«Αραγε θα ξεπεράσει ο μαθητής τον δάσκαλο; Οταν ήταν πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Νικολά Σαρκοζί είχε αποκτήσει ειδικότητα στο storytelling, παρουσιάζοντας σαν διευθυντής παραγωγής τόσο τη δημόσια όσο και την ιδιωτική του ζωή προκειμένου να χτίσει και να ελέγξει την εικόνα του. Φαινομενικά πιο αγνός, ο Εμανουέλ Μακρόν ακολούθησε τα βήματά του και εξασκεί και αυτός την τέχνη τού να πουλάς τον εαυτό σου, παρότι το αρνείται και ορκίζεται στο σύνθημα «Η πολιτική αλλιώς»: αυτές τις σκέψεις ενέπνευσε χθες στον Σεντρίκ Πιετραλούνγκα, πολιτικό συντάκτη της «Monde», η κυκλοφορία στη Γαλλία του νέου, πολυδιαφημισμένου βιβλίου του Εμανουέλ Μακρόν με τίτλο «Révolution» («Επανάσταση»).

Ο πρώην υπουργός Οικονομίας του Φρανσουά Ολάντ και επικεφαλής του κινήματος Εμπρός!, που δήλωσε και επισήμως στις 16 Νοεμβρίου υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία, δούλευε –σύμφωνα με τους οικείους του –πάνω στο βιβλίο αυτό εδώ και δύο χρόνια. «Το έγραψε όλο μόνος του∙ υπήρξαν πολλές βερσιόν» διαβεβαίωσε ένας από αυτούς τον Πιετραλούνγκα –«περιγράφοντας μια σύγχρονη Σεχραζάντ» σχολίασε ο τελευταίος. Το περιεχόμενο του βιβλίου κρατήθηκε μυστικό μέχρι την τελευταία στιγμή. Μόνο το περιοδικό «Le Point» εξασφάλισε και δημοσίευσε τρία αποσπάσματα, συνοδευόμενα από μια συνέντευξη του Μακρόν. «Τελικά, ωστόσο, πρόκειται για ένα πολύ κλασικό βιβλίο, χτισμένο γύρω από 16 κεφάλαια, όπου ο Μακρόν αποκαλύπτει το “όραμά” του για τη Γαλλία και αναπτύσσει τον τρόπο με τον οποίο εννοεί τη “δημοκρατική επανάσταση” που προτείνει. Ούτε αποκαλύψεις αναφορικά με το πέρασμά του από το Ελιζέ ή το Μπερσί, ούτε μυστικά του κράτους, ούτε πρόγραμμα».

Οποιος Γάλλος ενδεχομένως περίμενε να διαβάσει στο βιβλίο το πρόγραμμα του Μακρόν, πράγματι, θα απογοητευτεί. Ο πρώην υπουργός Οικονομίας του Ολάντ μιλάει λίγο για τα παιδικά του χρόνια, για την αγαπημένη του (εκπαιδευτικό) γιαγιά που «του έμαθε να δουλεύει» και τον βοήθησε να ανακαλύψει τους «μεγάλους συγγραφείς», «μια παιδική ηλικία μέσα στα βιβλία, λίγο εκτός κόσμου» και «μια ζωή ακίνητη, σε μια γαλλική επαρχιακή πόλη». Μιλάει επίσης λίγο για τον «αρχικά παράνομο, συχνά κρυμμένο, ακατανόητο για πολλούς προτού επιβληθεί, έρωτά» του για τη σύζυγό του Μπριζίτ Τρονιέ –γνωρίστηκαν όταν εκείνος ήταν 17 και εκείνη 41, η καθηγήτρια των Γαλλικών του. Δεν επεκτείνεται όμως, «η οικογένειά μας είναι το στήριγμά μου, ο βράχος μου» διαβεβαιώνει. Το ζεύγος φιγουράρει, για τρίτη φορά τους τελευταίους έξι μήνες και παρότι την πρώτη φορά ο Μακρόν είχε κάνει λόγο για «γκάφα» και «ανοησία», στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του «Paris Match». Στο βιβλίο του, ο πρώην υπουργός Οικονομίας του Ολάντ στηλιτεύει την «τρομερή έλλειψη φαντασίας» της σημερινής κυβέρνησης. Και ξεκαθαρίζει πως «αφοσίωση οφείλω στη χώρα μου και μόνο, όχι σε ένα κόμμα, σε ένα αξίωμα ή σε έναν άνθρωπο» –ένα σαφές μήνυμα στον γάλλο πρόεδρο που φέρεται να πιστεύει ακόμα πως, αν αποφασίσει να διεκδικήσει δεύτερη θητεία, ο πρώην προτεζέ του θα επιστρέψει κοντά του. Ο Μακρόν πλέκει το εγκώμιο ενός δεξιού, του Σαρλ ντε Γκολ, και ενός αριστερού, του Μισέλ Ροκάρ, θέτοντας τις διαχωριστικές γραμμές όχι ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, αλλά στη Δεξιά, την Αριστερά και τα εκατέρωθεν άκρα τους. Ο ίδιος δηλώνει λίγο-πολύ ένας φιλελεύθερος της Αριστεράς –ως τέτοιος επιτέθηκε χθες με σφοδρότητα στο οικονομικό πρόγραμμα του Φρανσουά Φιγιόν χαρακτηρίζοντάς το «βαθιά συντηρητικό». «Η λύση για τη Γαλλία δεν είναι να κάνουμε ό,τι η Βρετανία τη δεκαετία του 1980» δήλωσε στο Club de l’ Economie της «Monde» o υποψήφιος για την προεδρία, που ονειρεύεται να οικοδομήσει «τον οίκο των προοδευτικών» και βάζει στόχο να «κερδίσει τις εκλογές με δέκα μεταρρυθμίσεις-κλειδιά», τις οποίες σκοπεύει να παρουσιάσει σταδιακά έως τα τέλη Φεβρουαρίου του 2017.