εμφάνισής του θα είναι εκείνες οι σπασμωδικές εκφράσεις στο πρόσωπό του, που τον έδειξαν άλλοτε συνοφρυωμένο, άλλοτε ζορισμένα χαμογελαστό. Διαρκώς αποδυναμωμένο να αποδείξει με κάποιον διακριτικό τρόπο το σχέδιό του για ηγετική μοναδικότητα.

Τελευταία Νέα