Με την άφιξη αύριο του βρετανού υπουργού Εξωτερικών και την εκ παραλλήλου επιστροφή του ειδικού αντιπροσώπου του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Εσπεν Μπαρθ Αϊντε στη Λευκωσία, εγκαινιάζεται νέα (και εκ των πραγμάτων αποφασιστικότερη) παρέμβαση μεγάλων δυνάμεων στο Κυπριακό. Προκειμένου, αφενός, να αποσοβηθεί οριστικό ναυάγιο με απρόβλεπτες πλέον εξελίξεις. Και αφετέρου, να διανοιγεί θύρα τελικών διαδικασιών επίλυσης εκκρεμοτήτων.
Την ίδια ώρα η Ουάσιγκτον, διά του αντιπροέδρου της Τζο Μπάιντεν κινεί τα νήματα παρεμβάσεων στις τρεις πρωτεύουσες (Αθήνα, Λευκωσία και Αγκυρα) προς την ίδια κατεύθυνση, με παράλληλη στήριξη της διαμεσολάβησης, από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κάτι που θα εκδηλωθεί ανοιχτά τις επόμενες ημέρες και θα σκοπεί κυρίως στην αποτροπή επαπειλούμενων απρόβλεπτων πρωτοβουλιών της Αγκυρας για «μονομερείς λύσεις». Οι οποίες διαλαμβάνουν –σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες που έχουν υπόψη Αθήνα και Λευκωσία –σε πρώτη φάση: κινήσεις αναγνώρισης του ψευδοκράτους από φίλιες ισλαμικές χώρες (με πρώτο το Πακιστάν) ώστε να δημιουργηθεί τετελεσμένο, που θα εκβιάσει λύση συνομοσπονδιακών ουσιαστικά δομών. Και στη συνέχεια (και αναλόγως των αντιδράσεων), «δυνάμει προσάρτηση των κατεχόμενων κυπριακών εδαφών». Κάτι που στην ουσία ήδη έχει συντελεσθεί. Αλλά «με παράθυρο ανοιχτό» σε συμφωνημένη λύση «δύο πολιτικώς ισότιμων κρατών» με σχήμα ομοσπονδίας. Οπότε και ο εκβιασμός είναι απροκάλυπτος.
Oπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε (από περιεχόμενο διπλωματικών εκθέσεων που η Λευκωσία μελετά προκειμένου να αποσοβήσει ανεπιθύμητες τροπές), από πλευράς ΗΠΑ και Βρετανίας προάγονται ιδέες «μέσης τομής». Που σημαίνει ουσιαστικά, συγκέρασμα θέσεων στο Εδαφικό και τα ζητήματα για εγγυήσεις και ασφάλεια. Κάτι που προϋποθέτει περαιτέρω διολίσθηση θέσεων για τη Λευκωσία, υπό το εκβιαστικό φάσμα μονομερών ενεργειών και επομένως γεωπολιτικών τετελεσμένων.
Και στην Αθήνα. Ο ειδικός αντιπρόσωπος του γενικού γραμματέα θα έλθει τις επόμενες ημέρες και στην Αθήνα, της οποίας οι θέσεις και ο ρόλος προκρίνεται αποφασιστικός, προς την κατεύθυνση να πεισθεί και η Λευκωσία σε ό,τι αφορά τη λεγόμενη πολυμερή διάσκεψη (που στην ουσία θα είναι πενταμερής) προκειμένου να επιτευχθούν αναγκαίες υπερβάσεις στο κρίσιμο θέμα της ασφάλειας. Που η Αγκυρα εξακολουθεί να συναρτά προς το Εδαφικό. Κάτι που θα υποχρεώσει τη Λευκωσία να υποχωρήσει στο ένα ή στο άλλο. Και γι’ αυτό ακριβώς αντιδρά στη διασύνδεσή τους. Θέλοντας εκ προοιμίου ξεκαθάρισμα του Εδαφικού. Και σ’ αυτό επικεντρώνεται τώρα «το παιχνίδι».
Εκείνο που δεν αναφέρεται καθόλου σχετικά με τα δρώμενα –ενώ αποτελεί και τον κρίσιμο συντελεστή των παρεμβάσεων –είναι ότι οι βασικοί παίκτες που διαμεσολαβούν, επείγονται «να ξεμπερδεύουν» με τις εκκρεμότητες, λόγω των εξελίξεων στην περιοχή. Κυρίως όμως γιατί: α) Θέλουν να ρυθμίσουν τη νομή των κοιτασμάτων και τα συναρτώμενα συμφέροντα ως προς αυτά. Με τη διευθέτηση της διαδρομής τους. β) Δεν επιθυμούν τροπές που θα ευνοούσαν δραστικότερη εμπλοκή της Μόσχας στο πρόβλημα και κυρίως στις λύσεις που θα δοθούν.
Και ακριβώς η Αγκυρα, ενήμερη ως προς αυτά, προάγει τις δικές της εκβιαστικές στρατηγικές, προκειμένου να εισπράξει τα περισσότερα. Και πρωταρχικά τη θεσμικώς κατοχυρωμένη στρατιωτική παρουσία της στη Μεγαλόνησο ακόμη και μετά τη λύση του Κυπριακού. Ως λειτουργικό μέρος της μονομερούς εγγύησης. Δηλαδή, εγγύησης του τουρκοκυπριακού σκέλους της ομοσπονδίας.