Εγώ, εγώ, εγώ….

Μια προσωπική κατάθεση γεμάτη θέατρο. Αυτό είναι το καινούργιο έργο του Βασίλη Παπαβσιλείου: και όχι μόνον. Ενας διάλογος ανάμεσα σε γενιές, σκέψεις, απόψεις. Ενας διάλογος για την τέχνη, τη ζωή και τον θάνατο. Ενας διάλογος για τη μοναδικότητα της ύπαρξης, την αλαζονεία, τη μνήμη. Κι ακόμα ένα ιδιότυπο «ντοκουμέντο» για ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μια που αναφέρεται εμμέσως, πλην σαφώς, σε τρεις προσωπικότητες του 20ού αιώνα. Αλέξης Μινωτής – Γιάννης Ρίτσος – Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Η συνθήκη στην οποία εντάσσει ο Βασίλης Παπαβασιλείου το κείμενό του διαθέτει ασυνήθιστα χαρακτηριστικά κι έναν ειλικρινή προσωπικό τόνο. Ηδη από τον τίτλο το έργο «παίζει» με την πραγματικότητα, έχοντας ως πρωταγωνιστή τον Μινωτή, έμπνευση και αφετηρία για τον δημιουργό του «Relax…». Και με την επιλογή του αυτή ο ίδιος παίρνει θέση, δεν κρύβεται και το σημαντικότερο, εκτίθεται. Με γενναιότητα.

Μοναδική, ίσως, περίπτωση στο ελληνικό θέατρο ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος, αφού ίδρυσε και έζησε με και σε ομάδες, επέστρεψε σε αυτό που είναι τελικά ο καλλιτέχνης: μόνος στον κόσμο (του). Με σταθερή παρουσία στο ελληνικό θέατρο, κυρίως ως σκηνοθέτης ή με one man show (θεατρική μεταφορά της «Ελένης» του Γιάννη Ρίτσου), έκανε από πέρυσι μια δημιουργική στροφή, καταθέτοντας (πάλι στη σκηνή του Τέχνης και της Φρυνίχου) και ερμηνεύοντας ένα δικό του κείμενο με επιθεωρησιακά χαρακτηριστικά, υψηλού επιπέδου. Η φετινή παράσταση έρχεται ως ένα επόμενο βήμα, κι ας είχε προηγηθεί στη σκέψη του. Με λιγότερες αναφορές στο σήμερα της επικαιρότητας δημιουργεί ένα σύμβολο: το απύθμενο Εγώ του καλλιτέχνη, και ειδικότερα του θεάτρου, του ηθοποιού.

Πάνω στη σκηνή, καθισμένος στο γραφείο, ο νεαρός συμβολαιογράφος, ο Σάββας, καταγράφει τις επιθυμίες του πελάτη του, στου οποίου τον χώρο βρίσκεται. Ενα ανάκλιντρο είναι επίσης τοποθετημένο στη σκηνή. Στο βάθος μια μεγάλη οθόνη με ένα κουνέλι και τον χρόνο να μετρά ηλεκτρονικά! Παιδικές φωνές ακούγονται απέξω, σαν μια παιδική χαρά να βρίσκεται κάπου εκεί κοντά. Η ζωή έξω έχει τον δικό της ρυθμό…

Ο πελάτης είναι ένας υπερήλικος, κορυφαίος ηθοποιός, που μοιράζει τα υπάρχοντά του σε συγγενείς και φίλους. Είναι ήδη 102 ετών και δεν σκοπεύει να πεθάνει. Σχεδιάζει το μέλλον του. Με την καθοριστική φράση «Τα ποσά είναι ασήμαντα. Πλην, τα αισθήματα πρωτεύουν», ο ηθοποιός που δεν έχει όνομα (είναι Αυτός) και με αφορμή τη διαθήκη κάνει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν. Εξευτελίζοντας καθετί και καθέναν που έζησε γύρω του και με στόχο να ανυψώσει τον εαυτό του και το εγώ του, ο ηθοποιός οδηγείται σε ένα ξεκαθάρισμα.

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ. Ο Παπαβασιλείου κάνει μια σκληρή (αυτο)κριτική μέσα από ένα κείμενο που συνδυάζει την ειρωνεία και το μαύρο χιούμορ με αλήθειες. Στην ουσία είναι ένας καθρέφτης: το ψώνιο των ηθοποιών, οι ρόλοι, οι ερμηνείες, οι ευθύνες που φέρουν (ή που νομίζουν ότι φέρουν), οι κριτικοί, οι ζήλειες, ο ανταγωνισμός. Η αγωνία του θανάτου και το άγχος της λήθης. Χωρισμένο σε τρεις εικόνες (παράσταση χωρίς διάλειμμα), το «Relax…» οδηγείται σταδιακά σε έναν διάλογο μέσω αλληλογραφίας που υποθετικά αντάλλαξαν ο ηθοποιός με τον ποιητή (τον Γιάννη Ρίτσο που συμπτωματικά έφυγε και θάφτηκε ταυτοχρόνως με τον ηθοποιό). Τον διάλογο ερμηνεύει με μέτρο και ουσία ο Γιάννος Περλέγκας, στον ρόλο του συμβολαιογράφου Σάββα.