Αναζήτηση
Απέφυγα επιμελώς και για ευνοήτους λόγους να αναφερθώ σε αυτό, αλλά πλέον, μετά και τις προχθεσινές δηλώσεις του Γιώργου Φλωρίδη, υποθέτω πως δεν υπάρχει λόγος να αφίσταμαι των γεγονότων μη και με παρεξηγήσουν στο ΠΑΣΟΚ.
Αποκαλύπτω λοιπόν, τι ακριβώς συμβαίνει: μια ομάδα ανθρώπων, όλων των κατηγοριών που προανέφερα, και τους οποίους μπορώ να ονοματίσω, μερικούς εξ αυτών τουλάχιστον, ήτοι Φλωρίδης, Χρυσοχοΐδης, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Θεοδωράκης (ο Σταύρος, όχι ο Μίκης) αλλά όχι ο Βενιζέλος (το τονίζω!), πραγματοποιούν ανά δύο ή τρεις, τακτικές συναντήσεις με αντικείμενο το τι θα γίνει με τον κόσμο της Κεντροαριστεράς που στις προηγούμενες δυο – τρεις εκλογικές αναμετρήσεις παραμυθιάστηκε και ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα «όπου φύγει, φύγει». Μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί 4-5 συναντήσεις.
Εκκινούν από τη διαπιστωμένη (και καταγεγραμμένη στις δημοσκοπήσεις) πραγματικότητα πως «το ΠΑΣΟΚ δεν αρέσει πια», ότι δεν μπορεί δηλαδή να επαναπατρίσει τον κόσμο που το στήριξε όλα αυτά τα χρόνια.
Με όρους αγοράς, μου ανέφερε χθες εις εκ των μετεχόντων στις συζητήσεις ότι «είναι ένα brand name τελειωμένο, δεν έχει κανένα μέλλον». Και μου εξήγησε ότι από τη στιγμή που απέτυχαν οι συζητήσεις για την κοινή πορεία ΠΑΣΟΚ – Ποταμιού, μόνο ένας καινούργιος φορέας θα μπορέσει να υποδεχθεί τους πολίτες οι οποίοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και το 2015, αλλά τώρα «μένουν άστεγοι».
Αν κατάλαβα καλά από τη συνομιλία που είχα, ο νέος φορέας, εάν και όποτε συγκροτηθεί, δεν θα είναι ένας αρχηγικού χαρακτήρα κομματικός σχηματισμός. «Η ιστορία με τα αρχηγικά κόμματα τελείωσε οριστικά» μου ειπώθηκε σχετικά.
Προσωπικά θεωρώ καλό σημάδι το συγκεκριμένο, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα: διότι εξ όσων έχω πληροφορηθεί και από άλλες πηγές, η κατάσταση είναι ακόμη στο επίπεδο του «σε κουβέντα να βρισκόμαστε»! ‘Η αλλιώς «να ‘χαμε να λέγαμε, και να ‘χουμε να πούμε»!
Προσεχώς νεότερα…
Φυσικά, ούτε κοινό δείπνο, όπως εγράφη, μεταξύ όλων αυτών, και του Βενιζέλου μετέχοντος δε, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, σε ψαροταβέρνα της Νέας Σμύρνης. Οχι γιατί ο Βενιζέλος απεχθάνεται τα θαλασσινά, αλλά επειδή την ίδια ώρα που φερόταν να μετέχει του δείπνου του μυστικού, εκείνος μετείχε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με θέμα «Κράτος και Εκκλησία».
Μαζί με τους Σταθόπουλο (τον πρώην υπουργό), Κονιδάρη (ο εκπρόσωπος Τύπου της Εκκλησίας), Αλεβιζάτο (τον γνωστό συνταγματολόγο). Στο δε ακροατήριο φιλοξενήθηκαν ένας νυν και ένας πρώην υπουργός Παιδείας –ο Κώστας Γαβρόγλου και ο Νίκος Φίλης!
Το hot στοιχείο της βραδιάς ήταν ασφαλώς η παρέμβαση του Νίκου Φίλη, ο οποίος ανέπτυξε την κοσμοθεωρία του για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας!
Αυτή την κοσμοθεωρία που οδήγησε τον πρόεδρο Αλέξη να τον εξοβελίσει από την κυβέρνηση, κατόπιν «παρακλήσεως» της Αγιότητάς Του, του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και Δεσπότου ημών Ιερωνύμου Β’, αμήν…
Οφείλω να ομολογήσω ότι με είχε καταλάβει μία απαισιοδοξία από νωρίς χθες το απόγευμα, διότι δεν θα προλάβαινα λόγω διαφοράς ώρας (7 ώρες πίσω είναι η Κούβα) την αναμφισβήτητα τρομερά τιμητική διάκριση για την Ελλάδα, και τους πολίτες της χώρας, να δοθεί στον πρόεδρο Αλέξη η ευκαιρία να απευθυνθεί στο πλήθος των θρηνώντων Κουβανών, επί τη αδοκήτω απωλεία του comandante Κάστρο. Αλλά ευτυχώς μερίμνησε το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού, και μου απέστειλε με embargo την ιστορική ομιλία του προέδρου Αλέξη, η οποία αναμενόταν να ολοκληρωθεί περί την 4η πρωινή σήμερα.
