Το έμφραγμα εξακολουθεί να είναι η πρώτη αιτία καρδιολογικού θανάτου παρά τα τεράστια επιτεύγματα της Καρδιολογίας στον τομέα της πρόληψης και της φαρμακευτικής και επεμβατικής θεραπείας που συντελέστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες.
Ομως είναι εντυπωσιακό αλλά και αληθινό ότι μόνο το 30% των εμφραγμάτων οφείλεται σε ρήξη (σπάσιμο) της αθηρωματικής πλάκας. Μια σειρά παραγόντων όπως είναι η διάβρωση του εσωτερικού χιτώνα της αρτηρίας (δηλαδή του ενδοθηλίου), η δυσλειτουργία του ενδοθηλίου ως ενδοκρινούς αδένα που παράγει σειρά αγγειοσυσπαστικών ουσιών, καθώς και η ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων που προάγουν την πήξη του αίματος, θεωρούνται οι πρωταγωνιστικοί παράγοντες. Πέραν όμως των πρωταγωνιστικών, αναζητήθηκαν και άλλοι παράγοντες που πυροδοτούν τους πρωταγωνιστικούς παράγοντες.
Σε μια μεγάλη σειρά μελετών έχουν ενοχοποιηθεί η μεγάλη και έντονη φυσική προσπάθεια, η μεγάλη και έντονη οργή καθώς και η ακραία συναισθηματική φόρτιση. Εντούτοις, το ερώτημα που προέκυψε από αυτές τις μελέτες είναι το κατά πόσον οι παράγοντες που πυροδοτούν όλες αυτές τις καταστάσεις είναι οι ίδιοι ανεξάρτητα από τη φυλή, το χρώμα του δέρματος και τη γεωγραφική κατανομή των ανθρώπων ή μήπως είναι διαφορετικοί κατά περίπτωση.
Για τον λόγο αυτόν σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη μελέτη που έλαβε υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, στην οποία συμμετείχαν 12.461 ασθενείς.
Η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επίσημο περιοδικό της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, το «Circulation», και κατέληξε σε πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα που συνοψίζονται στο ότι η μεγάλη και έντονη φυσική προσπάθεια, η μεγάλη και έντονη οργή καθώς και η ακραία συναισθηματική φόρτιση πυροδοτούν τους γενεσιουργούς παράγοντες του εμφράγματος περίπου μία ώρα πριν από την εκδήλωσή του.
Στην ίδια μελέτη επιβεβαιώθηκε ότι και οι βασικοί προδιαθεσικοί παράγοντες για την εκδήλωση ενός εμφράγματος, όπως η ύπαρξη καρδιαγγειακής νόσου, οι κλασικοί παράγοντες κινδύνου και οι διάφορες επεμβατικές και φαρμακευτικές θεραπείες, είναι ανεξάρτητες από τη γεωγραφική κατανομή, τη φυλή και το χρώμα του δέρματος σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη.
Συμπερασματικά η καταπολέμηση του εμφράγματος δεν είναι αρκετό να γίνεται μόνο με την αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου όπως είναι το κάπνισμα, τα αυξημένα λιπίδια (χοληστερίνη-τριγλυκερίδια), η υπέρταση (αυξημένη πίεση), το σάκχαρο, η σωστή διατροφή και η άσκηση, αλλά και αποφυγή των παραγόντων εκείνων που πυροδοτούν την εκδήλωση του εμφράγματος.
