Συμβαίνει παντού, συμβαίνει και στη ΝΔ: ένας αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης δεν έχει πολλές θέσεις να μοιράσει –και η θέση του εκπροσώπου του κόμματος είναι μία από τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού που βρίσκονται στη βιτρίνα. Η «προίκα» της προσελκύει πολλούς μνηστήρες και, κατά βάση, μπορεί να εγγυηθεί μια ανοδική πολιτική πορεία. Υπό αυτή την έννοια, ο Βασίλης Κικίλιας είναι από τους μεγάλους κερδισμένους του γαλάζιου ανασχηματισμού, ενώ είναι εξίσου προφανές ότι από το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής διαθέτει άλλο ειδικό βάρος και στο πολιτικό χρηματιστήριο.
Η νέα –εξ απορρήτων –θέση του δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη φανερώνει ότι είχε από καιρό κτισθεί μια ειδική σχέση εμπιστοσύνης, την οποία δεν είχαν αντιληφθεί πολλοί στο γαλάζιο στρατόπεδο, όπως φανερώνει ότι ο πρόεδρος της ΝΔ είχε αξιολογήσει γενικότερα την εικόνα και την αποτελεσματικότητα του νέου εκπροσώπου. Το ύψος δεν θα αρκούσε στον καλαθοσφαιριστή Κικίλια εάν δεν έβαζε καλάθια –σχολιάζεται στο γαλάζιο επιτελείο.
Σε αντίθεση με την κρατούσα άποψη, ωστόσο, ότι ο βουλευτής της Α’ Αθήνας δοκιμάστηκε από την κομματική ηγεσία στο γήπεδο του Προσφυγικού, η πραγματικότητα είναι ότι ο Μητσοτάκης είχε τεστάρει την οργανωτική ικανότητα και την πολιτική ευελιξία του νέου εκπροσώπου πολύ νωρίτερα: από το επιτελείο της Πειραιώς, στο οποίο έχουν ενταχθεί από το βράδυ της Παρασκευής και ο Κικίλιας με την ομάδα του, επισημαίνουν ότι κατά το τελευταίο δεκάμηνο της συνεργασίας του Μητσοτάκη, όταν ο Κικίλιας έχει αναλάβει ρόλο ειδικού συντονιστή στο Προσφυγικό, επιβεβαιώθηκε η απόφαση του αρχηγού να επενδύσει πολιτικά στον νέο εκπρόσωπο. Η θετική εικόνα του Μητσοτάκη για τον Κικίλια όμως είχε διαμορφωθεί κατά την υπουργική θητεία τους στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και το Δημόσιας Τάξης, αντίστοιχα, όταν και οι δύο αποτελούσαν πολιτικό στοίχημα του Σαμαρά. Πριν από την κοινή εμφάνιση σε Ειδομένη, Μυτιλήνη και Σάμο, υπήρχε ένα κοινό σχέδιο για αλλαγές στα ΚΕΠ, την πάταξη της γραφειοκρατίας και την άμεση έκδοση αστυνομικής ταυτότητας. Μικρά βήματα που έχτισαν μια σχέση η οποία εισέρχεται σε νέο κύκλο.
και την ανάποδη
«Η ΝΔ, πιστή στις αρχές και τις αξίες της, καταδικάζει την επίθεση σε βουλευτή του ελληνικού Κοινοβουλίου και τονίζει ότι η απάντηση στη βία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι η ίδια η βία». Είναι η πρώτη και μοναδική έως τώρα δήλωση του Βασίλη Κικίλια ως εκπροσώπου της ΝΔ –και έγινε για τον προπηλακισμό του χρυσαυγίτη βουλευτή Γιώργου Γερμενή. Υπάρχει μια σπουδή που ακυρώνει το πρωτόκολλο, καθώς η παραλαβή καθηκόντων από τον Γιώργο Κουμουτσάκο γίνεται επισήμως σήμερα, αλλά σημαντικότερο δείχνει ότι ο νέος εκπρόσωπος ένιωσε την ανάγκη να κάνει πρεμιέρα με μια άσκηση πολιτικής ορθότητας, αλλά που απευθύνεται εν πολλοίς στο σκληροπυρηνικό συντηρητικό ακροατήριο. Ο –συνομήλικος του Αλέξη Τσίπρα –βουλευτής της Α’ Αθήνας βρίσκεται πιο κοντά στη λεγόμενη λαϊκή Δεξιά και σε αυτόν τον χώρο αναζητεί διαχρονικά ακροατήριο.
