Από μια άποψη, το πρόβλημα δεν είναι τα ραντεβουδάκια της Φώφης με τη Λούκα, οι φιλοφρονήσεις του Λαλιώτη με τον κουμπάρο του Καλογρίτσα ή οι κουβεντούλες του Οθωνα (όχι του βασιλιά…) με τον Βούτση.
Το πρόβλημα είναι πιο απλό και ταυτοχρόνως πιο σοβαρό: κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Αν τα σπίτια είναι πολλά, μπαίνει ο καθένας στο δικό του και δεν τσακώνεται με τον γείτονα.
Διότι τελικά τι είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Είναι ένα κόμμα αυτόνομο, σωστά. Ενα κόμμα υπερήφανο για την προσφορά του, καμία αντίρρηση. Ενα κόμμα φιλόδοξο, δικαίωμά του.
Αλλά ένα κόμμα του 6,28% στις τελευταίες εκλογές και του μάλλον λιγότερο έκτοτε. Συνεπώς ένα κόμμα μικρό.
Και τι θέλει σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Πολλά και μπερδεμένα. Το πιθανότερο είναι ότι θέλει (όπως λέει) να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να ψηλώσει.
Λογικό. Οποιος νομίζει ότι μπορεί να κάνει πολιτική υπεράνω πραγματικών μεγεθών είτε πάσχει από έλλειμμα αυτογνωσίας είτε από πλεόνασμα μικρομεγαλισμού –στη συγκεκριμένη περίπτωση, υποψιάζομαι το δεύτερο…
Γι’ αυτό κι είναι μάλλον αστείοι οι ισχυρισμοί ότι τους πολεμούν συμφέροντα. Δεν νομίζω να ασχολείται κανένα σοβαρό συμφέρον με το ΠΑΣΟΚ, οριακά ενδιαφέρονται κάποιοι φίλοι του.
Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί, όμως, υπάρχουν δυο απαραίτητες προϋποθέσεις: αφενός να γίνουν εκλογές κι αφετέρου να υποστεί δεινή στρατηγική ήττα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και λέω να ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ διότι από αυτόν διεκδικεί το ΠΑΣΟΚ εκλογικό χώρο. Δεν έχω καταλάβει ότι φιλοδοξούν να μετακομίσουν στη Δεξιά.
Αλλος τρόπος δεν υπάρχει. Στη δημοκρατία οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν αλλάζουν με κλήρωση, ούτε με λιτανείες ούτε με πέναλτι. Ακόμη λιγότερο με «εθνική γραμμή» κι «εθνική συνεννόηση». Αλλάζουν μόνο με εκλογές.
Ως εκ τούτου, η ευγενής και αυτονόητη φιλοδοξία του ΠΑΣΟΚ έχει μια μέθοδο (τις εκλογές) κι ένα εμπόδιο (τον ΣΥΡΙΖΑ). Ολα τα άλλα είναι κακόγουστα προσωπικά νταραβέρια.
Τα οποία υπογραμμίζουν απλώς το σημερινό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ: ότι επιχειρεί να κάνει πολιτική με μυαλά του ’80, με πρόσωπα του ’80 και με όρους του ’80.
Καλώς ή κακώς, αυτά τελείωσαν.
Ποιος κανονικός άνθρωπος στη σημερινή Ελλάδα ασχολείται με το τι θα κάνουν ο Παπανδρέου και ο Ρέππας. Μνημόσυνο.
Γι’ αυτό το σενάριο που ονειρεύονται ορισμένοι στη Χαριλάου Τρικούπη ότι «κάποια στιγμή θα κάνει ηρωική έξοδο ο Καμμένος μπροστά στον κίνδυνο του καταποντισμού και θα πάμε εμείς να φτιάξουμε νέα πλειοψηφία με τον ΣΥΡΙΖΑ για να μη βγει ο Μητσοτάκης» δεν είναι καν σενάριο. Είναι όνειρο φθινοπωρινής νυκτός.
Ή, για να είμαι πιο ακριβής, ανέκδοτο. Της δεκαετίας του ’80!..
