Η Αγκυρα έχει ενεργοποιήσει συγκεκριμένο σχέδιο εκβιασμού της Αθήνας μέσω Κύπρου, προκειμένου: Αφενός να ενδώσει σε λύση με βάση διχοτομικές παραμέτρους και χωρίς ουσιαστικές γεωπολιτικές παραχωρήσεις. Πιέζοντας (και πείθοντας) τη Λευκωσία. Και αφετέρου να προσέλθει σε διάλογο για κρίσιμα αιγαιωτικά (και συναφή) ζητήματα σε ζώνες με «αμφισβητούμενη κυριαρχία»!
Η Αθήνα είναι ήδη αρκούντως ενήμερη αυτών των προθέσεων και κοινωνός των στοχοθεσιών που κατά το αμέσως επόμενο στάδιο θ’ αποβούν αισθητές. Με την έννοια των τριβών που αφεύκτως θ’ αναπαραχθούν, όπως διαβλέπουν κι ενδιαφερόμενοι ξένοι διπλωματικοί κύκλοι. Κάτι που διαφαίνεται από συναφείς εκθέσεις, στις οποίες δεν αποκρύπτεται η ανησυχία για κρίσιμες περιπλοκές που με βεβαιότητα θα προκύψουν.
Η Αγκυρα προφανώς ανέμενε ότι θα υπάρξουν παρεμβάσεις από την Αθήνα προς τη Λευκωσία, ώστε η τελευταία «να βάλει νερό στο κρασί της» όσον αφορά: α) Την επιμονή για ουσιαστικότερες παραχωρήσεις στο εδαφικό και ιδιαιτέρως στην απαίτηση για «εξορθολογισμό» του μερισμού των ακτογραμμών. β) Την απόρριψη κάθε ιδέας για συνέχιση των εγγυήσεων όσον αφορά το υπό ομοσπονδιακή μετεξέλιξη κυπριακό κράτος. Το οποίο η Τουρκία θεωρεί ότι θα προκύψει «από παρθενογένεση». Κι αυτό είναι αυτονοήτως κρίσιμο.
Η Αγκυρα διαμήνυσε και προς Αθήνα και προς Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Ηνωμένα Εθνη, ότι: Δεν υπάρχει λύση, χωρίς σύστημα τουρκικών εγγυήσεων, όσον αφορά τουλάχιστον το τουρκοκυπριακό σκέλος της ομοσπονδίας. Επιμένει δε και σε μακροπρόθεσμη παρουσία τουρκικού αποσπάσματος, προκειμένου οι Τουρκοκύπριοι «να αισθάνονται και να είναι ασφαλείς»! Υπέδειξε μάλιστα και περιοχή χωροθετήσεώς του!
Η προαπόρριψη αυτών των τουρκικών απαιτήσεων –που ετέθησαν με τη μορφή όρων ως sine qua non –εξόργισε τον Ερντογάν, που τηλεφώνησε στον κατοχικό ηγέτη «να τα παρατήσει», εφόσον δεν υπάρχει διαφοροποίηση των ελληνικών διαθέσεων. Κάτι που έγινε, με αφορμή τους αριθμούς των υπό επιστροφή ελληνοκυπρίων προσφύγων. Κι επομένως του είδους των περιοχών που θ’ απελευθερώνονταν. Μετά το –καθ’ ομολογίαν τουρκοκυπρίων συνοδών του Ακιντζί –οργίλο τηλεφώνημα Ερντογάν, ο κατοχικός ηγέτης «έχασε τα νερά του». Το παιχνίδι τέλειωσε στο παγωμένο Μον Πελεράν. Και την αισιοδοξία διαδέχθηκε η απελπιστική κατήφεια.
Παρεμβάσεις τρίτων. Αυτά στο παρασκήνιο. Επεται όμως συνέχεια. Η οποία και προδιαγράφεται –από τις εθνικιστικές κορόνες Ερντογάν –ακόμη κρισιμότερη. Κάτι που ήδη προκαλεί ανάλογες παρεμβάσεις από διάφορες πρωτεύουσες, προκειμένου: Αφενός να υπάρξει απεμπλοκή στη διαδικασία «για να μη χαθεί το μομέντουμ» για λύση του Κυπριακού και «να μην πάνε στράφι» όσα έχουν προκύψει από τη μεσολάβηση. Και αφετέρου ν’ αποσοβηθούν επικίνδυνες υποτροπές, που θα δημιουργήσουν οι τριβές στα ελληνο-τουρκικά. Εξού και αναμένεται οσονούπω άφιξη στην περιοχή, της Βικτόρια Νούλαντ, που διαχειρίζεται από πλευράς Στέιτ Ντιπάρτμεντ τις προσπάθειες για προσπέλαση των διαφορών και προαγωγή συμβιβαστικής διεξόδου. Πρέπει δε να λεχθεί ότι το μη αναμενόμενο αδιέξοδο, προκάλεσε την οργή της. Κάτι που προκύπτει από την επικοινωνία που είχε και με τον αντιπρόσωπο του Μπαν Κι Μουν, και με παράγοντες όλων των πλευρών.
Εκείνο πάντως που ανησυχεί την Αθήνα, είναι η διεύρυνση των τουρκικών στρατηγικών επιδιώξεων και οι διαθέσεις που εκδηλώνονται και τείνουν να δημιουργήσουν ζητήματα εκ του μη όντος. Περισσότερο ανησυχούν οι αναφορές (ή και υπαινιγμοί) ως προς τη Θράκη. Οπου διαφαίνονται προθέσεις, είτε για «κυπριοποίηση», είτε για δημιουργία (μεσοπροθέσμως) συνθηκών με «μοντέλο Κριμαίας». Παρόλο δε που τέτοιες αναφορές θεωρούνται απότοκα φοβιών (και μη τεκμαρτών προθέσεων), εντούτοις σε κάποια επίπεδα συζητούνται. Και αναζητούνται (προληπτικώς) αποτρεπτικές μεθοδεύσεις, ώστε ν’ αποσοβηθούν απευκταία ενδεχόμενα.
Στην ουσία δηλαδή –και με όσα ο ίδιος ο Ερντογάν διεκήρυξε –ανοίγει ένα ευρύτατο τόξο τουρκικών επιθετικών βλέψεων: Από Κύπρο, έως Καστελλόριζο και Ρόδο. Και από αιγαιωτικές ακτογραμμές έως Θράκη! Οπόταν: Ενώ οι κίνδυνοι δυνητικώς μεγεθύνονται, οι προοπτικές εξομαλύνσεως ελαχιστοποιούνται.