Στην πολιτική σκηνή, άλλωστε, ανέβηκε με παρακίνηση του Νικήτα Κακλαμάνη, το 2006, μέσω του δημοτικού ψηφοδελτίου στην Αθήνα, ενώ κεντρικούς ρόλους ανέλαβε με αποφάσεις και τις «ευλογίες» του Αντώνη Σαμαρά –αρχικά ως υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής και μετέπειτα ως πολιτικός καθοδηγητής των Σωμάτων Ασφαλείας και «κλειδοκράτορας» της Κατεχάκη. Και σε εκείνη την περίπτωση, ο Κικίλιας επιλέχθηκε περισσότερο ως ελεγκτής και λιγότερο ως τιμωρός των ακροβολισμένων στη δεξιά πλευρά του χάρτη.
Η άμεση διασύνδεση με κρίσιμα γραφεία στην Ουάσιγκτον, η οποία προέκυψε από την υπουργική θητεία στην Κατεχάκη, όπως και η προσωπική σχέση με τον ελληνοαμερικανό σύμβουλο του Ομπάμα και άλλοτε συμπαίκτη στον Πανιώνιο, Αλέξη Γιαννούλια, προφανώς έχουν προσθέσει και άλλους πόντους στον Κικίλια. Θα πρέπει, ωστόσο, να θεωρείται μάλλον συμπτωματικό το ότι η προώθησή του στη θέση του εκπροσώπου της ΝΔ φάνηκε να επαναξιολογείται την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ επικράτησε της Χίλαρι Κλίντον. Κομματικά στελέχη θεωρούν ότι οι όποιοι ενδοιασμοί του Κυριάκου Μητσοτάκη καθυστερούσαν την απόφαση, είχαν να κάνουν περισσότερο με το βάθος του πολιτικού λόγου του νέου εκπροσώπου, ώστε να διεισδύει και στο κεντρώο και κεντροαριστερό ακροατήριο, όπως και με τις επιφυλάξεις για το εάν η εικόνα του είναι πράγματι τόσο νέα για να σταθεί απέναντι στον σχεδόν άγνωστο Δημήτρη Τζανακόπουλο. Με αυτό το σκεπτικό, άλλωστε, ο πρόεδρος της ΝΔ δεχόταν έως την τελευταία στιγμή εισηγήσεις για αντικατάσταση του Κουμουτσάκου από εξωκοινοβουλευτικό στέλεχος.
Ασπονδοι φίλοι που ήθελαν να μπλοκάρουν την ανέλιξη αναδείκνυαν και τις φιλοδοξίες Κικίλια που είχαν καταγραφεί τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν οι υποψήφιοι αρχηγοί συγκέντρωναν υπογραφές για να φθάσουν στην κάλπη. Ο Κικίλιας δεν αποτέλεσε επιλογή των σαμαρικών, ίσως επειδή εγκαίρως είχε αποτραβηχτεί από την παρέα τους. Ο ρόλος ουδέτερου παρατηρητή της εκλογικής μάχης επέτρεπε την προσέγγιση κάθε νικητή. Είναι μια τακτική που μπορεί να οδηγήσει μακρύτερα. Οπως μακριά μπορεί να οδηγήσει και η θέση του εκπροσώπου –αν δεν κατέληξε στα χέρια του Κικίλια ως ηλεκτρική καρέκλα.
