«Οι μουσικοί δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο εκτός από τη μουσική!» ισχυριζόταν πρόσφατα ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε μια έντονη κουβέντα με τον φίλο και συνεργάτη του Γιώργο Κοντραφούρη, για τη «μονομανία» του σιναφιού του. Ο εξαιρετικός πιανίστας με credits και στη διεθνή σκηνή αισθάνθηκε, λοιπόν, την ανάγκη να υπερασπιστεί τους ομότεχνούς του: «Μα γιατί το λες αυτό; Εγώ διαβάζω, παρακολουθώ σινεμά και θέατρο και προσπαθώ να ενημερώνομαι για όλες τις τάσεις στην τέχνη». Ερεθίσματα από αυτές τις τάσεις περιλαμβάνονται πλέον στη σύμπραξή του με τον Αλκίνοο και την αφρόκρεμα της ελληνικής –όσο και διεθνούς –τζαζ: το νέο δισκογραφικό εγχείρημα του Γιώργου Κοντραφούρη με τίτλο «Haunted Poems / Στοιχειωμένα Ποιήματα» (Puzzlemusic) –το πρώτο πιάνο άλμπουμ του από την εποχή του «The Storyteller» (2007). Οπως λέει στο «Νσυν», επέλεξε τους καλύτερους του είδους, όπως τον κοντραμπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη, τον κρουστό Αγγελο Πολυχρόνου, τον ντράμερ Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη για να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν πιο «χειροποίητο» ήχο.
«Τα παιδιά μου έδωσαν τη βεβαιότητα ότι θα ήμουν σε καλά χέρια ώστε το αποτέλεσμα να είναι τελείως αυθόρμητο. Είχα κάνει κάποια προσχέδια μόνο και εκείνα τα απέδωσαν όπως τα αντελήφθησαν εκείνη τη στιγμή. Ο Αλκίνοος ανέλαβε την απαγγελία των ποιημάτων» λέει χωρίς να κρύβει τη συγκίνησή του. «Το αγαπημένο μου από αυτόν το δίσκο είναι το ποίημα “Λαιμαργία” που απαγγέλλει πάνω στη σύνθεση “Στοιχειωμένο”».

Τα «Στοιχειωμένα ποιήματα» είναι σκέψεις καταγεγραμμένες πριν από περίπου 15 χρόνια, όταν ο Κοντραφούρης βρισκόταν σε διαφορετική φάση. «Ημουν άλλος τότε, αλλά αισθάνθηκα την ανάγκη να αποτυπώσω εκείνη την περίοδο της ζωής μου». Τα οφέλη από αυτή την καταγραφή δεν σταματούν εδώ, αφού το αποτέλεσμα –όπως εξηγεί –είναι κάτι περισσότερο απ’ ό,τι είχε οραματιστεί. «Αισθάνθηκα ότι γίνομαι πιο κοινωνικός. Το χρειαζόμουν και για να είμαστε ειλικρινείς και η τζαζ είναι πιο κοινωνική και πιο ανοιχτή τώρα πια. Πρέπει να δεχόμαστε το διαφορετικό όσο μακριά και αν είναι από μας και η τέχνη –φυσικά και η τζαζ –μπορεί να μας εκπαιδεύσει προς αυτή την κατεύθυνση».

