Οταν η Μαρία αποφάσισε να βγει στους δρόμους και να τρέξει, είχε πίσω της «ένσημα» χρόνων στα γυμναστήρια· είχε γράψει χιλιόμετρα το κοντέρ της, στους ηλεκτρικούς διαδρόμους και οι μύες της είχαν χτιστεί με βάρη ασήκωτα. Την παρέσυρε το «δρομικό κίνημα» σαν χείμαρρος ορμητικός και ένα πρωινό ξεχύθηκε στις λεωφόρους με πλήρη και ακριβή εξάρτυση ακολουθώντας τα βήματα του Αμπέμπε Μπικίλα.
«Θα τρέξεις Μαραθώνιο» διέταξε τον εαυτό της και βάλθηκε να καταπίνει τις μεγάλες αποστάσεις σαν ηλιόσπορο.
Εφτασε να διανύει ακόμη και 80 χιλιόμετρα την εβδομάδα με χρόνους ζηλευτούς από παλιούς δρομείς. Η μια μέρα έφερνε την άλλη και ο στόχος της συμμετοχής στον επίπονο δρόμο των 42.195 μέτρων ήταν πλέον ορατός. Κι ένα πρωί άρχισαν τα προβλήματα. Στην αρχή κάποια τροχαντηρίτιδα, μετά σύνδρομο λαγοκνημιαίας ταινίας και έπειτα ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα που οδήγησαν σε κάθε ειδικότητας γιατρό και που τελικά απομυθοποίησαν τον Μαραθώνιο και τον σκόρπισαν στον άνεμο σαν καπνό από τσιγάρο.
Ο Ανέστης, ο ορθοπεδικός της, είπε μια σοφή κουβέντα που έβαλε τα πράγματα στη σωστή θέση τους: «Οταν προσπαθείς να ξεπεράσεις τις δυνατότητες και τις αντοχές σου, αυτά παθαίνεις. Ο άνθρωπος έχει όρια, αυτοί που τα ξεπερνούν κάποτε συλλαμβάνονται από τα προβλήματα και φυλακίζονται από τις υπερβολές».
Η Μαρία έκοψε ταχύτητες και «μάζεψε» τα χιλιόμετρα, όμως οι πρωταθλητές, οι χρυσωμένοι για το άγριο θέαμα που προσφέρουν, συνεχίζουν να μπαινοβγαίνουν στα σύνορα του ιδανικού και του ανέφικτου σε βάση καθημερινή. Μπάσκετ σε επίπεδο κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης δυο φορές την εβδομάδα, ποδόσφαιρο βιρτουόζων κάθε 15 μέρες, αγώνες στα τοπικά πρωταθλήματα, αγώνες για τα Κύπελλα, φιλικά ματς, παιχνίδια με τις εθνικές ομάδες, προπονήσεις. Ε, πόσο να αντέξει ένας οργανισμός από σάρκα και οστά; Εδώ αυτοκίνητα και μόλις γράψουν τα χιλιόμετρα των προδιαγραφών τους αποσύρονται για παλιοσίδερα…
Ο Μέσι κάνει συνεχώς εμετούς, αντί να προκαλεί αυτός εμετούς με τις ντρίπλες του στους αντιπάλους. Στο αεροπλάνο, στο γήπεδο, στα αποδυτήρια πορεύεται με δραμαμίνες… Το παλικάρι έχει ξεπεράσει το όριο του ανθρώπινου κινδύνου. Μπασκετμπολίστες έχουν αρχίσει και τραυματίζονται με χρόνο αποθεραπείας μακρύ. Κι όλα αυτά για τι άλλο; Για το χρήμα. Το χρήμα από τους χορηγούς, από το στοίχημα, από τους θεατές, από τις φανέλες, από τις συνεντεύξεις, από τις φωτογραφίσεις.
Θέλετε να πιστέψουμε πως όλα αυτά κατακτώνται δίχως υποβοήθηση με καταστρεπτικές για τον ανθρώπινο οργανισμό ουσίες; Ε, όχι! Η φρενίτιδα της δόξας και του πλούτου οδηγούν σε βάραθρα.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της Κολοσσαία, τους δικούς της όρους και τους δικούς της μονομάχους.
Παλιά μάχονταν για τη ζωή τους με άγρια θηρία, τώρα πολεμούν με το αγριότερο θηρίο, τον εαυτό τους για μια Ferrari, για ένα πουκάμισο ανοιχτό, για μια μοντέλα…
Κι αν το Μαράκι πήρε το μήνυμα νωρίς, οι αφελείς πρωταθλητές όταν το πάρουν δεν θα μπορούν καν να σηκωθούν να το διαβάσουν.
