Σύμφωνα με αυτή, λοιπόν, ο πρώην βουλευτής Ιωαννίνων του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κασσής κλήθηκε από τον εισαγγελέα της πόλης να απολογηθεί επί μηνύσεως που έχει καταθέσει εις βάρος του η πρόεδρος Ζωή, με αντικείμενο –τι, παρακαλώ; –κάτι που της είχε πει ο Κασσής στη διάρκεια μιας ταραγμένης εκ των πραγμάτων συνεδρίασης –ως γνωστόν, κάθε φορά που έπαιρνε τον λόγο η πρόεδρος Ζωή, την εποχή που ήταν κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση (για μετά που έγινε πρόεδρος, δεν το συζητώ) μια ταραχή στη Βουλή την προκαλούσε.
Και προσέξτε με τώρα, για να δείτε ότι η πρόεδρος εκτός από νεύρα, πολλά νεύρα που έχει, μεταφέρει στο πεδίο της Δικαιοσύνης και μερικούς λογαριασμούς που ανοίχτηκαν στη Βουλή. Διότι πλην του Κασσή που είπε όσα είπε, έχει καταμηνύσει για το ίδιο αδίκημα και τους τότε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Κώστα Τριαντάφυλλο και Παναγιώτη Ρήγα, που κάτι σχετικό της είπαν και δεν της άρεσε. Και όχι μόνο αυτούς, αλλά εγκαλεί μέσω της Δικαιοσύνης και τον Γιάννη Δριβελέγκα, εκείνη την εποχή αντιπρόεδρο της Βουλής, ο οποίος κατά την αποφράδα συνεδρίαση βρισκόταν στο βήμα και προήδρευε!..
Πληροφορίες για το αν έχει κάνει μήνυση και σε τίποτε άλλους που χασκογελούσαν με τα τότε κατορθώματά της ή ξερόβηχαν την ώρα του καβγά, δεν έχω. Ούτε για μετά που έγινε εκείνη πρόεδρος της Βουλής. Αλλά έχω να πω ότι αν προσφεύγεις στη Δικαιοσύνη για συκοφαντική δυσφήμηση για κάτι που ειπώθηκε στη Βουλή, και το οποίο το αντέκρουσες εκεί και τότε, αλλά δεν σου αρκεί αυτό, τότε το μόνο που επιτυγχάνεις είναι να δικαιώνεις όλα όσα σου αποδίδουν, και προφανώς δεν σου αρέσουν καθόλου. Κι άμα είσαι και νέα πολιτικός είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα –για σένα…
(Επίσης κάποιος πρέπει να της εξηγήσει της κοπέλας ότι αν μηνύεις κάποιον για κάτι που ειπώθηκε το 2013, το μόνο που καταφέρνεις το 2016 είναι να το υπενθυμίσεις στους πολίτες και πιθανούς ψηφοφόρους σου…).
Προσοχή με τα σπίρτα
Κυκλοφορεί εν είδει έρπουσας φημολογίας (εμένα μου το μετάφερε κάποιος στο Κολωνάκι, προχθές Πέμπτη, «εμπιστευτικά»): ένας κύριος στην Αθήνα έχει βγει στη γύρα προς αναζήτηση ενδιαφερόμενου αγοραστή για να βγάλει μεροκάματο, αν γίνομαι κατανοητός. Υποστηρίζει ότι διαθέτει βίντεο που απεικονίζει στενό συνεργάτη ενός πολιτικού προσώπου, το οποίο μας απασχόλησε ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες. Ο διαθέτης και κατέχων το βίντεο κύριος διατείνεται ότι το υλικό που έχει στα χέρια του πιστοποιεί (αποδεικνύει δηλαδή διά της εικόνας) ένα συνταρακτικό γεγονός, ήτοι τον «μπιστικό» να παραλαμβάνει για λογαριασμό του «αφεντικού» του, «μαρούλια».
Δεν μου διευκρίνισαν αν το τράβηξε μόνος του παγιδεύοντας τον απεσταλμένο «μπιστικό» ή αν και εκείνος κάνει απλώς τον διαμεσολαβητή άλλου. Θεωρώ πιθανότερο το δεύτερο, από τις περιγραφές που μου έδωσαν. Οπως και να έχει το πράγμα πάντως, συστήνω προς όλους, μεγάλα παιδιά είστε μην παίζετε με τα σπίρτα…
Επίσης, και ευκαιρίας δοθείσης, διαβάζω εδώ και εκεί σε διάφορα site εν πολλοίς έγκριτα να διατυπώνουν ερωτηματικά γιατί ο Τσίπρας δεν δίνει απαντήσεις σχετικά με την «καταπιστευματική εταιρεία» με έδρα την Κύπρο που είναι μέτοχος της «Αυγής».
Και γιατί να δώσει, διερωτώμαι, αν δεν μιλήσουν πρώτοι –με στοιχεία! –εκείνοι που είχαν στηρίξει με όλους τους δυνατούς «τρόπους» τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα να κερδίσουν τις εκλογές; Νομίζω ότι αυτοί πρέπει να κάνουν πρώτοι την αρχή. Αυτοί είναι το θέμα και όχι το ποιος κατέχει 2,88% των μετοχών της «Αυγής». Αλλιώς δουλευόμαστε μεταξύ μας, και δεν είναι ωραίο πράγμα αυτό…
Περί Τύπου
Ο Τύπος δεν είναι και στα καλύτερά του στους καιρούς μας, και αυτό δεν είναι έργο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μόνο. Συμβαίνει και αλλού: δείτε τι κάνει η κυβέρνηση της Ουγγαρίας ή εκείνη της Πολωνίας εις βάρος της ελευθερίας του Τύπου για να καταλάβετε ότι ο πειρασμός να βάλει κανείς χέρι στον Τύπο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Συμβαίνει και αλλού, λοιπόν, γεγονός που «ενέπνευσε» την αγαπημένη Εύα Καϊλή, ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, μαζί με συναδέλφους της από την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Πολωνία να συνδιοργανώσουν εκδήλωση για την ελευθερία του Τύπου στην Ευρώπη την προσεχή Τετάρτη στην έδρα του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο.
