Ο Κώστας Σημίτης είναι απολύτως αρνητικός στις κρίσεις του για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τι της προσάπτει; Οτι αγνόησε τελείως την πραγματικότητα, ότι δεν είχε κανένα εφαρμόσιμο σχέδιο, ότι ακολούθησε ιδεοληψίες και ότι κυρίως ενδιαφέρεται για τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού. Ως παράδειγμα αυτών των στόχων αναφέρει την αποδοχή και εφαρμογή των Μνημονίων. «Παρόλο που υποσχόταν ότι θα τα “σκίσει” και θα απελευθερώσει τη χώρα από την υποταγή στις αποφάσεις της ευρωζώνης, αποδέχθηκε τα Μνημόνια» σημειώνει ο Κώστας Σημίτης.

Το βασικότερο πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνει ο Κώστας Σημίτης, είναι ότι δεν κατανόησε τις δυνατότητες της χώρας και, αντί να έχει εκπονήσει ένα σοβαρό πρόγραμμα, κατέφυγε σε ανοησίες –έτσι χαρακτηρίζει την πεποίθηση της κυβέρνησης της πρώτη φορά Αριστεράς ότι μπορούσε να δημιουργηθεί ένα «παράλληλο τραπεζικό σύστημα», ότι η Ελλάδα θα άλλαζε την Ευρώπη ή ότι οι σύροι πρόσφυγες είναι εν δυνάμει επενδυτές.

Ο Κώστας Σημίτης απαντά και στον αφορισμό που κυκλοφορεί συχνά, τον είχε υποστηρίξει και ο Τόνι Μπλερ, ότι «δεν υπάρχει δεξιά και αριστερή διακυβέρνηση». Στον αφορισμό αυτόν επικαλείται τη συνθετότητα της πραγματικότητας. «Υπάρχει δεξιά διακυβέρνηση», λέει, «όπως έδειξε η πολιτεία της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 έως το 2009. Υπάρχει κακή διακυβέρνηση, όποιο καπέλο, δεξιό κι αριστερό, κι αν φοράει. Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερή. Είναι όμως “κακή”, γιατί επιδείνωσε τα προβλήματα της χώρας αντί να τα περιορίσει».

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ Η ΕΞΟΥΣΙΑ. Αν όμως δεν είναι αριστερή η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τότε τι είναι; «Πρόκειται για μια μεγάλη παρέα με κοινά συμφέροντα, υπεραπλουστευτικές προσεγγίσεις, άγνοια για τους οικονομικούς περιορισμούς της χώρας και τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς καμία σχέση με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και, γι’ αυτό, χωρίς τη γνώση, την πείρα και την ικανότητα να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα προβλήματα. Στόχος είναι μόνον η εξουσία…» (σελ. 135). Ο Κώστας Σημίτης, μάλιστα, αφού περιγράψει τη διακυβέρνηση ως συντηρητική, που επιδιώκει δοσοληψίες με τις συντεχνίες, πελατειακές προσλήψεις, που προσπαθεί να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες Αρχές και να περιστείλει την ελευθερία του Τύπου, υποστηρίζει ότι δεν είναι τυχαίο το ότι, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροβάλλεται ως κόμμα της Αριστεράς, δεν προσέγγισε την Κεντροαριστερά ή τις σοσιαλδημοκρατικές τάσεις, αλλά προσεταιρίστηκε τους ΑΝΕΛ, έναν δεξιό κομματικό σχηματισμό.

«Θα χαρακτήριζα γι’ αυτό την κυβερνητική παράταξη ως εθνικολαϊκιστικό σχηματισμό» καταλήγει. «Οι δύο εταίροι του συμπίπτουν στις επιδιώξεις και στα μέσα που χρησιμοποιούν».

Τελευταία Νέα