Αναζήτηση
Το διαφαινόμενο νέο ναυάγιο στο Κυπριακό έρχεται να επιβεβαιώσει δύο παλιές, διαχρονικές αλήθειες.
Πρώτον ότι εκείνο που ονομάζουμε «Τουρκοκύπριοι» στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Είναι απλώς ένας ευγενικός όρος για να αποκαλούμε τους τούρκους κατοίκους της Κύπρου.
Οι οποίοι γενικώς κάνουν ό,τι τους λέει η Τουρκία και ό,τι εξυπηρετεί την Τουρκία χωρίς κανένα περιθώριο αυτονομίας. Κάτι που σημαίνει ότι το Κυπριακό θα λυθεί μόνο όταν το θελήσει η Τουρκία.
Δεύτερον ότι για να λυθεί ένα πρόβλημα (όποιο κι αν είναι) χρειάζεται ένας συμβιβασμός. Και συμβιβασμός σημαίνει εκατέρωθεν υποχωρήσεις.
Βλέπετε εσείς κανέναν διατεθειμένο να κάνει υποχωρήσεις ώστε να προκύψει κάποιος συμβιβασμός;
Κανείς. Ούτε στην τουρκική αλλά ούτε στην ελληνοκυπριακή πλευρά –πλην ελαχίστων… Μόλις πήγε να κάνει ένα βήμα ο Αναστασιάδης, έβγαλαν οι Ελληναράδες τα χαντζάρια.
Αυτά είναι τα γενικά και τα διαχρονικά. Τα ειδικά και τα σημερινά είναι ότι ο Ερντογάν εξελίσσεται πλέον σε ανεξέλεγκτο παράγοντα. Σε μια παράφρονα μεταβλητή με ανομολόγητους στόχους και ανάρμοστες μεθόδους.
Σιγά την είδηση, θα μου πείτε. Σωστό. Αλλά ακούμε ότι ο δικός μας γυροφέρνει μια συνάντηση με τον Ερντογάν.
Και δυσκολεύομαι να κατανοήσω τι νόημα έχει μια συνάντηση επίφοβη με έναν συνομιλητή απρόβλεπτο.
Είτε διαφωνήσουν οπότε, όπως σοφά έλεγε ο παλαιός Καραμανλής, «αν είναι να διαφωνήσουμε γιατί να συναντηθούμε;».
Είτε συμφωνήσουν – τρέμω στην ιδέα και μόνο!
Ακόμη περισσότερο αν πάει ο Τσίπρας με τα χασμουρητά και τα χέρια στις τσέπες –πάρτι θα κάνουν οι Τούρκοι!
Διότι η ωμή αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν προδικάζει πως ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του διαθέτουν τη διπλωματική επάρκεια, το ιστορικό βάθος και την πολιτική μεθοδικότητα για να ανοίξουν μια τέτοια διαπραγμάτευση.
Προς το παρόν είναι μάλλον χαμένοι στο Διάστημα.
Τη μία φορά, το υπουργείο Εξωτερικών απαντά σε πράγματα που δεν είπε ο Ερντογάν. Την άλλη, το Μαξίμου δεν αντιδρά σε πράγματα που είπε ο Ερντογάν γιατί δεν ήξερε αν τα είπε. Και τελικά το υπουργείο Εξωτερικών απαντά στον Ερντογάν πριν καταλάβει το Μαξίμου τι συμβαίνει.
Ολιγωρίες λυπηρές. Αλλά τουλάχιστον δεν κοστίζουν όσο μένουν μεταξύ μας. Η διεθνής πολιτική όμως δεν είναι καφετέρια για να λέει ο καθένας την παρόλα του. Θέλει άλλα προσόντα, γνώσεις και πείρα.
Τα οποία δεν είναι απαραίτητο να διαθέτουν όλοι, αρκεί να το γνωρίζουν.
Στο κάτω κάτω ουδείς ζήτησε από τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό του να λύσουν το Κυπριακό ή τα ελληνοτουρκικά. Τόσα χρόνια άλυτα μένουν.
Αλλά τουλάχιστον ας μην τα κάνουν χειρότερα.
