Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από τότε που υπάρχει δημοκρατία, η παράσταση έχει δύο ρόλους: την κυβέρνηση που κυβερνά και την αντιπολίτευση που αντιπολιτεύεται.

Τρίτος ρόλος δεν προβλέπεται, δεν έχει εφευρεθεί και δεν νομίζω να εφευρεθεί στη σημερινή Ελλάδα.

Απλή λογική.

Την κατάλαβε εγκαίρως ο Μητσοτάκης, κέρδισε την αρχηγία στη ΝΔ και είναι δεκαπέντε μονάδες μπροστά. Δεν το πήρε χαμπάρι ο Λαλιώτης, άρχισε τις φιλοφρονήσεις με τον κουμπάρο του Καλογρίτσα και του την έπεσε όσο ΠΑΣΟΚ έχει απομείνει.

Διότι η πολιτική είναι τελικά υπόθεση απλής λογικής.

Λέει, ας πούμε, η Φώφη: «Η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί, όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο καλύτερα». Και υπενθυμίζει μάλιστα πως πρώτη αυτή είπε «δεν μπορείτε, φύγετε!».

Ωραία αλλά πώς θα φύγει η κυβέρνηση που πρέπει να φύγει; Με μάγια; Με ευχέλαιο; Με «το τρένο στις οκτώ, απόψε για την Κατερίνη»;

Προφανώς με εκλογές. Συνήθως έτσι έρχονται και φεύγουν οι κυβερνήσεις στις δημοκρατίες. Διότι αν δεν γίνουν εκλογές, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα συνεχίσουν να έχουν πλειοψηφία στη Βουλή και συνεπώς δεν θα φύγει η κυβέρνηση που θέλει να διώξει η Φώφη.

Εκλογές; Τζιζ! Είναι κακιά λέξη, γιατί τη λέει ο Μητσοτάκης.

Αλλο τούτο. Διότι κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ νομίζουν πως πολιτική αυτονομία σημαίνει να λέει ο Μητσοτάκης «σε έναν μήνα έχουμε Χριστούγεννα!» και να απαντούν «όχι, σε έναν μήνα έχουμε Πάσχα!». Διαφορετικά θεωρείται δεξιά παλινόρθωση.

Ετσι, ενώ η αυτονόητη κατάληξη του #fygete είναι εκλογές, η Φωφή αρχίζει τα αβαβά. Να κάνουμε, λέει, «εθνική συνεννόηση», «εθνική γραμμή», «εθνική ομάδα» και «Εθνική Ασφαλιστική». Ποιοι με ποιους; Με εκείνους που πρέπει να φύγουν «όσο πιο γρήγορα» γίνεται!

Αφού δηλαδή δεν θέλουμε να είμαστε αντιπολίτευση αλλά ούτε μπορούμε να γίνουμε κυβέρνηση, να καταργήσουμε και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν βγάζω νόημα.

Εξ όσων γνωρίζω, κόμμα «Εθνική Συνεννόηση» δεν υπάρχει, εκτός αν ο Ερντογάν κάνει απόβαση στα νησιά και κληθεί στα όπλα ακόμη κι ο συριζαίος που θεωρεί ότι η σημαία είναι «πανί».

Εως τότε όμως η χώρα κατοικείται από δυο κατηγορίες πολιτών: εκείνους (τους περισσότερους) που θέλουν να φύγει η κυβέρνηση για να έλθει κανένας κανονικός κι εκείνους (τους λιγότερους) που θέλουν να μείνει η κυβέρνηση διότι πιστεύουν στην Αχτσιόγλου.

Τρίτη κατηγορία δεν διακρίνεται. Και γι’ αυτό μάλλον δεν έχουν ιδιαίτερη τύχη όσοι επιχειρούν να την εκπροσωπήσουν.

Εκτός αν προκύψει τώρα. Αλλά είπαμε: καμιά εικοσαριά αιώνες την ψάχνει η δημοκρατία, τώρα θα τη βρει;