Η αποφασιστικότητα
Αν θέλουμε να αντικρίσουμε την πραγματικότητα, σίγουρα θα συμφωνήσουμε ότι ο Γιάννης Αλαφούζος πόρρω απέχει από παράγοντες του εγχώριου ποδοσφαιρικού συστήματος. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση και την επαφή που έχει με τους προπονητές. Σταδιακά χτίζει μια επαφή μαζί τους και του φαίνεται δύσκολο (άκομψο;) να τους αποπέμψει. Συνέβη με τον Αναστασίου, το βλέπουμε και με τον Στραματσόνι. Εν αντιθέσει με όσα παρατηρούνται αλλού: στο Λιμάνι για παράδειγμα δεν εξεδιώχθη ο Κάτανετς κακήν κακώς; Δεν αποφασίστηκε από τη διοίκηση Μαρινάκη η απόλυση των Ζαρντίμ και Μίτσελ κι ας ήταν ψηλά η ομάδα; Ακόμη ακόμη και στην ΑΕΚ δεν το πολυσκέφθηκαν να διώξουν τον Πογέτ μόλις η θάλασσα φούσκωσε. Ολα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι οι παράγοντες κάπου κάπου πρέπει να ταράζουν τα νερά. Να μην είναι όλα δεδομένα.
Δύο μηνύματα
Πρώτη εικόνα από τον Τσόρι. Αν και δεν αγωνίστηκε κόντρα στην Κέρκυρα ένεκα της συζητήσιμης επιλογής του Μπέντο, δεν ήταν μακριά από την ομάδα. Αντίθετα, θέλησε μετά το αρνητικό αποτέλεσμα να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του. Δεύτερο στιγμιότυπο θα μπορούσε να αφορά στον Μοντέστο. Λέγεται, λοιπόν, ότι μέσω του Γάλλου, ο κόουτς πήρε το μήνυμα μήπως επανεξετάσει τα δεδομένα και πώς να αξιοποιεί παραπάνω κάποια βαριά χαρτιά. Οπως και να ‘χει, ο Μπέντο έχει κάποια πίεση, όπως συνέβη και μετά την ήττα από τη Λάρισα. Με τη διαφορά ότι απέναντι στον ΑΠΟΕΛ, όντως είδαν καλό ποδόσφαιρο στο Λιμάνι, ενώ με την Κέρκυρα απουσίασε κι αυτό…
Πρόσφυγες
Κορακάκης
Από νοοτροπία, πάντως, σκίζει. Οπως με την ΑΕΚ, έτσι και χθες με τον ΠΑΟΚ ο Ατρόμητός του γύρισε το ματς μολονότι έχανε με δύο γκολ διαφορά. Σε εκτός έδρας αναμετρήσεις αυτό είναι σπάνιο. Αλλαγές με στόχο την επιθετική λειτουργία και το γκολ, ρίσκο και τελικά δικαίωση για έναν κόουτς που μας συστήθηκε ξαφνικά και δείχνει ευχάριστη έκπληξη.