Την ώρα που στην κατεχόμενη Λευκωσία οι κατοχικές δυνάμεις έκαναν επίδειξη στρατιωτικής ισχύος (και ανάλογων προθέσεων) στο πλαίσιο παρελάσεων για την επέτειο ανακηρύξεως του ψευδοκράτους, στην Αλβανία και ιδιαίτερα στο Κόσοβο διοργανώνονταν επίσης εκδηλώσεις! Για τις οποίες βεβαίως η Αγκυρα κατέβαλε το «ανάλογο αντίτιμο», με όρους πολιτικής, οικονομικής και οπλικής στήριξης.
Στη σημειολογία του νεοοθωμανικού δόγματος, όπως το προάγει ο Ερντογάν, αυτά προδιαθέτουν για πολύ πιο επικίνδυνα στρατηγικά παίγνια στη βαλκανική ζώνη. Οπου ευθέως πλέον η Αγκυρα παρεμβαίνει συστηματικά και δημιουργεί άδηλα στρατηγικά προγεφυρώματα.
Πριν από δέκα μόλις μέρες, η Αγκυρα παρέδωσε στην Αλβανία μερικές χιλιάδες αστυνομικές στολές (που η γειτονική χώρα είχε ανάγκη), οι οποίες παρεμπιπτόντως δεν διαφέρουν καθόλου από αυτές που χρησιμοποιούνται από τις ανάλογες δυνάμεις των «δωρητών». Κάτι που (σημειολογικά τουλάχιστον) έχει τη σημασία του.
Περιθωριακό γεγονός, που δεν πέρασε καν στα ψιλά των ημετέρων ΜΜΕ. Πλην: αρκούντως ενδεικτικό. Καθώς –πέραν άλλων –συναρτάται προς ακόμη σοβαρότερα. Οπως είναι η τεχνολογική στήριξη εκσυγχρονισμού ενός τουλάχιστον στρατιωτικού αεροδρομίου (στη νοτιότερη περιοχή της Αλβανίας), όπου η Τουρκία «έχει βάλει (για τα καλά) πόδι». Δημιουργώντας βάσεις στρατηγικού αντιπερισπασμού, έναντι της Ελλάδος, «για μελλοντικές (προφανώς) ανάγκες». Και όχι μόνο για μας, αλλά και για τις ευρύτερες βλέψεις στις κεντροανατολικές παρυφές των Βαλκανίων.
Αυτά μπορεί ενδεχομένως να εκτιμώνται ως ήσσονα. Ποιος ασχολείται άλλωστε με την ένδυση των αλβανών αστυφυλάκων; Και γιατί να επισημαίνονται τέτοια ζητήματα, που προκαλούν ανησυχίες εκ του μη όντος;
Ομως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Κάτι που έχουν αναδείξει ακριβώς και οι –δίκην προειδοποιητικών βολών –αναφορές του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κι ενώ η Αγκυρα ενεργεί με αθόρυβη στρατηγική, εντούτοις μόνον ασόφως οι διαχειριστές των ελληνικών πραγμάτων θα παρέβλεπαν ή θα υποτιμούσαν αυτές τις στοχευμένες κινήσεις. Που μόνον εθελότυφλοι θ’ αποσυναρτούσαν από αυτά που επισυμβαίνουν στην ανατολική εκδοχή των απροκάλυπτων τουρκικών βλέψεων κι επιθετικών σχεδιασμών. Που εάν επιταχυνθούν κι εκδηλωθούν με όρους γεωπολιτικών κρίσεων (και τετελεσμένων), αυτομάτως όλα «θα δέσουν». Ως μεθοδευμένες συναρτήσεις ενιαίας στρατηγικής για διάβρωση της ελληνικής επικράτειας και ακρωτηριασμό κυριαρχίας σε κρίσιμα σημεία της εθνικής γεωγραφίας.
