Το καλό το νέο, που έρχεται φρέσκο φρέσκο από τη Λευκωσία, είναι πως σύντομα, ίσως και μέσα στις επόμενες δέκα ημέρες, ενδέχεται να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, παρά το προ ημερών τραγικό ναυάγιο στο Μον Πελεράν της Ελβετίας. Για να συμβεί αυτό, μου είπαν, έχουν πέσει μονοί – διπλοί, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και αμερικανοί (κυρίως…) ώστε αυτό που άρχισε τόσο αισιόδοξα να μην πάει στράφι.

«Πάμε για τρίτο ημίχρονο» μου είπε χθες το μεσημέρι ο Γιώργος Τσαλακός, που είναι ίσως από τους καλύτερους γνώστες του Κυπριακού και φίλος μου από δεκαετίες –γεγονός το οποίο με ενθάρρυνε κάπως, διότι είχα στενοχωρηθεί πραγματικά που δεν βρέθηκε μια λύση στις συνομιλίες της Ελβετίας.

Από την άλλη βέβαια, αν δεν ηττηθεί ο εθνικισμός σε Ελλάδα Τουρκία και Κύπρο, συνολικά, το πρόβλημα δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί. Αλλά αυτό το τέρας, όπως αποδείχθηκε από το πρόσφατο ναυάγιο, είναι πανίσχυρο και επί του παρόντος αήττητο…

Τώρα, σε ό,τι αφορά τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, έχω να πω ότι τα πυρά στρέφονται κατά του υπουργού Κοτζιά. Και εκ των έσω (θυμίζω την ανοιχτή επίθεση που του εξαπέλυσε το site του Κούλογλου…), αλλά εκείνος τα απορρίπτει συλλήβδην –«γελοιότητες» χαρακτήρισε τις επικρίσεις. Γελοιότητες – ξεγελοιότητες έχω να πω, αλλά είναι γνωστό ότι επέμενε μέχρι τέλους, και σκληρά, στο θέμα των εγγυήσεων του νεοσύστατου ομόσπονδου κυπριακού κράτους (το έχει υπογραμμίσει μάλιστα σε δυο non paper που είχε αποστείλει σε πολλούς και διαφόρους τις προηγούμενες ημέρες).

Και πώς, κοινό μυστικό είναι, ότι τελευταία στιγμή συμπαρέσυρε τον Τσίπρα στις θέσεις του, παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός φέρεται να είχε πει στον πρόεδρο Αναστασιάδη, κατά τη συνάντηση που είχαν την περασμένη Παρασκευή στην Αθήνα, «Νίκο, παίξε μπάλα, είμαι δίπλα σου».

Αν υπάρχει πάντως ένα θέμα, αφορά αυτό το προτελευταίο: δηλαδή, με ποιο τρόπο συμπαρέσυρε στις θέσεις του τον Τσίπρα ο Κοτζιάς, όταν ο άλλος, είναι γνωστό ότι είχε «ψηθεί» από τους αυλοκόλακες του Μαξίμου με το «λύνεις το Κυπριακό, γίνεσαι εθνάρχης και σαρώνεις στις εκλογές»!..

Το site Κούλογλου διατείνεται ότι απείλησε με παραίτηση από την κυβέρνηση. Μια άλλης τάξεως φημολογία υποστηρίζει ότι τα πράγματα είναι ακόμη σοβαρότερα: δεν απείλησε απλώς με παραίτηση ο Κοτζιάς αλλά και με απόσυρση της εμπιστοσύνης του ίδιου και του υπουργού Τόσκα, που είναι της άμεσης επιρροής του, από την κυβέρνηση. Το οποίο «ατύχημα» θα σήμαινε άμεση προσφυγή στις κάλπες και ο Τσίπρας έκανε ό,τι έπρεπε για να το αποφύγει, θυσιάζοντας το Κυπριακό.

