Η αγαπημένη πρόεδρος Λούκα (Κατσέλη) δεν είναι πια πρόεδρος της Εθνικής, αλλά ας όψεται γι’ αυτήν τη δύστηνη εξέλιξη η λαομίσητη τρόικα, η οποία απαίτησε από την κυβέρνηση στο πλαίσιο της εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος να απομακρυνθούν οι επικεφαλής των τραπεζών που είχαν κυβερνητική ή βουλευτική θητεία κατά το παρελθόν –κάτι σαν εβδομαδιαία φωτογραφία της Λούκας φάνταζε όλο αυτό.

Το θέμα βέβαια δεν είναι τι απαίτησε η τρόικα κατά τη γνώμη μου, το θέμα μας είναι ότι όπως και σε πολλά άλλα η κυβέρνηση έκανε χωρίς αντίδραση ό,τι της ζήτησε η τρόικα. Ψήφισε τη διάταξη στη Βουλή και με τον τρόπο αυτό εκπαραθυρώθηκε η πρόεδρος Λούκα, αφήνοντας πίσω της συντρίμμια και πόνο.

Οπως όμως έχουν πει πολλοί και διάφοροι ειδικοί σε θέματα γυναικείας ψυχολογίας, ποτέ μην παραγνωρίζεις τη γυναικεία οργή διότι τη στιγμή που θα εκδηλωθεί θα είναι αργά για να κάνεις οτιδήποτε να την αντιμετωπίσεις.

Η κυβέρνηση, προφανώς, παραγνώρισε αυτή τη βασική αρχή –έτσι τώρα την βλέπουμε να πασχίζει να βρει μιαν άκρη με τη διοίκηση της τράπεζας και ειδικά με τον διάδοχο της προέδρου Λούκας διότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο πρόσωπο τού καθ’ όλα αξιοπρεπούς κυρίου Τάκη (Θωμόπουλου) ο οποίος εξελέγη στη θέση της. Το πρόβλημα είναι ποιος/α καθοδήγησε τις εξελίξεις για να βρεθεί η κυβέρνηση μπροστά στο σημερινό απίθανο αδιέξοδο…

Στην Κύπρο, αδελφές μου

Εις ό,τι αφορά όμως την πρόεδρο Λούκα «της προεδρίας φυγείν αδύνατον», σπεύδω να καθησυχάσω τις όποιες ανησυχίες έχουν ήδη εκδηλωθεί όσον αφορά το τι θα κάνει από εδώ και μπρος, μιας και η Κοινωνική Συμφωνία της οποίας είχε την εμπνευσμένη καθοδήγηση φαίνεται να πνέει τα λοίσθια.

Πληροφορήθηκα, λοιπόν χθες, από σοβαρή πηγή μου ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε καθόλου. Αντιθέτως, να την μακαρίζουμε.

Διότι η πρόεδρος Λούκα απομακρύνθηκε μεν από την προεδρία της Εθνικής Τράπεζας, παραμένει όμως πρόεδρος της θυγατρικής της στην Κύπρο, της ΑΤΕ Κύπρου. Ρώτησα πώς μπορεί να γίνεται αυτό και μου απάντησε ο άνθρωπός μου ότι στην Κύπρο δεν χωρεί παρέμβαση της τρόικας. Ως εκ τούτου παραμένει πρόεδρος στην κυπριακή τράπεζα, απολαμβάνοντας φυσικά όλες τις σχετικές προνομίες. Εναν μισθό (20.000 ετησίως, μου είπε ο κύριος που προανέφερα ως βασική πηγή, αλλά και έκτακτη αμοιβή για κάθε συνεδρίαση του ΔΣ της τράπεζας), εισιτήρια για τις μετακινήσεις της από και προς την Κύπρο, έξοδα διαμονής κ.λπ.

Οσο για το πώς θα μετακινείται από Λάρνακα προς Λευκωσία, ας μη νομιστεί ότι αυτό θα γίνεται με κάνα ταξί όπως πάνε όλοι και πληρώνουν 55 ευρώ τη φορά, όχι. Η τράπεζα προμηθεύτηκε προσφάτως Μερτσέντες 350, παρακαλώ, για τις ανάγκες της διοίκησης, πράγμα το οποίο το θεωρώ εντελώς φυσιολογικό αλλά και απαραίτητο. Είναι δυνατόν ολόκληρη πρόεδρος να μετακινείται με ταξί και να βρωμάνε τα χνώτα του κύπριου ταρίφα στα 45 λεπτά που διαρκεί η μετάβαση από το αεροδρόμιο της Λάρνακας ώς το Χίλτον της Λευκωσίας; Ανήκουστο…

Ο παλιός είναι αλλιώς

Μια μίνι κρίση εξελίχθηκε στο παρασκήνιο προ δεκαημέρου αλλά έληξε μάλλον αναίμακτα για τη Νέα Δημοκρατία με παρέμβαση του ίδιου του προέδρου Κυριάκου. Η κρίση έγινε για τα «μάτια» ενός πρώην πασόκου, του Λεωνίδα Γρηγοράκου, και το αντικείμενό της αφορούσε φυσικά την υποψηφιότητα του τελευταίου, και ειδικότερα την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στη Λακωνία, τόπο καταγωγής του. Ο περί ου ο λόγος Γρηγοράκος, που είχε διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ επειδή είχε εκφράσει τον ενθουσιασμό του για την εκλογή του προέδρου Κυριάκου στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε εξασφαλίσει το ΟΚ του προέδρου να ενταχθεί στη ΝΔ, «όταν θα πλησιάζουν οι εκλογές».

