Εμένα δεν με ανησυχούν τόσο οι δυσοίωνες πληροφορίες που διαρρέουν από διάφορες πλευρές για το πόσο σκληροί είναι οι δανειστές και σε αυτήν τη διαπραγμάτευση που γίνεται και που έχει ως αντικείμενο τη δεύτερη αξιολόγηση. Διότι πρώτον το έργο το έχουμε ξαναδεί –700 και κάτι φορές έως τώρα οι δανειστές μάς έχουν με το πιστόλι στον κρόταφο και εμείς απλώς λέμε «ναι σε όλα». Και δεύτερον διότι στο τέλος, σε αυτό το έργο, κερδίζουν πάντα οι «κακοί» –αυτοί επιβάλλουν, εμείς υπογράφουμε.

Αλλο με τρομάζει. Μήπως αυτά που τώρα συζητιούνται με τους δανειστές δεν αφορούν τόσο κάτι προαπαιτούμενα της πλάκας, τα οποία ούτως ή άλλως θα ψήφιζε η κυβέρνηση (εδώ έχει περάσει από τη Βουλή άλλα κι άλλα), αλλά το περίφημο 4ο Μνημόνιο!

Η αλληλουχία των δηλώσεων του Σόιμπλε, του Ντεϊσελμπλούμ και άλλων ευρωπαίων αξιωματούχων, σε συνδυασμό με τις δακρύβρεκτες αναφορές Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ΣΥΡΙΖΑ (μεταξύ μας, δεν θέλω να γίνει θέμα, αλλά ήταν μερικές στιγμές που βούρκωσα ακούγοντάς τον…) αλλά και με μια επίμονη φημολογία που από ημερών κάνει τον γύρο των πολιτικοδημοσιογραφικών γραφείων, μου δίνει την αίσθηση ότι αυτό που γίνεται τώρα και έχει φέρει σε απόγνωση την κυβέρνηση είναι μια διαπραγμάτευση για ένα 4ο, σκληρότερο όλων των προηγουμένων, Μνημόνιο, ως αντάλλαγμα για την ελάφρυνση / μείωση / επιμήκυνση του χρέους!

Απλώς, οι κάτοχοι PhD στο παραμύθι συριζαίοι δεν το παραδέχονται για λόγους απολύτως κατανοητούς (αλλά όχι και παραδεκτούς, μην μπερδεύονται…).

Ετοιμάζοντας κάλπες

Υπό την έννοια αυτή, μπορώ να κατανοήσω πλήρως γιατί όλα τα κόμματα βρίσκονται σε εκλογική ετοιμότητα και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝουΔού που έχουν ανέβει ήδη στα κεραμίδια και πλακώνονται επί καθημερινής βάσεως πλέον για το ποιος θέλει τις (πρόωρες) εκλογές, ποιος δεν τις θέλει και ποιος κάνει τον σταυρό του να γίνουν, αλλά όχι τώρα, σε λίγους μήνες ίσως, για να «περάσει» η κυβέρνηση ό,τι πρέπει από αυτά που ζητούν οι δανειστές. Και κυρίως, να τελειώσει και τη διαπραγμάτευση για το 4ο Μνημόνιο ώστε το «μαγαζί» να είναι απαλλαγμένο από κάθε βάρος όταν εκείνος το παραλάβει.

Για τον πρόεδρο Κυριάκο, μιλάω. Που ξεκίνησε κανονικά προεκλογικές περιοδείες, σε απάντηση προφανώς των αντιστοίχων που έχει αρχίσει και ο πρόεδρος Αλέξης. Ηπειρο ο πρώτος χθες και σήμερα, Θράκη – Θεσσαλονίκη ο δεύτερος. Και έπεται συνέχεια.

Και όποιος έχει αμφιβολίες για το αν στήνεται σκηνικό εκλογών, ας ρίξει μια ματιά σε γεγονότα που μοιάζουν άσχετα: όπως για παράδειγμα η αιφνιδιαστική διακοπή των εργασιών της Εξεταστικής για τη δανειοδότηση κομμάτων και ΜΜΕ. Δείγμα ότι κάποιος (η κυβέρνηση, ρε παιδιά, μη χάνεστε) επιθυμεί να έχει σύντομα το πόρισμα που θα αποδεικνύει το τρίπτυχο της διαπλοκής, όπως το έχει διαμορφώσει στο κεφάλι της: κόμματα – τράπεζες – ΜΜΕ.