Φυσικά, όλα αυτά είναι ιστορία πια και δεν έχουν την παραμικρή αξία, πλην μιας: αν ισχύουν, αποδεικνύουν πόσο ευάλωτος είναι ο πρόεδρος Αλέξης. Σαν «ένα πουκάμισο αδειανό», ένα πράγμα…

Περίεργη σιωπή

Αν πάντως ο Κοτζιάς βάλλεται ως προασπιστής εθνικιστικών αντιλήψεων για το Κυπριακό, και βασικός «υπεύθυνος» για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης, εμένα με προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι ένας άλλος διεκδικητής αυτών των αντιλήψεων, ο πρόεδρος Πάνος (Καμμένος) σιωπά. Προσπάθησα να μάθω κάτι από την πρόσφατη συνάντησή του με τον πρόεδρο Κυριάκο και τον αντιπρόεδρο Αδωνη. Αν τοποθετήθηκε, δηλαδή, επί της διαγραφόμενης (τότε) λύσης. Με διαβεβαίωσαν ότι δεν είπε τίποτε σχετικό κατά την ενημέρωση που τους έκανε στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας.

Βρίσκω εντελώς περίεργη αυτή τη σιωπή. Ειδικά όταν είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος Πάνος ήταν (και είναι) εκ των σφοδροτέρων πολεμίων του σχεδίου Ανάν, παρότι η λύση που επεξεργάζονταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι στις πρόσφατες συνομιλίες της Ελβετίας ήταν χειρότερη από εκείνο το σχέδιο…

Και για να το διευρύνω έτι περαιτέρω: σιώπησε ο πρόεδρος Πάνος δημοσίως, σιώπησε και ενδοκυβερνητικά; Χμμμ, δύσκολο μου φαίνεται…

(Σε απλά ελληνικά, μόνο ο Κοτζιάς έπαιξε ρόλο στην αλλαγή στάσης την τελευταία στιγμή του Τσίπρα ή και ο Καμμένος;)

Οχι εγώ, άλλος

Συνομίλησα με πρώην υπουργό χθες, και αναγγέλλω με προφανή υπερηφάνεια, τον υπουργό Φίλη συγκεκριμένα! Ελαβα αφορμή την έκθεση – καταπέλτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική Εκπαίδευση, την οποία απαξιώνει χωρίς πολλές περιστροφές και με εφιαλτικό τρόπο, εντελώς (λες και δεν το ξέραμε, δηλαδή).

Μη δίνεις βάση, μου συνέστησε.

–Ε, πώς να μη δίνω βάση, εδώ οι άνθρωποι λένε ότι γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω επί των ημερών σας…

Κάτι φίλοι της Διαμαντοπούλου την έχουν γράψει την έκθεση, για ευνόητους λόγους.

–Συγγνώμη, να μιλήσουμε σοβαρά παρακαλώ…

Πάνω εκεί στο «σοβαρά» έγινε το «κακό»: «Θα σου πω. Δεν με αφορά εμένα αυτή η έκθεση, παρά μόνο σε ένα μικρό σημείο. Η έκθεση αφορά εξ ολοκλήρου την περίοδο της υπουργίας του Μπαλτά»!

–Μα, μόνο ο Μπαλτάς ευθύνεται για όλα αυτά που σας καταλογίζει, ως κυβέρνηση, η έκθεση;

Ο Μπαλτάς. Οπως σου το λέω. Δεν έκανε απολύτως τίποτε από όσα είχαμε επεξεργαστεί ως κόμμα. Εκανε ό,τι του ερχόταν στο μυαλό. Εγώ εφάρμοσα το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και διόρθωσα πάρα πολλά πράγματα από εκείνα που είχε κάνει. Πάρε παράδειγμα το θέμα της επιλογής σχολικών διευθυντών, για το οποίο μας περνάει γενεές δεκατέσσερις η έκθεση. Δική του ιδέα ήταν αυτό το σύστημα, το οποίο είχε προκαλέσει τόσες αντιδράσεις. Εγώ το αντικατέστησα με μεικτό σύστημα εκλογής.