Από αυτή την ομιλία και για τις ανάγκες του ιστορικού του μέλλοντος, ο οποίος ασφαλώς θα καταγράψει το κεφαλαιώδους σημασίας γεγονός, αναφέρω ότι αποκάλεσε τους συγκεντρωμένους Hermanos y hermanas , το οποίο (για τους αναλφάβητους περί τα ισπανικά) σημαίνει Αδερφοί και αδερφές (με την καλή έννοια). Και αφού με έναν μοναδικό τρόπο κατάφερε να συνδέσει την Επανάσταση του ’21 με την επανάσταση στην Κούβα, λέγοντας ότι «Ελευθερία ή θάνατος ήταν το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821. Patria o muerte [Πατρίδα ή θάνατος], το σύνθημα της Κουβανικής Επανάστασης το 1959», τι έκανε το παλικάρι;
Είπε κάτι ωραία, που πολύ θα βοηθήσουν τη χώρα τώρα που διεξάγεται η πιο δύσκολη διαπραγμάτευση για το αν θα αποφύγουμε τελικά το 4ο Μνημόνιο: αποκάλεσε τους συνομιλητές της κυβέρνησης… «δυνάστες»!
Ιδού η απόδειξη, από το κείμενο της ομιλίας που μοίρασε η ίδια η κυβέρνηση:
«Και μπορεί εμείς στην Ευρώπη να μην μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες που εσείς περάσατε, έχουμε όμως κι εμείς τους δικούς μας δυνάστες.
Την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού (…)Σε αυτόν τον αγώνα, το παράδειγμα του Φιντέλ μας συντροφεύει και θα μας συντροφεύει πάντα. Στις νίκες και στις ήττες μας. Στις ανατροπές και στους συμβιβασμούς μας» (αυτό το τελευταίο το είπε μάλλον, διότι ώς την Κούβα θα έχει φτάσει το κόλπο τού πώς το «Οχι» σε δημοψήφισμα το κάνεις «Ναι»).
Φυσικά κατέληξε –πώς αλλιώς; Με ένα αντίο στον comandante και το κλασικό Hasta la victoria siempre, το οποίο για μας τους αριστερούς δημοκράτες αντιφασίστες είναι κάτι σαν το «εν Τούτω Νίκα» των χριστιανών, διότι σημαίνει «πάντα μέχρι τη νίκη»!
No hay salvacion (Δεν υπάρχει σωτηρία) –έχω καταλήξει!
Την ίδια ώρα, στη χώρα όπου ανθεί σε όλη τη διάρκεια του έτους, η περίφημος «φαιδρά πορτοκαλέα», το αρμόδιο υπουργείο Τόσκα (όπερα είναι κι αυτό, αλλά όχι του Πουτσίνι) επιμένει να μας θυμίζει ότι δεν είμαστε παρά ένα «ξέφραγο αμπέλι» ή αλλέως πώς, ένα κανονικό «σουρωτήρι». Αντλώ παράδειγμα από χθεσινή ανακοίνωση με μια εσάνς θριάμβου, ότι επαναπροωθήθηκαν στην Τουρκία 17 παράνομοι μετανάστες –όταν ως γνωστόν γίνεται ο κακός χαμός με τις δεκάδες χιλιάδες άλλους που φιλοξενούνται (;) στα hotspots.
Η ανακοίνωση αναφέρει ότι από αυτούς τους 17 οι δύο προέρχονταν από το Πακιστάν, τρεις από το Ιράκ, επτά από την Αλγερία, ένας από το Αφγανιστάν, ένας από την Γκάνα, ένας από το Μάλι, ένας από το Μαρόκο, ένας από τη Νιγηρία.
Και ουδείς αντιλαμβάνεται ότι με ανακοινώσεις αυτού του περιεχομένου καθίσταται σαφές ότι το πλέον σύντομο ανέκδοτο στις χώρες της υποσαχάριας αλλά και της Βόρειας Αφρικής, όπως και της Ανατολικής Ασίας, είναι το «ελληνικά σύνορα»!
Λάθος που αναγνωρίζεται, ασφαλώς και πρέπει να επικροτείται ως έμπρακτη μεταμέλεια. Υπό την έννοια αυτή, δεν μπορώ να μην απονείμω εύσημα στον πρόεδρο Κυριάκο, ο οποίος έδωσε εντολή στον αρμόδιο τομεάρχη Οικονομίας Χρήστο Σταϊκούρα, να ανακοινώσει στη Βουλή ότι η ΝουΔού τελικώς καταψηφίζει τη διάταξη με την οποία η κυβέρνηση καταργούσε την υποχρεωτική τοποθέτηση συσκευών GPS στα βυτιοφόρα μεταφοράς καυσίμων –διάταξη χαριστική προς μεγαλοπετρελαιάδες ευεπίφορους στο λαθρεμπόριο καυσίμων.
Υποθέτω ότι της καταψήφισης θα ακολουθήσει μια μίνι, εσωτερικού χαρακτήρα, έρευνα για το πώς αρχικά ψήφισαν υπέρ της διάταξης, παρά το εμφανές του σκανδαλώδους του πράγματος…
