Εκτός απροόπτου (και από απρόοπτα τον τελευταίο καιρό άλλο τίποτα), ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας θα είναι άνδρας, θαυμαστής της Θάτσερ, κοινωνικά υπερσυντηρητικός, αδιάφορος για το περιβάλλον, εχθρικός προς τους ομοφυλόφιλους, σκληρός στο Μεταναστευτικό και ανοιχτά φιλο-πουτινικός και φιλο-ασαντικός (έστω στο όνομα της ρεαλπολιτίκ). Με βάση την υπόθεση ότι ο Φρανσουά Φιγιόν είναι η απάντηση του Παρισιού στην εκλογή του Τραμπ (η αλματώδης αύξηση της δημοτικότητάς του άρχισε ουσιαστικά την επομένη των αμερικανικών εκλογών), μπορούμε να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα για τις τάσεις της εποχής μας. Ο αυταρχισμός έχει το πάνω χέρι. Οι κεντροαριστεροί καλύτερα να τα παρατήσουν. Η Συρία θα υποφέρει ακόμη για πολύ. Οι μειονότητες θα περάσουν μαύρες μέρες. Ο πραγματικός πλανητάρχης δεν ζει στην Ουάσιγκτον, αλλά στη Μόσχα (και μην τον ενοχλείτε, βομβαρδίζει).

Η αντίδραση του Βερολίνου στις εξελίξεις στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ήταν ποιοτικά διαφορετική. Η Ανγκελα Μέρκελ έκρινε ότι δεν μπορεί να εγκαταλείψει τη μάχη αυτή τη στιγμή, οι εχθροί της δημοκρατίας και των δυτικών αξιών καραδοκούν τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, η επανεκλογή της για μια τέταρτη θητεία πρέπει να θεωρείται βέβαιη, όπως και η συνέχιση του κυβερνητικού συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες. Οι δύο πόλοι του γαλλογερμανικού άξονα θα έχουν αντίθετες απόψεις στα ζητήματα της Ευρώπης, της Ρωσίας ή των μεταναστών, οι αναλυτές μιλούν ήδη για μια δύσκολη συμβίωση. Στην οικονομία, όμως, οι αποκλίσεις είναι μικρές.

Με λίγα λόγια, η Ευρώπη αλλάζει μεν, αλλά όχι προς την κατεύθυνση που ονειρευόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνυπολογιστεί και η διαφαινόμενη ήττα του Ρέντσι, τα μέτωπα του μέλλοντος θα έχουν αντικείμενο μάλλον τη διάσωση της Δύσης παρά τον πόλεμο κατά της λιτότητας. Η μετακίνηση της Κατερίνας Μάρκου από το Ποτάμι στο ΠΑΣΟΚ μπορεί βέβαια να αλλάξει ριζικά τους παγκόσμιους συσχετισμούς. Προς το παρόν, πάντως, ο πάλαι ποτέ πρωταγωνιστής της ελληνικής Κεντροαριστεράς θα ενισχυθεί απλώς με άλλον έναν πολέμιο του συμφώνου συμβίωσης (εκτός από την αρχηγό του). Από την άποψη αυτή, ακολουθεί επιτέλους το πνεύμα των καιρών.