Η Νάντια Κοντογεώργη κάθεται σε μια καρέκλα μ’ ένα βιβλίο στα χέρια. Ξαφνικά, μια ομάδα νέων την περικυκλώνει, της αρπάζει το βιβλίο κι αρχίζει να την κοροϊδεύει επειδή της αρέσει η ποίηση, με τους περίεργους στίχους και τα δυσνόητα νοήματα που οι καθηγητές επιμένουν να ανακαλύπτουν σε κάθε στροφή. Προς υπεράσπισή της όμως έρχεται μια μεγάλη χορωδία παιδιών που συνοδεία πιάνου αρχίζουν να τραγουδούν μελοποιημένα ποιήματα. Πρόκειται για τον μουσικό όμιλο των Αρσακείων – Τοσίτσειων Σχολείων Εκάλης και τη χορωδία αποφοίτων GraduArti που σημαίνουν την αρχή της παράστασης «Είμαστε από καλή γενιά», η οποία θα παρουσιαστεί από τις 10 έως τις 12 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 180 χρόνων λειτουργίας της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, τα σχολεία διοργανώνουν μια σειρά παραστάσεων με τη συμμετοχή επίσης του Μανώλη Μητσιά, του Νίκου Καραθάνου και μιας ομάδας ηθοποιών. Οπως φανερώνει και ο τίτλος, ένας στίχος του Οδυσσέα Ελύτη από τη συλλογή «Ηλιος ο πρώτος», στον πυρήνα του θεάματος που θα παρουσιάσουν τα 120 παιδιά και οι καλλιτέχνες θα είναι η μελοποιημένη ποίηση. Στίχοι από 19 συνολικά δημιουργίες των Σολωμού, Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη και Ρίτσου ζωντανεύουν μέσα από τις φωνές παιδιών και τις μελωδίες που έχουν γράψει μεγάλοι συνθέτες, όπως οι Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος, Λεοντής και Μικρούτσικος.

«Η ιδέα είναι ν’ ασχοληθούμε με τη μελοποιημένη ποίηση που εδώ παρουσιάζεται χωρισμένη σε επτά ενότητες. Εργα για την πατρίδα, τη φύση, τον έρωτα, τη χώρα, την ξενιτιά, την προσφυγιά. Πράγματα δηλαδή που οι Ελληνες έχουν ζήσει κι έχουν ειπωθεί μ’ έναν τρόπο, σήμερα θέλουμε να τα παρουσιάσουμε έτσι ώστε να έχουν να πουν κάτι και πάλι» δηλώνει στο «Νσυν» ο Φωκάς Ευαγγελινός που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία. Ο ίδιος, βάζοντας πινελιές πρόζας, χορού και video art πέρα από τα μουσικά θέματα, στήνει μια παράσταση που φέρνει κοντά το κοινό στα ποιήματα και τα μηνύματά της. «Επειδή η παράστασή μας είναι και για παιδιά, μ’ έναν τρόπο πρέπει να τα οπτικοποιήσουμε ώστε να μπορούν να νιώσουν τον στίχο όχι απαραίτητα αναλύοντας τι σημαίνει η ομοιοκαταληξία αλλά μέσα από το ίδιο το τραγούδι» τονίζει ο σκηνοθέτης. Μαζί του συμφωνεί και η Χριστίνα Βαρσάμη – Κούκνη, υπεύθυνη για τη διδασκαλία, τη διεύθυνση των χορωδιών και τη χορωδιακή επεξεργασία. «Οταν υπάρχουν στίχοι που διακρίνονται για το βάθος και ντύνονται με μελωδίες, τότε αναδεικνύονται περισσότερο τα νοήματα, κι αυτό το προσλαμβάνουν τα παιδιά» προσθέτει.

ΟΙ ΠΡΟΒΕΣ. Κάπως έτσι το αντιλαμβάνονται και οι μαθητές που τις τελευταίες εβδομάδες αφιερώνουν πολύ από τον ελεύθερο χρόνο τους στις πρόβες. «Η μουσική πάντα εντείνει το συναίσθημα. Ενα ποίημα εκφράζει από μόνο του συναισθήματα αλλά βάζοντας τη μουσική μέσα πάντα είναι πιο προσιτό απ’ όλες τις ηλικιακές ομάδες» παρατηρεί η 15χρονη Μαριλίνα, μαθήτρια της Α’ Τάξης του Λυκείου. «Οταν συνοδεύεται από μια μελωδία, το τραγουδάμε, το νιώθουμε το ποίημα. Γίνεται πιο εύκολα κατανοητό και από τα παιδιά μικρότερης ηλικίας που δεν κάνουν ανάλυση όπως εμείς και είναι αυτή ουσιαστικά η πρώτη τους επαφή με την ποίηση» συμπληρώνει η 16χρονη Μελίνα από τη Β’ Λυκείου, εννοώντας μαθητές σαν την 9χρονη Ηλιάνα της Δ’ Δημοτικού, η οποία έτσι γνώρισε τις συνθέσεις κι άλλων μεγάλων μουσικών πέραν του Θεοδωράκη που ήδη είχε ακούσει.

Οι «μεγαλύτεροι» της παρέας γνώριζαν ήδη κάποια από τα ποιήματα πριν ξεκινήσουν αφού «εκτός σχολείου είναι πολύ εύκολο να τ’ ακούσεις μελοποιημένα στις συναυλίες», όπως αναφέρει ο 15χρονος Ναπολέοντας. Παρ’ όλα αυτά, όταν κράτησαν στα χέρια τους την παρτιτούρα κι άρχισαν να μελετούν, τα είδαν με άλλο μάτι. «Ουσιαστικά τα είχαμε γνωρίσει μέσα από το μάθημα της Λογοτεχνίας, αλλά τώρα που τα τραγουδάμε έγιναν κάτι καινούργιο για εμάς –σαν να τα μαθαίνουμε απ’ την αρχή. Μπορούμε ν’ αγαπήσουμε ένα ποίημα πια λόγω της μελωδίας που το ντύνει. Ισως στο μέλλον να μην ψάξουμε να βρούμε ολόκληρη την ποιητική συλλογή, αλλά θα αναζητήσουμε σίγουρα κάτι μελοποιημένο και θα το τραγουδήσουμε ή θα σφυρίξουμε τη μελωδία» παραδέχεται η 15χρονη Δέσποινα, μαθήτρια της Α’ Λυκείου. Στις πρόβες χωράει και λίγο χιούμορ ακόμη. «Λίγες εξαιρέσεις υπάρχουν στο YouTube, που να τραγουδάνε διαφορετικά. Οι περισσότεροι το τραγουδάνε σαν κι εμάς, μόνο που το δικό μας τραγούδι έχει μεγαλύτερο feeling» λέει ο 11χρονος Χρήστος από τη Στ’ Δημοτικού και σκάει στα γέλια συμπαρασύροντας τη συμμαθήτριά του Χριστίνα και τη μικρότερη Δανάη από την Ε’ Τάξη.

Η παράστασή τους έχει φιλανθρωπική διάσταση, καθώς τα έσοδα διατίθενται υπέρ του Ταμείου Υποτροφιών των Αρσακείων. «Μας δίνεται η δυνατότητα έτσι να τιμήσουμε το σχολείο μας, του οποίου η ιστορία είναι σχεδόν ίση με την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας» καταλήγει η 15χρονη Αννα πριν φύγει τρέχοντας για να ποζάρει στη σέλφι μαζί με την υπόλοιπη χορωδία, σημαίνοντας έτσι το τέλος της πρόβας.

Τελευταία Νέα