Κυπριακό και Θράκη. Το καλό (αυτού του κακού) για την Ελλάδα είναι ότι: από την Αγκυρα έχουν σαφώς κι ευθέως διατυπωθεί και οι συναισθηματικές οριοθετήσεις και οι επικαιροποιημένες στοχοθεσίες. Οι οποίες δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού. Οταν μάλιστα: και οι ανιστόρητες κορόνες του αλβανού πρωθυπουργού και οι αναμηρυκαζόμενοι εθνικιστικοί παροξυσμοί Ερντογάν χρονικά συνέπεσαν! Οχι ασφαλώς τυχαία. Οπως και όχι τυχαία συμπίπτουν οι χαριστικές παροχές του δεύτερου προς τον πρώτο. Κάτι που μόνο μυωπάζοντες δεν συνεκτιμούν. Και δεν μπορούν να προϋπολογίσουν τη συνέχεια. Και τις συνέπειες. Οι οποίες και θα υπάρξουν. Με βεβαιότητα. Και τις οποίες η Αθήνα πρέπει με στρατηγική πρόνοια να προλάβει. Και ν’ αποσοβήσει, πριν οδηγήσουν σε χειρότερα. Και κυρίως μη αναστρέψιμα. Αυτά τα χειρότερα θα τα εισπράξουμε (οσονούπω) σε δύο μέτωπα: πρωταρχικά στο Κυπριακό. Και κατά δεύτερο λόγο (αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνο και οδυνηρό) στη Θράκη. Αυτά είναι τα εγγύτερα (και προσφορότερα) μέτωπα στα οποία η τουρκική επιθετικότητα προσβλέπει:
α) Το πρώτο με τον άμεσο εκβιασμό (που ατύπως μεν, ευθέως δε διατυπώνει) ότι: σε περίπτωση μη λύσεως, θα προχωρήσει οριστικά σε προσαρτησιακές διαδικασίες. Ενσωματώνοντας δηλαδή τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη! Τα οποία βεβαίως μόνο τυπικά δεν έχουν οριοθετηθεί ως τουρκική επαρχία. Κι αυτό δυστυχώς δεν αποτελεί επικείμενο τετελεσμένο, αλλά ήδη (ατύπως) επιτελεσθέν.
β) Το δεύτερο (η Θράκη) με σαφή στρατηγική να το «κυπριοποιήσει»! Και στις αρμόδιες υπηρεσίες υπάρχουν επαρκείς ήδη πληροφορίες για όσα συμβαίνουν και κυρίως για όσα προάγονται αθορύβως μεν, μεθοδικώς δε. Για την Αγκυρα είναι «θέμα εν αναμονή». Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει βασικά, βολικών αιτιάσεων που θ’ ανακύψουν και ανάλογων (και πειστικών) αφορμών που θα δοθούν. Κι αυτά σε συνάρτηση με όσα ήδη προάγονται σε άλλες περιοχές. Με κύρια στόχευση κάποιες συστάδες του κεντρικού ελληνικού αρχιπελάγους και με αμεσότερη επιδίωξη την καθιέρωσή τους ως «αμφισβητούμενων θαλάσσιων ορίων». Σε μια πρώτη φάση και με «μοντέλο Ιμίων».
Οι φιλοδοξίες. Αυτά εν συνόψει. Γιατί τα τουρκικά «στρατηγικά παίγνια» είναι ακόμη πιο εκτεταμένα. Και άπτονται φιλοδοξιών περιφερειακού ελέγχου τόσο προς Ανατολάς όσο και προς Δυσμάς. Κεντρικά δηλαδή Βαλκάνια. Με στρατηγικό ακριβώς προγεφύρωμα: προς Ανατολάς μεν το τουρκοκυπριακό κατοχικό μόρφωμα στην Κύπρο. Προς τη βαλκανική δε κατεύθυνση την Αλβανία. Κι από κοντά Κόσοβο κατά πρώτο λόγο και Βοσνία κατά δεύτερο. Γι’ αυτό και όσα επισυμβαίνουν πέραν των βόρειων ελληνικών παρυφών ούτε τυχαία είναι ούτε (προπαντός) αμελητέα. Και η ερμηνεία όσων φθάνουν ώς εμάς ως ήσσονα (περίπου) ειδησάρια έχει και άλλες αναγνώσεις. Πέραν βεβαίως απορριπτέων συνωμοσιολογικών συνδρόμων.
