Αναζήτηση
Σήμερα η δημοκρατία μας αποχαιρετά τον άνθρωπο που περισσότερο από κάθε άλλον διαμόρφωσε το υπόδειγμα και έδωσε περιεχόμενο στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αποχαιρετά τον Κωστή Στεφανόπουλο.
Δύο σύντομες προσωπικές σκέψεις που συνοδεύουν αυτό τον αποχαιρετισμό.
Πρώτον, κάθε πολιτικό αξίωμα έχει τις δικές του προδιαγραφές. Και οι επιδόσεις στο ένα δεν προδικάζουν σε καμία περίπτωση τις επιδόσεις στο άλλο.
Ο Στεφανόπουλος είχε μια μακρά πολιτική σταδιοδρομία με επιτυχίες και αποτυχίες, όπως άλλωστε κάθε ενεργός πολιτικός. Υπήρξε βουλευτής, υπουργός, υποψήφιος αρχηγός και αρχηγός κόμματος.
Αλλά είναι ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας που μένει στο μυαλό μας ακριβώς επειδή σε αυτό το αξίωμα κατάφερε ή αξιώθηκε να ανταποκριθεί κατά τον καλύτερο τρόπο στις απαιτήσεις του πολιτεύματος, στις ανάγκες του ρόλου αλλά και στις προσδοκίες των πολιτών.
Πολλοί θυμούνται την ομιλία του κατά την επίσκεψη Κλίντον. Πρωτίστως για την ηθική διάσταση του περιεχομένου της. Θα προσέθετα όμως και για την προσωπική κι εθνική αξιοπρέπεια με την οποία εκφωνήθηκε. Μια αξιοπρέπεια που έλειψε πρόσφατα από τα ψοφοδεή παρακάλια και τους κακόγουστους χαριεντισμούς με τον Ομπάμα.
Με την ευκαιρία όμως θα θυμηθώ και κάτι άλλο.
Πως αυτός ο συντηρητικός πολιτικός έκλεισε την πόρτα στα μούτρα του Χριστόδουλου όταν ο Αρχιεπίσκοπος μάζευε φανατισμένος υπογραφές ζητώντας δημοψήφισμα για τις ταυτότητες.
Κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, του απάντησε ξερά και τελείωσε το θέμα. Η τότε ηγεσία της ΝΔ είχε υπογράψει σύσσωμη!..
Δεύτερον, το υπόδειγμα δημιουργεί πρότυπο. Και μόνο από έλλειψη σωφροσύνης ή προσωπική αμετροέπεια είναι δυνατόν οι όποιοι διάδοχοί του να αποφεύγουν να το ενστερνιστούν.
Διότι ο Στεφανόπουλος μας έμαθε ότι ο Πρόεδρος είναι ο ρυθμιστής του πολιτεύματος και ασκεί τον ρόλο αυτόν όχι μόνο μέσα από συνταγματικές αρμοδιότητες, αλλά και από το ιδιαίτερο κύρος που του εξασφαλίζει η γενικότερη συμπεριφορά του.
Ουδέποτε αναμείχθηκε στο κομματικό παιχνίδι, ποτέ δεν ελίχθηκε στο παρασκήνιο, σε καμία περίπτωση δεν διεκπεραίωσε διευθετήσεις, υποχρεώσεις και χρωστούμενα ούτε μπήκε σε νταραβέρια.
Διότι το κύρος δεν απονέμεται εκ της θέσεως, αλλά κατακτάται από τη συμπεριφορά.
Προφανώς δεν υπήρξε αλάνθαστος. Σίγουρα όμως υπήρξε απολύτως ανιδιοτελής σε όλα τα επίπεδα. Κι αυτή η ανιδιοτέλεια του επέτρεψε να οικοδομήσει τη βάση πάνω στην οποία στήριξε την επιτυχή άσκηση των συνταγματικών καθηκόντων του.
Για όλους αυτούς του λόγους, η Ελληνική Δημοκρατία αποχαιρετά τον καλύτερο Πρόεδρο που είχε ποτέ.
Ελπίζοντας απλώς ότι όσοι ακολουθήσουν δεν θα αποδειχθούν πολύ χειρότεροι.
