Ορκο δεν παίρνω, αλλά νομίζω ότι φέτος είναι η πρώτη φορά που η πορεία του Πολυτεχνείου έγινε υπό το φως φωταγωγημένων Χερουβείμ, Σεραφείμ και λοιπών «Ωσαννά», τα οποία, από την αρχή της εβδομάδας στολίζουν χριστουγεννιάτικα την πρωτεύουσα (μου λένε ότι σε άλλες πόλεις και κωμοπόλεις το «ευλογητός» έχει αρχίσει πιο νωρίς). Και πάραυτα οι κόντρες άρχισαν, συμμαζεμένες κάπως προς το παρόν, γιατί μην ξεχνάμε ότι είχαμε και κοτζάμ Ομπάμα για να τσακωθούμε. Περιμένετε λίγες ώρες ακόμη, να αναδιπλωθούν τα πανό και οι κόκκινες σημαίες, και θα αναχθεί σε casus belli η σωστή ημερομηνία έναρξης αχνίσματος του κουραμπιέ. Τα στρατεύματα συσπειρώνονται και μετράνε τις δυνάμεις τους, ενώ συγκροτείται διαδικτυακά και σύλλογος ενάντια στον πρόωρο χριστουγεννιάτικο στολισμό.
Να πω την αμαρτία μου, ο Αγιος Βασίλης που ήδη μου κλείνει πονηρά το μάτι σε βιτρίνες και διαφημίσεις, ενώ μόλις πριν από μία εβδομάδα αξιώθηκα να βάλω κάλτσα, ένα άγχος κι εμένα μου το προκαλεί. Αλλά αυτό αφορά αποκλειστικά και μόνο το καταθλιπτικό μου μισό. Δεν είναι ούτε ιδεολογικό ούτε πολιτικό θέμα. Διότι διάβασα σε αριστερίστικο blog διαπρύσιο μανιφέστο εναντίον της γιρλάντας, του γκι και του ου που, όταν μάλιστα κατεβαίνουν από το πατάρι νωρίτερα, είναι ένδειξη υποταγής στην επονείδιστη Ευρώπη και στους «φονιάδες των λαών, Αμερικάνους». Αφήστε που ο Αγιος Βασίλης είναι έμπνευση των πολυεθνικών για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Είναι αστείο και συγχρόνως θλιβερό το τι μπορεί να επινοήσει κάποιος για να δώσει ιδεολογικό πρόσημο στον μισανθρωπισμό του.