Κι αυτό δεν είναι τίποτα. Αν ο Πρωθυπουργός μας δηλώνει σήμερα ότι «ο Φιντέλ μετέτρεψε την Κούβα από μια ακόμα δικτατορία σε ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας», του χρόνου που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση πραγματικά θα αφηνιάσει.

Οι ατάκες είναι έτοιμες, ένα κόπι πάστε –που έλεγε κι ο σύντροφος Πολάκης –είναι αρκετό. Για τον Λένιν θα πει ότι «το παράδειγμά του μας συντροφεύει και θα μας συντροφεύει πάντα». Για τον Στάλιν, ότι μας έμαθε πως «ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό δεν είναι ανθόσπαρτος». Για τον Χρουστσόφ, ότι «έθεσε τις βάσεις για μια νέα, δυναμική εποχή περιφερειακής ολοκλήρωσης». Για τον Μπρέζνιεφ, ότι ήταν ο προστάτης «των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων». Με τους επόμενους δεν θα ασχοληθεί, ήταν ή λίγοι ή προδότες. Οσο για τον σημερινό ηγέτη της ρωσικής υπερδύναμης, τον άνθρωπο που κλείνει τον κύκλο, επιστρέφει στις ρίζες και αποκαθιστά την ιστορία της χώρας του, θα είναι ασφαλ0ώς παρών σε όλα τα μηνύματα του Αλέξη Τσίπρα, σε όλους τους λόγους του, σε όλους τους φόρους τιμής που θα αποτίσει. Hasta la victoria siempre!

Διαβάζω στη «Μοντ» ένα πορτρέτο του Αλεξάντρ Ορλόφ, πρεσβευτή της Ρωσίας στη Γαλλία. Διηγείται ότι δύο χαρές ένιωσε τον τελευταίο καιρό: όταν εξελέγη ο Τραμπ και όταν κέρδισε ο Φιγιόν. Δηλώνει ανοιχτά πως ο Φρανσουά Ολάντ δεν έχει ιδέα από τη Ρωσία και ότι η χώρα του έχασε τον χρόνο της μ’ αυτόν (ο εν ενεργεία πρεσβευτής τα λέει αυτά). Και κερνάει τους καλεσμένους του κρασιά από την (κατεχόμενη) Κριμαία, η εισαγωγή των οποίων απαγορεύεται στη Γαλλία μετά το εμπάργκο του 2014. Na zdorovie!

Ας το πάρουμε απόφαση, o πουτινισμός είναι η ιδεολογία της εποχής μας, μια ιδεολογία που διαπερνά ανθρώπους και συστήματα, κερδίζει εκλογές και δημοψηφίσματα, εκτοπίζει τις δυτικές αξίες και επιβάλλει τις δικές του. Φέτος βλέπουμε τα προεόρτια, η επόμενη χρονιά θα συνοδευτεί από ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση του λαϊκισμού και ακόμη μεγαλύτερη υποχώρηση της ευρωπαϊκής ιδέας. Το επετειακό 2017, η Σοβιετική Ενωση θα πάρει την εκδίκησή της.