1. Εναν χρόνο μετά την απομάκρυνση Λούκου το φεστιβάλ επιστρέφει απαξιωμένο στο σημείο μηδέν. Εχουν μεσολαβήσει δύο αποπομπές προέδρων του Διοικητικού Συμβουλίου (Γιώργος Αντωνακόπουλος, Λιάνα Θεοδωράτου) και μία παραίτηση καλλιτεχνικού διευθυντή (ή curator, αν προτιμάτε), ενώ μένει κενή η θέση του γενικού διευθυντή.
2. Οι φιλίες στο «οικοσύστημα ΣΥΡΙΖΑ» διευκολύνουν τον διορισμό σε δημόσιους οργανισμούς και την ολική επαναφορά πρώην «απόβλητων». Εκτός της φεστιβαλικής ατζέντας, ο Γιάννης Μηλιός κληρονομεί και το πάγιο ερώτημα για τη συγγενική σχέση με τη σύζυγο του καλλιτεχνικού διευθυντή.
3. Οι τελευταίοι καχύποπτοι ας ετοιμάζονται για περίσσιο «όραμα». Το αποκάλυψε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΣ, που παρομοίασε τον πολιτισμό με «πνευματικό αντίβαρο για τις δυσκολίες που περνούν οι λαοί». Περίληψη: το φεστιβάλ, η πνευματικότητα, οι λαοί. Καλώς ήρθατε στην επικράτεια της συριζαϊκής ιντελιγκέντσιας. Το όραμα δεν θα έχει τη στάμπα της κομματικότητας αλλά της αντιμνημονιακής μποεμίας.
4. Σύμφωνα με τον πρόεδρο, το φεστιβάλ οφείλει «να πλησιάσει τους πολλούς και τις πολλές, να περπατήσει στις διεθνείς λεωφόρους». Αν πίσω από τις γραμμές δεν υπάρχει αιχμή για τον περιβόητο ελιτισμό του Λούκου, θα πρέπει να την εφεύρουμε. Η Πειραιώς 260 από μόνη της απέδειξε ότι το φεστιβάλ ακριβώς «τους πολλούς και τις πολλές» είχε στόχο.
5. Το κοντέρ έχει μηδενιστεί και για τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Η επόμενη διοργάνωση είναι (ολο)δική του και ο ίδιος ξεκινάει θεωρητικά από το βέλτιστο σημείο. Εστω και με μειωμένο μπάτζετ τα τελευταία χρόνια το φεστιβάλ κινείται πάνω σε σταθερές κατευθυντήριες για να μην παρεκκλίνει από μια συγκεκριμένη πορεία. Κάθε βελτίωση είναι θεμιτή, δεδομένου ότι στο νέο Συμβούλιο συμμετέχουν αξιόλογοι άνθρωποι του πολιτισμού.
6. Η νέα υπουργός βαδίζει σε παλιά χνάρια επιδεικνύοντας θαυμαστή προσαρμοστικότητα στον συριζαϊκό τεχνοβιότοπο. Η πρώτη κίνησή της ήταν να ξηλώσει το ΔΣ ενός οργανισμού χωρίς επαρκή αιτιολογία για τα πεπραγμένα του. Εκτός αν τελικά πήρε θέση στην εσωτερική διελκυστίνδα εξουσίας: ό,τι έκαναν κατά κόρον οι προκάτοχοί της (Ξυδάκης, Μπαλτάς) πριν δεχθούν εξ οικείων τα βέλη.