Αλλά επειδή με τον ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις και να προγραμματίσεις σχετικά, ο Γρηγοράκος είπε να πιάσει από τώρα πόρτα για τον χειμώνα, πλην όμως έπεσε πάνω στον Θανάση Δαβάκη που εκλέγεται επί σειράν ετών στη Λακωνία και ο οποίος τον τελευταίο που θα ήθελε να δει στο ψηφοδέλτιο ήταν τον Γρηγοράκο.

Μην τα πολυλογώ, έθεσε θέμα, ο πρόεδρος Κυριάκος ενστερνίσθηκε τις «ευαισθησίες» του Δαβάκη και ο Γρηγοράκος οδεύει για το ψηφοδέλτιο της Β’ Αθήνας προς αναζήτηση παρεπιδημούντων λακώνων ψηφοφόρων.

Ετσι είναι, οι εισοδιστές βρίσκονται πάντα σε υποδεέστερη θέση έναντι των μέσα…

Με δικά του λόγια

Εκανα copy paste (κόπι πάστε, δηλαδή, όπως θα έλεγε και ο ίδιος) σχόλιο τού «πολλά βαρύ και όχι» υπουργού Πολάκη, ενδεικτικό της μετριοπάθειας, της ηπιότητας και της ευγένειας του ανθρώπου, και το παραθέτω εν συνεχεία. Το ανάρτησε χθες στον λογαριασμό του στο facebook, με το οποίο όπως έχω ξαναπεί ασχολείται με ιδιαίτερη επιμέλεια, δεδομένου του άπλετου χρόνου που διαθέτει, αφού όπως είναι γνωστό τα έχει λύσει όλα τα θέματα στην υγεία. Κατά τον και αριστερό (τρομάρα του…) υπουργό Πολάκη, λοιπόν, ενθουσιασμένο τόσο από την παρουσία στην Αθήνα του προέδρου Ομπάμα όσο και από αυτά που είπε ο τελευταίος αναφορικά με το ελληνικό πρόβλημα, όλοι εκείνοι που δεν παραληρούν μαζί του είναι:

«Λαμόγια, κομπλεξικοί, δηθενάδες του μικροαστικού ψευτοευπρεπεισμού, πολιτικά φερέφωνα της διαπλοκής, πληρωμένα μικρόφωνα και κονδυλοφόροι»!!

Προς όλους αυτούς απευθυνόμενος τούς προτρέπει πάντα στο ίδιο μειλιχιο ύφος: «Καταπιείτε τη γλώσσα σας, πνιγείτε στη Χολη σας, κρεμαστείτε απ τις γραβάτες σας…… Τη σημασία αυτού που έγινε σημερα για το Χρεος δεν την κρύβετε ότι αηδία και να πείτε».

Τήρησα την ορθογραφία και το συντακτικό ως έχουν. Κρίμα, σκέφθηκα, σε μία κυβέρνηση όπου βασιλεύει η μετριότητα και η αγραμματοσύνη να επέμβω στο κείμενο ενός διαπρεπούς μέλους της. Θα ήταν πράξη ιερόσυλη. Και θέλω να ελπίζω ότι θα με δικαιώσει το αναγνωστικό μου κοινό γι’ αυτή την επιλογή μου.

(Φυσικά όπως έχω ξαναπεί, για όλα αυτά δεν είναι υπεύθυνος κανείς Πολάκης. Είναι ο Τσίπρας, αυτοπροσώπως. Αυτός τον διόρισε, αυτός τον στηρίζει, αυτός τον ενθαρρύνει να διασπείρει τόσο και τέτοιο μίσος προς όλες τις κατευθύνσεις…).

Περιμένοντας την ώρα

Ενας καλός φίλος της παράταξης όμως, ο κυρ Χρήστος Καλογρίτσας, υποβάλλεται το τελευταίο διάστημα σε συστηματικό μασάζ από πολλούς και διαφόρους «ενδιάμεσους», που έχουν αναλάβει ρόλο «κυανόκρανου» μεταξύ του επιχειρηματία και της κυβέρνησης. Στόχος είναι να μην εκραγεί ο «πυρηνικός αντιδραστήρας» που κρύβει μέσα του και να μην ισοπεδώσει τα πάντα το εκρηκτικό του μείγμα που αποτελείται από οργή, θυμό, απογοήτευση κι έντονη επιθυμία να ανταποδώσει «το κακό που του έγινε, σε εκείνον και την οικογένειά του».

Κοινός μας φίλος που τον συνάντησε τελευταία μού μετέφερε την εικόνα ενός ανθρώπου τόσο θλιμμένου και απογοητευμένου, που αδυνατεί να κοντρολάρει τα συναισθήματά του.

Τον κατανοώ. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που έπαθε. Ασε δε τα τραβήγματα με τους οικονομικούς εισαγγελείς, τα βεβαιωμένα πρόστιμα εκατομμυρίων στην Εφορία, στην Τράπεζα Αττικής που θέλει τώρα τα χρήματα των εγγυητικών επιστολών που του χορήγησε για να μετάσχει στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, και τόσα άλλα.

Με τους «άλλους» (τους συριζαίους δηλαδή) έχει διακόψει κάθε σχέση, αλλά όπως λέει «δεν ήρθε ακόμη η ώρα να μιλήσει». Για να δούμε πότε θα έρθει αυτή η ώρα διότι «με το κράτος δεν τα βάζεις» όπως συχνά λέει και ο ίδιος…

Τελευταία Νέα