Από την εποχή που η διασωθείσα από το κολαστήριο του Αουσβιτς γαλλίδα πολιτικός Σιμόν Βέιλ εξελέγη πρώτη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έως τις μέρες μας, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην Ευρώπη. Τη δεκαετία του ’80 η προεδρία της Ευρωβουλής ήταν, τρόπον τινά, διακοσμητικού χαρακτήρα αξίωμα. Σήμερα η αποχώρηση ενός πολιτικού από την προεδρία της Ευρωβουλής, όπως ανακοίνωσε χθες ο Μάρτιν Σουλτς, μπορεί να προκαλέσει πολιτικές επιπλοκές τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Ο Μάρτιν Σουλτς ανακοίνωσε χθες ότι δεν θα διεκδικήσει άλλη θητεία δυόμισι ετών στην Ευρωβουλή, μετά τις δύο που θα έχει συμπληρώσει τον ερχόμενο Ιούνιο. Επισήμως διότι, όπως είπε, θα κατέλθει υποψήφιος στη Ρηνανία κατά τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στη Γερμανία το ερχόμενο φθινόπωρο. Ανεπισήμως διότι δεν ήταν σίγουρο ότι θα επανεκλεγόταν πρόεδρος της Ευρωβουλής, επειδή υπάρχει άτυπη συμφωνία της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς με την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά ότι ο επόμενος πρόεδρος της Ευρωβουλής θα είναι από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), επειδή δεν αποκλείεται να είναι τελικώς αυτός ο αντίπαλος της Μέρκελ, επειδή δεν αποκλείεται να γίνει προηγουμένως υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κ.ο.κ.
ΟΙ ΚΑΡΑΜΠΟΛΕΣ. Η αποχώρηση του Σουλτς από την προεδρία της Ευρωβουλής προκαλεί μύρια όσα πολιτικά προβλήματα στο εσωτερικό της ΕΕ. Και αυτό διότι σε περίπτωση κατά την οποία εκλεγεί Κεντροδεξιός πρόεδρος στην ευρωβουλή, τότε και οι τρεις προεδρίες των βασικών θεσμικών οργάνων της ΕΕ θα ανήκουν στο ΕΛΚ. Από την άλλη, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου οι πρωθυπουργοί που προέρχονται από σοσιαλιστικά κόμματα είναι περισσότεροι από τους πρωθυπουργούς που προέρχονται από δεξιά κόμματα. Toύτου δοθέντος, δεν είναι λίγοι στις Βρυξέλλες αυτοί που εκτιμούν ότι ενδεχομένως η θητεία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δεν θα παραταθεί πέραν του Ιουνίου του 2017 και ότι ο αντικαταστάτης του θα προέρχεται από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Κάτι που ελάχιστους θα δυσαρεστήσει στην Ευρώπη αφού η θητεία του πρώην πρωθυπουργού της Πολωνίας στην προεδρία του Συμβουλίου κάθε άλλο παρά παραγωγική έχει αποδειχθεί έως σήμερα.
