Η μετάφραση της λέξης post-truth, που ανακηρύχθηκε και λέξη της χρονιάς από το Λεξικό του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, είναι δύσκολη. Μπορεί να αποδοθεί ως «πέραν της αλήθειας» ή «μετά την αλήθεια». Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι μακριά από την αλήθεια. Και περιγράφει την πολιτική που κυριάρχησε στη Βρετανία πριν από το δημοψήφισμα και στις ΗΠΑ πριν από τις προεδρικές εκλογές. Οι υπεύθυνοι των εκστρατειών του Leave και του Τραμπ δεν ενδιαφέρονταν αν τα μηνύματα που έστελναν με τα μηχανάκια της Google ή τα ρομπότ του twitter ήταν αλήθεια ή ψέματα. Δεν τους ένοιαζε καν αν κάποια στιγμή διαψεύδονταν, αυτοί συνέχιζαν να τα προωθούν. Ο ισχυρισμός ότι η αποχώρηση από την ΕΕ θα είχε ως αποτέλεσμα να διοχετεύονται 350 εκατ. λίρες την εβδομάδα στις βρετανικές υπηρεσίες υγείας ήταν προφανώς κατασκευασμένος –αλλά έφερε ψήφους.
Η επιτυχία αυτής της τακτικής δεν σημαίνει ότι πρέπει να την υιοθετήσουν τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης, όπως η απήχηση των ακροδεξιών ιδεών δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις ενστερνιστούν τα παραδοσιακά κόμματα. Η δουλειά μας είναι να λέμε την αλήθεια –και θα συνεχίσουμε να την κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Και στη «μετά την αλήθεια εποχή», άλλωστε, η αλήθεια κάποια στιγμή θριαμβεύει.
Ετσι θα συμβεί χωρίς αμφιβολία και με τις δραματικές εξελίξεις στο Κυπριακό. Η προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση και οι ίντριγκες οργιάζουν. Αλλά ο πραγματικός ρόλος του κάθε πρωταγωνιστή αργά ή γρήγορα θα γίνει γνωστός. Οχι από επίσημα χείλη: από τον Τύπο. Κύπριοι δημοσιογράφοι, για παράδειγμα, δημοσίευσαν τις τελευταίες ημέρες εμπρηστικό non paper του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και υποστήριξαν ότι η Αθήνα τράβηξε έντεχνα την πιο κρίσιμη στιγμή το χαλί κάτω από τα πόδια του πιο αδύναμου κρίκου της εξίσωσης, του Μουσταφά Ακιντζί, διευκολύνοντας την Τουρκία να παίξει τον ρόλο του «προστάτη» των Τουρκοκυπρίων. Υπάρχουν φυσικά και άλλες εκδοχές για το ναυάγιο των συνομιλιών. Αργά ή γρήγορα όλα θα έλθουν στο φως και θα αποδοθούν οι δέουσες ευθύνες.
Γιατί το Κυπριακό είναι πολύ σοβαρό θέμα για να κριθεί από «μηχανάκια».
