Οι έλληνες βετεράνοι στο καλάθι των αχρήστων

Η πρόσφατη μπασκετική σύναξη στο υπερπολυτελές Σιραγκάν στις όχθες του Βοσπόρου, όπου η κληρωτίδα έστειλε την Εθνική Ανδρών στο Ελσίνκι για να αντιμετωπίσει τις Γαλλία, Σλοβενία, Πολωνία, Ισλανδία και την οικοδέσποινα Φινλανδία στον Α’ Ομιλο του Ευρωμπάσκετ 2017, έδωσε τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

Οχι απαραιτήτως επειδή η Εθνική, που λόγω των απανωτών αποτυχιών κατρακύλησε από την τέταρτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης της FIBA στη 13η, εμφανίστηκε στην κλήρωση χωρίς να έχει προσληφθεί προπονητής. Ούτε επειδή, ίσως πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή, το ελληνικό μπάσκετ δεν εκπροσωπήθηκε από το προεδρείο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, τον πρόεδρο Γιώργο Βασιλακόπουλο ή έστω τον γενικό γραμματέα Τάκη Τσαγκρώνη, παρά μόνο από το μέλος του ΔΣ Αρη Ζώη, ο οποίος ούτως ή άλλως θα έδινε το «παρών» στην αστραφτερή εκδήλωση ως εξέχον μέλος της FIBA Europe.

Το καυτό ερώτημα που προκάλεσαν οι ίδιοι οι παριστάμενοι με την πληθωρική παρουσία και τη λάμψη τους, είναι γιατί τόσοι και τόσοι αστέρες του πρόσφατου ή και πιο μακρινού παρελθόντος έχουν αναλάβει καίρια πόστα στις περισσότερες εθνικές Ομοσπονδίες, ενώ οι Ελληνες παραμένουν αναξιοποίητοι; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι απλοϊκή, το ζήτημα είναι σύνθετο και δεν χωρούν αφορισμοί και άναρθρες κραυγές. Για να έχουμε μια εικόνα, ας δούμε ποιοι έχουν προωθηθεί σε προεδρικές θέσεις ή σε άλλα υψηλά αξιώματα σε χώρες, που επίσης λατρεύουν το μπάσκετ και διαπρέπουν σε αυτό το άθλημα τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο Χέντο Τούρκογλου είναι πρόεδρος στην Τουρκική Ομοσπονδία, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς έγινε πρόεδρος στην Κροατική με ειδικό σύμβουλο τον Ντίνο Ράτζα και πάντοτε κοντά τους ο Τόνι Κούκοτς. Ο Χόρχε Γκαρμπαχόθα διαδέχτηκε τον Χοσέ Λουίς Σάεθ στην ισπανική Ομοσπονδία, ο Αντρέι Κιριλένκο κέρδισε τις εκλογές και την προεδρία στη Ρωσική Ομοσπονδία, ο εμβληματικός Αρβιντας Σαμπόνις είναι πρόεδρος της Λιθουανικής Ομοσπονδίας, ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς είναι γενικός γραμματέας στη Σερβική και ο Ράσο Νεστέροβιτς κατέχει το ίδιο πόστο στην Ομοσπονδία μπάσκετ της Σλοβενίας.

Θα αποτελούσε ασέβεια προς τη συμβολή του στην έκρηξη του ελληνικού μπάσκετ αν η ηλικία του Γιώργου Βασιλακόπουλου συνιστούσε πρόβλημα παρότι, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ο κομισάριος του ΝΒΑ Ανταμ Σίλβερ είναι 54, ο πρόεδρος της Euroleague Basketball Τζόρντι Μπερτομέου διάγει το 57ο έτος της ζωής του και διοικεί από το 2000 (41 ετών), ο γ.γ. και ιθύνων νους της FIBA Πάτρικ Μπάουμαν είναι 49 ετών, ενώ ο 47χρονος Πατρίκ Κομνηνός έχει αναλάβει τον ρόλο του εκτελεστικού διευθυντή στο νεοσύστατο Τσάμπιονς Λιγκ της FIBA. Πώς γίνεται όμως η διοίκηση του 77χρονου Βασιλακόπουλου να επανεκλέγεται στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου με… 90,71%(!);

Ερευνώντας το θέμα επιβεβαιώνεται ότι στο ελληνικό μπάσκετ επικρατεί η λεγόμενη παικτοφοβία. Το συγκεκριμένο λήμμα δεν φιλοξενείται σε κάποιο λεξικό, αποτυπώνει ωστόσο την τάση απέναντι σε πρώην σταρ του αθλήματος, οι οποίοι έχουν τη γνώση, τις παραστάσεις και την οξυδέρκεια, αλλά δεν αξιοποιούνται. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θοδωρής Παπαλουκάς ανακηρύχθηκε πρεσβευτής της Ευρωλίγκας και ο Ευθύμης Ρεντζιάς πρεσβευτής του ΝΒΑ, αλλά ποτέ δεν τους ζητήθηκε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη χώρα τους. Ακόμη και ο Παναγιώτης Φασούλας που προσφάτως εισήχθη στο Hall of Fame της FIBA δεν είναι καν μέλος του ΔΣ, παρά μόνο διατηρεί υπαλληλική σχέση με την ΕΟΚ.