Πόσο πιο φτωχοί ακόμα; Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι αμείλικτα: μέσα σε δέκα χρόνια η φτώχεια έχει τριπλασιαστεί. Εχει μεσολαβήσει, βεβαίως, η κρίση. Κάποτε φτωχός εθεωρείτο ένας στους δέκα Ελληνες. Πλέον φτωχός είναι ένας στους τρεις. Δεν πρόκειται για φτώχεια –αλλά για εθνική φτωχοποίηση. Είναι η άλλη όψη της «καταπληκτικής προσπάθειας» της χώρας, για να μνημονεύσουμε και τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η φτωχοποίηση εξηγεί την πλήρη αποδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος. Και την άνοδο των άκρων. Εστω κι αν η Ελλάδα ακόμη αντιστέκεται και παραμένει προσηλωμένη στην Ευρώπη. Εστω και φτωχοποιημένη δεν επιλέγει την έξοδο από το ευρώ. Από την άλλη, είναι πια φανερό ότι, μπαίνοντας στον όγδοο χρόνο της κρίσης, οι πολιτικές λιτότητας και δημοσιονομικής περιστολής δεν μπορεί να συνεχιστούν. Οτι υπάρχει επείγουσα ανάγκη μιας αναπτυξιακής στροφής στην οικονομία.
Μόνο που η στροφή αυτή δεν είναι δυστυχώς ορατή. Η κυβέρνηση συνεχίζει να υπερφορολογεί και να περικόπτει δαπάνες, βαυκαλιζόμενη ότι το πράττει σύμφωνα με τους όρους μιας φαντασιακής πάλης των τάξεων. Οι δανειστές εξακολουθούν να βλέπουν την Ελλάδα ως μια χώρα που θα πρέπει να συνεχίσει να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ενώ συνεχίζει να μικραίνει. Είναι φανερό ότι ο κύκλος αυτός πρέπει να σπάσει.
