Τριπλός ρόλος, σκηνοθέτη και ερμηνευτή. Για τον Αντώνη Λουδάρο. Παίζει στο επιτυχημένο «Για όνομα», μαζί με τους Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Φάνη Μουρατίδη, Βίκυ Σταυροπούλου, στο Αλίκη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Σκηνοθετεί τη Νεφέλη Ορφανού ως «Ρόζα Εσκενάζυ» στην Αθηναΐδα. Και πρωταγωνιστεί, μαζί με τις Ναταλία Δραγούμη και Νεφέλη Ορφανού (υπό τις οδηγίες του Λευτέρη Γιοβανίδη), στο πρωτοπαιζόμενο στα μέρη μας «Ο Εμίλ και οι ντετέκτιβ», γραμμένο πριν από εννέα δεκαετίες από τον Εριχ Κέστνερ και διασκευασμένο στα ελληνικά από τη Μιμή Ντενίση, που συνεχίζει να σκίζει με κάπου 200.000 θεατές με το «Σμύρνη μου αγαπημένη» στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου. Σε ένα έργο που «μιλάει για αρχετυπικά πράγματα, για το Καλό και το Κακό και για τον δρόμο που μπορεί καθένας να διαλέξει –με τις ανάλογες συνέπειες». Ενα ταξίδι ζωής και περιπέτεια ενηλικίωσης συνάμα, όπως μου λέει ο Αντώνης Λουδάρος (φωτογραφία). «Κι εγώ είχα κάποτε μια όμορφη μαμά που υπέφερε από τη φτώχεια», εκστομίζει προς τον Εμίλ ο κύριος Σανταχιόνι / Λουδάρος, που για να φτιάξει τον κήπο της μαμάς του αποδεικνύεται ότι ληστεύει. Σαν τις ληστείες του σήμερα και τα μεγάλα λόγια ένα πράγμα. «Ποιος ληστεύει ποιον σήμερα, βέβαια, είναι μεγάλη συζήτηση», κατά τον Αντώνη Λουδάρο.