Το σενάριο των προεδρικών εκλογών που θα διεξαχθούν στη Γαλλία την άνοιξη είχε γραφτεί εκ των προτέρων από τους συμβούλους της Μαρίν Λεπέν: βέβαιοι πως η ηγέτις του Εθνικού Μετώπου θα βρεθεί στον δεύτερο γύρο αντιμέτωπη με τον υποψήφιο της Δεξιάς, είχαν μελετήσει εξονυχιστικά δύο σενάρια –το σενάριο Νικολά Σαρκοζί και το σενάριο Αλέν Ζιπέ. Οπως πολλοί γάλλοι αναλυτές και πολιτικοί ιθύνοντες, οι επικεφαλής της Ακροδεξιάς δεν είχαν φανταστεί αυτό που συνέβη την Κυριακή, στον πρώτο γύρο της primaire των Ρεπουμπλικανών: τον θρίαμβο του Φρανσουά Φιγιόν, που ήρθε πρώτος με 44,2% των ψήφων, αφήνοντας στη δεύτερη θέση το φαβορί, τον Αλέν Ζιπέ (28,6%), και αποκλείοντας τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί (20,6%). «Ο Φιγιόν είναι το πιο δύσκολο σενάριο για τη Μαρίν» ομολογούσε χθες στη «Μοντ» συνεργάτης της Λεπέν. Με το κοκτέιλ θατσερικού φιλελευθερισμού, κοινωνικού συντηρητισμού και φιλορωσικής εξωτερικής πολιτικής που προτείνει, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας θεωρείται από κάποιους ως ένα ανάχωμα ακόμα ισχυρότερο και από τον Ζιπέ έναντι της Μαρίν Λεπέν. Είναι όμως και ένα κοκτέιλ που αφήνει πικρή γεύση σε πολλούς στην Ευρώπη.
«Θατσερική Δεξιά εναντίον σιρακικής Δεξιάς»: σε αυτόν τον τίτλο συμπύκνωσε χθες η «Μοντ» την επιλογή που θα κληθούν να κάνουν, την ερχόμενη Κυριακή, οι ψηφοφόροι στον δεύτερο γύρο της primaire. Ο 62χρονος Φιγιόν εκπροσωπεί «μια Δεξιά παραδοσιακή, σταθερή και σοβαρή, επαρχιακή και καθολική, σεβαστή και καλοαναθρεμμένη. Συντηρητικός σε πολιτισμικό επίπεδο, προσηλυτίστηκε, τα χρόνια που πέρασε στην εξουσία, σε έναν αυστηρό οικονομικό και κοινωνικό φιλελευθερισμό, μοναδικό αντίδοτο, στα μάτια του, για την ατονία της χώρας. Οπως η Μάργκαρετ Θάτσερ στη Βρετανία άλλοτε, προτείνει μια εκκαθάριση που θεωρεί σωτήρια». Εννέα χρόνια πριν, τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Φιγιόν δήλωνε «επικεφαλής ενός χρεοκοπημένου κράτους». Πρωθυπουργός τότε, είχε υποχρεωθεί να κάνει πίσω από τον τότε πρόεδρο, τον Νικολά Σαρκοζί, που δεν ήθελε να ερεθίσει τη γαλλική κοινή γνώμη. Παρέμεινε ωστόσο πεπεισμένος για την ορθότητα της ανάλυσής του –και το πρόγραμμά του είναι η καλύτερη απόδειξη.
