Αναζήτηση
Τα αθλήματα με ρακέτες, όπως το σκουός, το τένις και το μπάντμιντον, μπορεί να είναι η καλύτερη γυμναστική για τους 50άρηδες, αναφέρει διεθνής ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής έναν Έλληνα ειδικό.
Εξετάζοντας την επίδραση έξι αθλημάτων στις πιθανότητες θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα αθλήματα που παίζονται με ρακέτες σχετίζονται με μείωση κατά 56% του κινδύνου αυτού.
Αντίστοιχα, η κολύμβηση μειώνει τον κίνδυνο κατά 41% και η αεροβική κατά 36%.
Ωστόσο οι ανάλογες συσχετίσεις με την ποδηλασία, το τρέξιμο και το ποδόσφαιρο δεν φάνηκε να είναι στατιστικά σημαντικές, γράφουν οι ερευνητές στην Βρετανική Επιθεώρηση Αθλητιατρικής (BJSM).
Η μελέτη έδειξε ακόμα πως τα αθλήματα με ρακέτες μειώνουν κατά 47% την θνησιμότητα από κάθε αιτία, η κολύμβηση κατά 28% και η ποδηλασία κατά 15%.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «δεν έχει σημασία μόνο πόσο συχνά και πόσο πολύ γυμνάζεται κανείς, αλλά και με ποιο είδος ασκήσεως ασχολείται», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Εμμανουήλ Σταματάκης, αναπληρωτής καθηγητής Άσκησης, Υγείας & Φυσικής Δραστηριότητας στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ.
«Η μελέτη μας κατέδειξε πολύ ισχυρές συσχετίσεις μεταξύ ορισμένων αθλημάτων και της θνησιμότητας, με την προστασία από την καρδιαγγειακή θνησιμότητα να είναι ισχυρότερη με την κολύμβηση, τα αθλήματα με ρακέτες και την αεροβική, και από την ολική θνησιμότητα με τα αθλήματα με ρακέτες».
Η νέα μελέτη βασίσθηκε στην συνδυασμένη ανάλυση των στοιχείων από 11 ετήσιες δημοσκοπήσεις υγείας που διεξήχθησαν στη Σκωτία και την Αγγλία μεταξύ 1994 και 2008.
Στις δημοσκοπήσεις είχαν συμμετάσχει 80.306 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 38 έως 66 ετών (η μέση ηλικία ήταν τα 51 χρόνια), τους οποίους παρακολούθησαν οι ερευνητές επί εννέα χρόνια.
Έως το τέλος της περιόδου παρακολούθησης, 8.790 εθελοντές είχαν χάσει τη ζωή τους από κάθε αιτία και 1.909 από έμφραγμα ή εγκεφαλικό.
Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της μελέτης ήταν το εύρημα ότι το ποδόσφαιρο και το τρέξιμο δεν μειώνουν στατιστικώς σημαντικά τη θνησιμότητα, γεγονός που αντιτίθεται με ανάλογα ευρήματα προγενέστερων μελετών.
Επειδή, όμως, στην παρούσα μελέτη οι εθελοντές που ασχολούνταν συστηματικά με ένα από τα δύο δεν ήταν πολλοί, οι ερευνητές δεν αξιολογούν το εύρημα ως καθοριστικό.
Επιπλέον, «οι συστηματικοί δρομείς και οι ποδοσφαιριστές είθισται να είναι πιο αδύνατοι και πιο νέοι απ’ ό,τι οι άλλοι ασκούμενοι, διότι είναι εξαιρετικά κοπιώδη αθλήματα και όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η ενασχόληση με αυτά», δήλωσε ο ερευνητής δρ Τσάρλι Φόστερ, καθηγητής στο Τμήμα Πληθυσμιακής Υγείας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
«Όταν λοιπόν λαμβάνονται υπ’ όψιν αυτά τα χαρακτηριστικά, μειώνεται η προστατευτική δράση του τρεξίματος καθ’ εαυτού».
Ρόλο μπορεί να παίζει επίσης το γεγονός ότι τρέξιμο και ποδόσφαιρο έχουν μεγαλύτερη εποχικότητα, καθώς και ότι γυμνάζουν πρωτίστως την καρδιά, τους πνεύμονες και τα πόδια, ενώ η κολύμβηση και τα αθλήματα με ρακέτες όλο το σώμα, κατέληξε.