Κατά τα λοιπά, πρέπει να πω ότι τον βρήκα σε φόρμα τον πρώην υπουργό Φίλη, να απολαμβάνει το γεγονός ότι είναι πλέον ένας απλός συμπολιτευόμενος βουλευτής. «Εχω την ηρεμία» μου είπε. Αλλά επειδή αυτά τα έχω ακούσει και από άλλους, διαφόρων κομμάτων, «αναχωρητές» σιγά μην τον πίστεψα…

Κι όμως, «ζει»

Ούτε η επόμενη είδηση θα αρέσει στο υπουργό Φίλη, όπως δεν θα αρέσει και στον Πρόεδρο Νίκο (Βούτση) της Βουλής, αλλά ποσώς με απασχολεί. Η είδηση είναι ότι η Γερουσία της Βραζιλίας – Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων αναζήτησε τη μαρτυρία της αγαπημένης προέδρου Ζωής –προσέξτε με, παρακαλώ –για τον ρόλο του ΔΝΤ και συνολικά του κουαρτέτου στην υπόθεση του ελληνικού χρέους

Η πρόεδρος φυσικά αποδέχθηκε την πρόσκληση που της έγινε με κάθε επισημότητα υποθέτω, η κατάθεση έγινε χθες και σήμερα η global πλέον πρόεδρος Ζωή θα μιλήσει σε ανοιχτή εκδήλωση της Εθνικής Πρωτοβουλίας Πολιτών για τον Λογιστικό Ελεγχο του Χρέους της Βραζιλίας, μαζί με μια κυρία ονόματι Maria Lucia Fattorelli, που είναι πρόεδρος της Πρωτοβουλίας και μέλος της δικής μας (δικής της δηλαδή) Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.

Για το πώς βρέθηκε στη Βραζιλία δεν πρέπει να υπάρχουν πολλές αμφιβολίες: το χρέος της Βραζιλίας αυξάνεται συνεχώς, οι ειδικοί προβλέπουν ότι η χώρα «οδεύει ολοταχώς στην αγκαλιά του ΔΝΤ» και η σινιόρα Maria Lucia Fattorelli τούς είπε «να σας φέρω στη Βραζιλία την πρόεδρο Ζωή να σας μιλήσει για την Ελλάδα ως πειραματόζωου του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη;».

Εκείνοι, οι της Γερουσίας, που μπορεί να χορεύουν όλη μέρα σάμπα αλλά πού και πού διαβάζουν και καμιά εφημερίδα, είχαν μάθει για την πρόεδρο Ζωή και την κάλεσαν. Τόσο απλά.

Το γραφείο της προέδρου Ζωής, τώρα, με ενημέρωσε ότι η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους συνεχίζει κανονικά το έργο της, αλλά υπό μορφή σωματείου πλέον, δεδομένου ότι ο πρόεδρος Νίκος (Βούτσης) δεν της κλείδωσε μόνο τα γραφεία (και κάποια στιγμή θα τρέχει στα δικαστήρια –και αυτός!), τη διέλυσε κιόλας!..

Αλλά non passaran! Αυτό μόνο έχω να (του) πω…

Εξαγώγιμο προϊόν

Εχει και ένα καλό (!..) πάντως η κρίση που δεν επιλύεται: ότι μας επιτρέπει να κάνουμε εξαγωγή… ομιλητών στο εξωτερικό. Σήμερα, ας πούμε, πλην της προέδρου Ζωής, διεθνή καριέρα κάνει και ένας ακόμη πρώην, ο κύριος Κώστας Σημίτης. Ομιλεί ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου στο μεγάλο αμφιθέατρο του διάσημου LSE στο Λονδίνο. Την εκδήλωση διοργανώνει το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του εν λόγω πανεπιστημίου και ο κύριος Σημίτης θα αναφερθεί επισταμένως στην κρίση, στα αίτια που τη δημιούργησαν και στο πώς εκείνος αντιλαμβάνεται την έξοδο από αυτή…

Κρίμα να μην είμαι στο Λονδίνο (για πολλούς και διαφόρους λόγους…).