Αναζήτηση
Κάνε παιδιά
να δεις καλό
«Captain Fantastic»: Ο Βίγκο Μόρτενσεν μεγαλώνει τα έξι παιδιά του στα δάση της Βορειοδυτικής Αμερικής, μέχρι που αναπόφευκτα έρχεται η στιγμή που υποχρεώνεται να τα οδηγήσει μακριά από τον παράδεισό τους – με άλλα λόγια στον «πολιτισμό». Με χιούμορ που τονίζει επιδέξια όλους τους προκύπτοντες προβληματισμούς, αλλά λιγότερο θαρραλέο όσο πλησιάζουμε προς το τέλος.
Βαθμοί: 6
Σπαρακτικό οδοιπορικό
«Μπαμπάς»: Ο δεκάχρονος Νορί και ο πατέρας του ζουν πουλώντας τσιγάρα στο Κόσοβο της δεκαετίας του ’90, πριν από τον πόλεμο. Ο τελευταίος κατορθώνει να αφήσει τη χώρα, αλλά και τον ίδιο. Το αγόρι δεν έχει άλλη επιλογή από το να τον αναζητήσει. Μοιάζει να έχει μελετήσει καλά τον Ιταλικό Νεορεαλισμό ο Βίσαρ Μορίνα, που βασισμένος στην ερμηνεία του εκπληκτικού Βαλ Μαλόκου στήνει μια εξαίσια ταινία «δρόμου» δίχως να σκοντάφτει σε φτηνούς μελοδραματισμούς.
Βαθμοί: 7
Τέρμα γκάζια
«Gimme Danger»: Ο Τζιμ Τζάρμους στήνει την κάμερά του απέναντι στον Ιγκι Ποπ και καταγράφει τη γένεση της μπάντας που αναποδογύρισε ολόκληρο το ροκ εντ ρολ, θέτοντας ουσιαστικά τις βάσεις για το πανκ ξέσπασμα των 70s. Μοναδικά ηχητικά ντοκουμέντα, ενδιαφέρουσες πληροφορίες, αστεία κινούμενα σχέδια και, πάνω απ’ όλα, η αίσθηση πως βρίσκεσαι «αραχτός» με την μπάντα στους ίδιους χώρους.
Βαθμοί: 7
Εχει τις στιγμές του
«Σφαγείο»: Μια ρεπόρτερ φτάνει σε στοιχειωμένο σπίτι όπου και αναζητά τα αίτια πίσω από τη δολοφονία της αδελφής και του μικρού ανιψιού της. Γυαλιστερή κόμικ αισθητική (που «μιμείται» ανεπιτυχώς τη φθορά), ευφάνταστο όμως ντεκουπάζ και μια-δυο σκηνές ανεβάζουν το συγκεκριμένο φιλμ λίγο πιο πάνω από τον μέσο όρο.
Βαθμοί: 4
Πανωλεθρία
«Σύμμαχοι»: Μπραντ Πιτ και Μαριόν Κοτιγιάρ, ερωτευμένοι και αποξενωμένοι, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε τις κοινές τους δράσεις. Στο δεύτερο, το ερωτικό τους ταίριασμα, αλλά και τις επιπλοκές που θα περίμενε κανείς από ένα πολεμικό μελόδραμα. Σεναριακά πρόκειται για μπάχαλο (ο Μπραντ Πιτ εξαφανίζεται μέσα στη νύχτα και πετάει μέχρι το Παρίσι με πολεμικό αεροπλάνο για… προσωπικούς λόγους) αλλά το επιμύθιο είναι που εντέλει σε εξοργίζει: Οι Γάλλοι είναι γενικώς καθάρματα, αλλά οι Ναζί… έχουν ψυχή. Τι σκεφτόταν άραγε ο Ρόμπερτ Ζεμέκις;
Βαθμοί: 0