Αφού δεν έχει να παρουσιάσει τίποτε στον ελληνικό λαό από έργο και έχοντας να αντιπαρατεθεί με το πλήθος των ψεμάτων που τάισε τον κόσμο, θα τους λέει, τουλάχιστον αποκάλυψα το έγκλημα της διαπλοκής!

Τόσο απλά…

Ακούει κανείς;

Αφήνω κατά μέρος ότι το κόλπο το έχουμε ξαναδεί σε μια άλλη εκδοχή –τον Μάιο του 2009 ο Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή και μπήκε η ταφόπλακα της παραγραφής στα έργα και τις ημέρες των υπουργών του –και στέκομαι απλώς στην ιστορία με το περίφημο ακίνητο που στεγάζει σήμερα τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Στην Εξεταστική έγιναν συγκεκριμένες καταγγελίες και για τον (ανώμαλο, παράτυπο και εν μέρει παράνομο) τρόπο με τον οποίο το κτίριο αυτό πέρασε στον ΣΥΡΙΖΑ. Καταγγέλθηκε επίσης ότι επί 16 χρόνια το κόμμα της χαράς φοροδιέφευγε κανονικά σαν τον τελευταίο «επιστήμονα» υδραυλικό της γειτονιάς.

Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσαν καμία πειστική απάντηση επί όλων αυτών.

Αναρωτιέμαι αν είναι θέμα παχυδερμισμού ή μία ακόμη απόδειξη ότι ό,τι θέλω κάνω και λογαριασμό δεν δίνω. Και αναρωτιέμαι (δις) αν αυτό όλο θα κινήσει επιτέλους το ενδιαφέρον κάποιου εισαγγελέα…

Προσοχή, μανταλάκια

Και μια και το ‘φερε η κουβέντα για την αμαρτωλή έως βιτσιόζα σχέση πολιτικής – ΜΜΕ, ας μου επιτραπεί να συστήσω σε υψηλόβαθμο υπουργό της κυβέρνησης ότι είναι εντελώς άκομψο (αλλά και εν πολλοίς πολιτικά παρακινδυνευμένο στις εποχές που ζούμε…) να αναλαμβάνει τον ρόλο του «θηρευτή» διαφημίσεων (το λέω όσο πιο κομψά γίνεται…) για λογαριασμό νεότευκτης εφημερίδας.

Πρώτον διότι το 2016 δεν είναι 2012, και μεταξύ μας δεν είναι ούτε 2015, όταν όλοι, ή σχεδόν όλοι, επιχειρηματίες, οικονομικοί παράγοντες και γενικώς καιγόμενοι σαν το κεράκι της Λαμπρής, που λένε, να αποκτήσουν «κονέ» με την καινούργια κατάσταση, έσπευδαν εκόντες άκοντες να στηρίξουν παντοιοτρόπως την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Και δεύτερον διότι αυτοί που υπέστησαν όσα υπέστησαν από την αλαζονεία του ιδίου αλλά και των συναδέλφων του στη διετία ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνοντας ότι πλέον το λιοντάρι είναι μια ξεδοντιασμένη θλιβερή γάτα, τον έχουν κάνει ήδη talk of the town…

Τρίτον δεν υπάρχει. Πλην του ότι, τούτου δοθέντος, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να τον κρεμάσει στα μανταλάκια του twitter ο πρόεδρος Πάνος Καμμένος…

Αυτό θα πει είδηση!

Η αγαπημένη «Αυγή» που δεν είχε αυτή τη χαρά, να έχει δηλαδή υπουργό για… εμπορικό διευθυντή (εξού και φυτοζωεί και αυτή, παρά τις ενέσεις της κρατικής διαφήμισης), έκανε χθες τη μεγάλη έκπληξη: είχε ως πρώτο θέμα, φυσικά σφόδρα επικριτικά, την Black Friday. Εκτιμώ, σε συνέχεια ανακοίνωσης των φτωχοπρόδρομων της Αριστεράς που εγκαταβιούν στην Κουμουνδούρου και είχαν επιτεθεί σκληρά στον θεσμό κατηγορώντας τον ως «αμερικανιά»!