Σε δύσκολη θέση ο Ζιπέ. Ο αντίπαλός του στον δεύτερο γύρο, από την άλλη πλευρά, ο Αλέν Ζιπέ, είναι ένας γνήσιος κληρονόμος του Ζακ Σιράκ. Κράτησε από εκείνον, αλλά και από το ογκώδες κύμα διαδηλώσεων που είχε πυροδοτήσει ο ίδιος το 1995 ως πρωθυπουργός όταν θέλησε να μεταρρυθμίσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, μια δυσπιστία απέναντι σε θέσεις ικανές να προκαλέσουν έκρηξη σε μια ανήσυχη χώρα. «Είναι λοιπόν υπερασπιστής μιας Δεξιάς πιο μετριοπαθούς, πιο συνετής, που θέλει να λέγεται και πιο ρεαλιστική». Με τον Σαρκοζί και τα ξεσπάσματά του εκτός παιχνιδιού, ο δεύτερος γύρος θα κριθεί στη βάση μιας αντιπαραβολής των προγραμμάτων –«από αυτή την έννοια, είναι ένα καλό νέο για τη δημοκρατική συζήτηση» αποφάνθηκε η «Μοντ». Εχει όμως οποιαδήποτε ελπίδα ο Ζιπέ;
Η διαφορά στα ποσοστά τους είναι μεγάλη. Επιπλέον, τόσο ο Σαρκοζί όσο και ο Μπρινό Λεμέρ, ένας ακόμα άτυχος υποψήφιος στον πρώτο γύρο της primaire, δήλωσαν πως στηρίζουν Φιγιόν στον δεύτερο γύρο. Δύο άλλοι υποψήφιοι, βέβαια, η Ναταλί Κοσιουσκό-Μοριζέ και ο Ζαν-Φρανσουά Κοπέ, ανακοίνωσαν πως θα ψηφίσουν Ζιπέ –αλλά τα ποσοστά που πήραν από κοινού δεν ξεπερνούν το 3%.
Πολλά θα κριθούν, για μία ακόμα φορά, από τη συμμετοχή, και όχι μόνο από τον αριθμό (στον πρώτο γύρο εντυπωσίασε ξεπερνώντας τα τέσσερα εκατομμύρια) αλλά και από την «ποιότητα» των ψηφοφόρων: Πόσοι κεντρώοι και πόσοι αριστεροί θα προσέλθουν αυτή τη φορά στην κάλπη; Οσοι ήθελαν απλώς να «κλείσουν τον δρόμο στον Σαρκοζί» θα βρουν λόγο να το κάνουν; Και οι απογοητευμένοι υποστηρικτές του Σαρκοζί; Ο ίδιος ο Ζιπέ ελπίζει πως μόλις οι ψηφοφόροι ανακαλύψουν ποιος πραγματικά είναι ο Φιγιόν, θα αλλάξουν γνώμη.
Ο Ολάντ και ο Βαλς. Την ίδια ώρα, στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο Φρανσουά Ολάντ «είδε», σύμφωνα με τις πληροφορίες, στη νίκη του Φιγιόν «την απόδειξη πως οι δημοσκοπήσεις έξι μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές δεν σημαίνουν τίποτα»∙ ο Μανουέλ Βαλς, που περιμένει υπομονετικά να ανακοινώσει ο γάλλος πρόεδρος πως δεν θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία προκειμένου να χριστεί «φυσικός διάδοχός» του, «είδε» την απόδειξη πως ένας πρωθυπουργός που «τα σπάει» με τον πρόεδρό του, όπως έκανε ο Φιγιόν με τον Σαρκοζί, έχει μέλλον λαμπρό μπροστά του∙ και οι πιο αριστεροί των Σοσιαλιστών, όπως ο Μπενουά Αμόν και ο Αρνό Μοντμπούρ, αμφότεροι διεκδικητές του σοσιαλιστικού χρίσματος, «είδαν» μια επιβεβαίωση πως «απέναντι στη σκληρή γραμμή του Φιγιόν χρειάζεται ένα σαφώς αριστερό πρόγραμμα».
Ο Μακρόν. Οσο για το «ελεύθερο ηλεκτρόνιο», τον πρώην υπουργό Οικονομίας Εμανουέλ Μακρόν, αυτός διαβεβαίωσε πως, αντίθετα με ό,τι όλοι νόμιζαν, θεωρούσε τον Σαρκοζί ως «τον χειρότερο αντίπαλο»∙ και επαναβεβαίωσε πως δεν πρόκειται να συμμετάσχει, όπως του ζητούν, στην primaire της Αριστεράς, θα δοκιμάσει την τύχη του απευθείας στις προεδρικές εκλογές.