Δεν πρέπει να ωριμάσουν και οι συνθήκες ώστε να συντελεστεί αυτή η αλλαγή; «Φυσικά! Αυτό που λέτε προκύπτει από την εμπειρία μου. Η δική μου αγωνία δεν είναι αν θα παίξω καλά, αλλά αν θα καταφέρω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να ερμηνεύω αυτό που σκέφτομαι χωρίς στεγανά. Αυτή είναι η διαρκής και μόνιμη μελέτη μου, σε αυτό έχω εστιάσει». Πότε είστε ειλικρινής; «Οταν εκτίθεμαι χωρίς να έχω στο μυαλό μου καμία ταμπέλα. Είμαι δημιούργημα της γενιάς μου –γεννημένος το 1967. Εζησα στον απόηχο των 70s, της Μεταπολίτευσης, τότε που ξεκινούσε κάτι άλλο στην Ελλάδα». Ο ίδιος θεωρεί ότι το απόσταγμα όσων περιγράφει έδωσε την πρώτη ύλη για να γίνει αυτό που είναι σήμερα: ένας ανήσυχος και επίμονος μουσικός που αναζητά την εξέλιξη, τη δημιουργία και το ξεβόλεμα της ζωής –ό,τι του προσφέρει απλόχερα η τέχνη του. «Ως άλλη απόδειξη θα αναφέρω την ευεργετική επίδραση του Baby Τrio (σ.σ.: του σχήματος που δημιουργεί με τους φοιτητές του από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο): το να παίζω δηλαδή με νέα παιδιά με ανανεώνει να μου δίνει καινούργιες ανάσες. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε περπατάω στην Κέρκυρα μαζί με έναν φοιτητή μου, τον Λέανδρο, που είναι γεννημένος το 1994. Φέτος ήρθαν στη σχολή παιδιά που είναι γεννημένα το 1998. Μέσα από την ιδιότητα του δασκάλου δέχομαι όλα αυτά τα δώρα. Με αναζωογονεί. Αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερός που μπορώ και το κάνω ακόμα με την ίδια φλόγα που το έκανα και μικρός. Να παίζω με το ίδιο πάθος –και αυτό το χρωστάω στα παιδιά».

ΤΖΑΖ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ. Ο Γιώργος Κοντραφούρης σηκώνει την ερχόμενη Παρασκευή την αυλαία του 6ου Πανοράματος της Ελληνικής Τζαζ στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει στον «ωραίο θεσμό», αλλά τώρα υπάρχουν νέοι λόγοι για να νιώθει περήφανος. «Είμαστε τρεις πιανίστες. Ο Νίκος Αναδολής, το μεγαλύτερο ταλέντο αυτή τη στιγμή κατά την άποψή μου και ο Φινλανδός Ακι Ρισάνεν, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί και άλλες φορές». Το τριήμερο φεστιβάλ, κατά τον Γιώργο Κοντραφούρη, δίνει«ένα μήνυμα αλλαγής» σε αυτό το μουσικό είδος που, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν έχει μεγάλο έρεισμα στο μουσικόφιλο κοινό.

Ομως ο ίδιος επιμένει: «Εχει αλλάξει πια το τοπίο και φυσικά σε αυτό έχουν συμβάλει οι νέοι μουσικοί που μέσα από τη συνεχή κίνησή τους –σπουδές, live κ.λπ. –και την ανησυχία τους δίνουν ζωή στην τζαζ». Ο Κοντραφούρης στέκεται απέναντι και σε όσους υποστηρίζουν πως οι πραγματικές ανάγκες και η δύσκολη οικονομική συγκυρία μπορoύν να απομακρύνουν την επιθυμία για να εντρυφήσει και να απολαύσει ακόμη και ένας εκπαιδευμένος ακροατής το απαιτητικό αυτό είδος. «Η κρίση ξεσκαρτάρει την τέχνη, αλλά το πιο σημαντικό νομίζω είναι ότι έβαλε στην άκρη τις μεγάλες και φανταχτερές παραγωγές, διέλυσε το υπερφίαλο εγώ μας».

Τη δεύτερη μέρα του Πανοράματος οι «Βερολινέζοι» GRIX (Φλώρος Φλωρίδης, Αντώνης Ανισέγκος και Γιώργος Δημητριάδης) δοκιμάζουν τα όρια του σύγχρονου μουσικού αυτοσχεδιασμού, μαζί με τη βοκαλίστρια Λουκία Παλαιολόγου. Ο επίλογος του φεστιβάλ θα γραφτεί από τον πιανίστα Σπύρο Μάνεση, ο οποίος πριν από λίγους μήνες περιόδευσε στην Ευρώπη με το τρίο του. Οι κριτικές που ακολούθησαν ανέδειξαν τη μελωδικότητα, τη δεξιοτεχνία και τη συνθετική ικανότητα του γκρουπ και υπενθύμισαν ότι η ελληνική τζαζ βρίσκεται σε καλά χέρια.

INFO

6ο Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (Συγγρού 107 τηλ. 210-9005.800), 2-4 Δεκεμβρίου, στις 21.00