Στην εκδήλωση θα λάβουν μέρος, μεταξύ πολλών άλλων, οι επίτροποι Δημήτρης Αβραμόπουλος και Γκίντερ Ετινγκερ και από την Ελλάδα ο ημέτερος Γιάννης Πρετεντέρης και ο καθηγητής Γιώργος Γεραπετρίτης.
Ελπίζω ότι θα βγει κάτι ουσιαστικό και δεν θα μείνουν στα ευχολόγια, διότι πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διολισθαίνουν καθημερινά στον περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου –για τη δική μας δεν συζητάμε καν…
Δεν κουνιέται (ακόμη)
Δεν προτίθεται να προσχωρήσει ο Λεωνίδας Γρηγοράκος στη Νέα Δημοκρατία, πολλώ δε μάλλον να είναι υποψήφιος με το κόμμα αυτό στη Λακωνία (οπότε ας ησυχάσει και ο Θανάσης Δαβάκης –δεν απειλείται). Οπως μου γράφει ο ίδιος (ο Γρηγοράκος, όχι ο Δαβάκης), «η θετική γνώμη που εξέφρασα για το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την εκλογή του στην ηγεσία της κεντροδεξιάς παράταξης (και οδήγησε στη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ, συμπληρώνω εγώ), σε καμιά περίπτωση δεν υποκρύπτει πολιτική μεταπήδηση. Πίστευα και πιστεύω ότι ο νέος πρόεδρος της ΝΔ συνιστά μια θετική εξέλιξη για τον εκσυγχρονισμό και την ανανέωση της συντηρητικής παράταξης. Πεποίθησή μου άλλωστε είναι ότι η εξέλιξη αυτή μπορεί να δώσει ώθηση στην επιχειρούμενη ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς».
Αποδίδει δε τις σχετικές πληροφορίες σε κάποιους οι οποίοι «εσκεμμένα θέλουν να “αποκολληθώ” από την παράταξη, που με συνέπεια υπηρέτησα από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, όμως θέλω να γνωρίζετε ότι δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη. Επανειλημμένως έχω δηλώσει ότι ο βιωματικός μου χώρος ήταν και παραμένει η Κεντροαριστερά και το ΠΑΣΟΚ». Και με ενημερώνει –ιδού και η είδηση –ότι πρόσφατα κλήθηκε από τη Χαριλάου Τρικούπη να συμμετάσχει στη Νομαρχιακή Επιτροπή του κόμματος στη Λακωνία, πρόταση την οποία και αποδέχτηκε.
Θεωρώ εξαιρετικά αποκαλυπτικό για το πώς κυβερνάται η χώρα, το γεγονός ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο υπουργός κύριος Σταθάκης από τη νέα του θέση του υπουργού Ενέργειας και Περιβάλλοντος ήταν να ξεμπλοκάρει την επένδυση της Ελληνικός Χρυσός.
Και είναι αποκαλυπτικό, διότι αποδεικνύει πως το μπλοκάρισμα της επένδυσης από τον προκάτοχό του Παναγιώτη Σκουρλέτη, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια λαϊκίστικη ετσιθελική απόφαση, μόνο και μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευθεί ότι «θα κλείσει τις Σκουριές» στους οπαδούς και ψηφοφόρους του στη Χαλκιδική, που αντιδρούν στην επένδυση. Διότι δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτά που ίσχυαν για να αναστέλλει τη λειτουργία των μεταλλείων ο Σκουρλέτης στις 4 Νοεμβρίου, έπαψαν να ισχύσουν στις 5, οπότε πήρε τη θέση του ο Σταθάκης.
Για μένα το ερώτημα όμως δεν είναι αν αυτά που έκανε ο Σκουρλέτης με την επένδυση της Ελληνικός Χρυσός ήταν για να αποδείξει στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής ότι η κυβέρνηση δεν αφίσταται των προεκλογικών της δεσμεύσεων. Οχι. Για μένα το ερώτημα είναι γιατί ο νεοφιλελεύθερος πλέον Τσίπρας δεν έπαιρνε νωρίτερα τις αποφάσεις που έπρεπε ώστε να μη μεσολαβήσουν όσα μεσολάβησαν, και έπληξαν σκληρά το όποιο επενδυτικό ενδιαφέρον υπήρχε για την Ελλάδα.
Εκτιμώ ότι και αυτό πρέπει να αθροιστεί στην παθογένεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία χαρακτηρίζεται από παλινωδίες, αβελτηρίες, λαϊκίστικες αποφάσεις και έναν ψευτοαριστερισμό ο οποίος καμιά σχέση δεν έχει με μια μοντέρνα διακυβέρνηση, η οποία θα οδηγούσε τη χώρα έξω από την κρίση. Πιστεύω δηλαδή, ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Σκουρλέτης ή ο όποιος Σκουρλέτης. Το πρόβλημα γι’ αυτή την κατάσταση είναι ο ίδιος ο Τσίπρας…