Συγχαίρω τους συναδέλφους μου για τη διορατικότητά τους, διότι χθες δεν είχε και θέματα, εδώ που τα λέμε.

Διότι είναι θέμα το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας; Οι απειλές της Τουρκίας ότι θα πλημμυρίσει με πρόσφυγες την Ευρώπη; Το ναυάγιο του Κυπριακού σε συνδυασμό με τις ευθύνες που επιρρίπτονται στην ελληνική πλευρά; Τα τελεσίγραφα Σόιμπλε και Ντεϊσελμπλούμ; Τα τραγικά γεγονότα στη Μόρια; Οχι βέβαια. Για έναν συνεπή αριστερό, που είναι εθισμένος στο σανό, θέμα είναι η αμερικανόφερτη Black Friday!..

Πολιτική συναίνεση

Το νέο ναυάγιο σε συνομιλίες για το Κυπριακό δεν δημιούργησε απλώς απογοήτευση σε όσους προσδοκούσαν ότι «αυτή τη φορά» θα βρισκόταν η χρυσή τομή για την επίλυση του μεγάλου εθνικού προβλήματος που αποτελεί ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα και την Κύπρο. Προκάλεσε ταυτόχρονα ανησυχίες για την επόμενη ημέρα. Για το τι θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα, δεδομένης της διακοπής των διαπραγματεύσεων, σε ένα κρίσιμο σημείο – τόσο κοντά στη λύση.

Ηδη, η άλλη πλευρά επιδίδεται σε μια πλειοδοσία προκλητικότητας και άκρατου εθνικισμού. Ώς και για προσάρτηση του ψευδοκράτους που δημιούργησε ο αλήστου μνήμης Ραούφ Ντενκτάς γίνεται λόγος από την Αγκυρα. Κι όσο και αν η παρουσία στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων του Μουσταφά Ακιντζί συνιστά ένα ανάχωμα σε αυτές τις ακραίες επιδιώξεις που απειλούν να τινάξουν στον αέρα την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, είναι προφανές ότι οι απειλητικές διεκδικήσεις στην ουσία καλλιεργούν το έδαφος για ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Γιατί όπως πάντοτε κάνει η Τουρκία, όταν διαπιστώνει ότι η από εδώ πλευρά δεν διαθέτει μια ισχυρή, σταθερή, διακυβέρνηση, ανοίγει θέματα που υποτίθεται ότι έχουν ενταφιαστεί από πολλών ετών, αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων προσπαθειών, εκατέρωθεν, να υπάρξει ένα ελάχιστο κλίμα συνεννόησης και καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών.

Η επαναφορά στο προσκήνιο των όσων διαλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, από την πλευρά της Τουρκίας, είναι ίσως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της τακτικής. Που δυστυχώς σπεύδουν να ακολουθήσουν και άλλοι γείτονες της χώρας μας, όπως η Αλβανία. Αν προσθέσει δε κανείς και τις συνεχείς λυτρωτικές προκλήσεις από τα Σκόπια, βλέπουμε να διαμορφώνεται μια άκρως ανησυχητική κατάσταση για μας στα Βαλκάνια.

Λογικά, αυτή η κατάσταση είναι που θα έπρεπε να σημάνει ενός είδους συναγερμό μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Αλλά δυστυχώς (και εδώ ανοίγει το κεφάλαιο των τεράστιων πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) η ίδια, οχυρωμένη πίσω από την αυταρέσκειά της ότι είναι μια ισχυρή κυβέρνηση, αρνείται να δει κατάματα τη ζοφερή πραγματικότητα, της ανεπάρκειάς της. Και επειδή με τα εθνικά θέματα δεν παίζεις, και ούτε μπορείς να τα βάλεις στον εσωτερικό πολιτικό σχεδιασμό, είναι αναγκαίο σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, ο Πρωθυπουργός Τσίπρας να εγκαταλείψει τους εγωισμούς και να αναζητήσει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, προτείνοντας τη σύγκληση, έστω και άτυπα, ενός συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών. Τώρα, πριν είναι αργά…

Τελευταία Νέα