Στις 19 Οκτωβρίου του 1980, ο Μισέλ Ροκάρ, βουλευτής τότε του Σοσιαλιστικού Κόμματος και δήμαρχος του Κονφλάν-Σεντ-Ονορίν, ανακοίνωσε από το δημαρχείο του την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 1981. Ηλπιζε, με τον τρόπο αυτόν, να αποτρέψει μια νέα, την τρίτη κατά σειρά, υποψηφιότητα του Φρανσουά Μιτεράν, τότε πρώτου γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ηταν άλλωστε –σκεφτόταν –πιο δυνατός από εκείνον δημοσκοπικά. Ο Ροκάρ δεσμεύτηκε, παρ’ όλα αυτά, να σεβαστεί την επερχόμενη απόφαση του Φρανσουά Μιτεράν. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 8 Νοεμβρίου του 1980, ο Μιτεράν ανακοίνωσε την απόφασή του να διεκδικήσει το Ελιζέ και ο Ροκάρ αναγκάστηκε να αποσύρει τη δική του. Αυτήν την παλιά ιστορία ανέσυρε η «Monde» «βλέποντας» λίγο-πολύ τον σημερινό πρωθυπουργό της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς στον «ρόλο» του Μισέλ Ροκάρ και τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ στον «ρόλο» του Φρανσουά Μιτεράν. «Τριάντα έξι χρόνια μετά», σχολίασε, «ο Μανουέλ Βαλς δεν έχει κάνει το λάθος του Κονφλάν-Σεντ-Ονορίν, το μπρα ντε φερ του με τον Φρανσουά Ολάντ όμως θα μπορούσε να έχει πανομοιότυπη έκβαση σε λίγες ημέρες».
Τρικλοποδιές. Ο «πιστός» Βαλς δεν θέλει να διεκδικήσει ο Φρανσουά Ολάντ μια δεύτερη θητεία, αυτό θεωρείται πλέον στη Γαλλία δεδομένο. Θεωρεί τα ποσοστά της δημοτικότητάς του «απαγορευτικά» και τη ζημιά που έκανε το διαβόητο πλέον βιβλίο με τις εξομολογήσεις του γάλλου προέδρου «Ενας πρόεδρος δεν θα έπρεπε να τα λέει αυτά…» ανεπανόρθωτη. Καυχιέται πως τα δικά του ποσοστά είναι καλύτερα, πως ο ίδιος ενσαρκώνει πραγματικά την αρχή του κράτους και προτείνει νέες ιδέες για την Ευρώπη, την παγκοσμιοποίηση ή τη γαλλική εκπαίδευση. Δεν τολμάει ωστόσο να διακινδυνεύσει να κατηγορηθεί ως «Βρούτος», τη στιγμή που ο ίδιος έχει τόσο κατηγορήσει ως τέτοιο τους τελευταίους μήνες τον Εμανουέλ Μακρόν. Επιδίδεται λοιπόν σε μια εκστρατεία δολιοφθοράς εναντίον του Φρανσουά Ολάντ –σε καθημερινή πλέον βάση. «Ο Βαλς θέλει να κάνει τον Ολάντ να σπάσει, αλλά καθώς βλέπει πως ο Ολάντ δεν σπάει, δαιμονίζεται και εντείνει τις πιέσεις». Πόσω μάλλον αφού το Σάββατο βρήκε στήριξη στο πρόσωπο του Κλοντ Μπαρτολόν: ο Σοσιαλιστής πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης ζήτησε να συμμετάσχουν στην primaire των Σοσιαλιστών, τον Ιανουάριο, και ο Ολάντ και ο Βαλς και ο Μακρόν και ο επικεφαλής της ριζοσπαστικής Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν. Θα ήταν, κατά την άποψή του, ένα «ηλεκτροσόκ» για τη γαλλική Αριστερά, ικανό να τη στείλει, κόντρα σε όλες τις δημοσκοπήσεις, στον δεύτερο προεδρικό γύρο. Μακρόν και Μελανσόν το έχουν βέβαια αποκλείσει. Και ο ίδιος ο Βαλς δεν θέλησε να σχολιάσει άμεσα τη δήλωση του Μπαρτολόν. Παραχώρησε ωστόσο χθες μια συνέντευξη στη «Journal du Dimanche» που δεν άφηνε ουσιαστικά καμία αμφιβολία πως θα είναι υποψήφιος –παρότι ο ίδιος επισήμως απλώς δεν το απέκλεισε, δηλώνοντας πως «είναι θέμα ημερών» να πάρει αποφάσεις.
«Εχω σχέση σεβασμού, φιλίας και αφοσίωσης με τον πρόεδρο. Αλλά η αφοσίωση δεν αποκλείει την ειλικρίνεια» επεσήμανε ο Βαλς. «Δεν ξεχνώ πως ο πρόεδρος εξελέγη από τους Γάλλους το 2012. Κάθε υποψηφιότητα ωστόσο πρέπει να ενσωματώνει τη σχέση με τους Γάλλους, με την Αριστερά, με την πολιτική μας οικογένεια. Κάθε απόφαση που θα περιφρονούσε αυτές τις τρεις διαστάσεις θα φαινόταν χωλή ή εύθραυστη. Σε ό,τι με αφορά, ενσωματώνω διαρκώς αυτά τα τρία στοιχεία». Η συνέχεια, τις αμέσως επόμενες ημέρες: η προθεσμία για την κατάθεση υποψηφιοτήτων στην primaire των Σοσιαλιστών λήγει στις 15 Δεκεμβρίου.
