Αρχηγού απόντος λόγω της βαλκανικής περιοδείας, την εκπροσώπηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου ανέλαβε ο αντιπρόεδρος Κωστής Χατζηδάκης. Δεν θα σταθώ τόσο στην εσωκομματική συζήτηση που προκάλεσε η επιλογή σχετικά με τη διαβάθμιση των γαλάζιων αντιπροέδρων, ούτε στην αντεπίθεση του Αδωνη Γεωργιάδη, μέσω ομιλίας στη Βουλή και συνεντεύξεων, με προφανή στόχο να μην παίξει ούτε μέρα μόνος ο Χατζηδάκης στο επικοινωνιακό γήπεδο.
Μεγαλύτερη σημασία αποδίδω στην προαναγγελία του πρώτου αντιπροέδρου για το κυβερνητικό σχέδιο της ΝΔ τις πρώτες 100 ημέρες –που, για πολλούς, μπορεί να κρίνει μια κυβερνητική θητεία. Ο Χατζηδάκης επανέλαβε, μάλλον δειλά, το αίτημα των εκλογών, αφού αναγνωρίζει ότι στην παρούσα φάση μόνο ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αποφασίσει για τις κάλπες. Ανεξάρτητα από το εκλογικό χρονοδιάγραμμα, ωστόσο, έδωσε μια πρόγευση των πρώτων κυβερνητικών κινήσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Προεξοφλώ σε απόλυτη συνεννόηση μαζί του, αφού οι προαναγγελίες «αγγίζουν» και τη συγκρότηση του κυβερνητικού σχήματος, το οποίο αποτελεί αποκλειστικό πρωθυπουργικό δικαίωμα. Από τα μελλούμενα, όπως τουλάχιστον σχεδιάζονται στην Πειραιώς, σταχυολογώ τα εξής:
n Το κόμμα επεξεργάζεται 10-12 βασικά νομοσχέδια για τους πρώτους μήνες, τα οποία θα επιβεβαιώσουν τον γαλάζιο μεταρρυθμιστικό οίστρο.
n Για αποφυγή καθυστερήσεων στην εφαρμογή τους, η αρμόδια ομάδα δεν περιορίζεται μόνο στην κατάρτιση των σχεδίων νόμου, αλλά ετοιμάζει ήδη και τα απαιτούμενα προεδρικά διατάγματα και τις υπουργικές αποφάσεις που θα τα συνοδεύουν.
n Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο θα είναι μεταρρυθμιστική, αλλά όλοι οι υπουργοί της θα είναι μεταρρυθμιστές, αποφασισμένοι να προχωρήσουν μπροστά «με ταχύτητα, χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις».
n Ακόμη και αυτοδύναμη η ΝΔ, θα επιδιώξει –μέσα από ευρείες συνεργασίες –μια «πλατιά, πατριωτική συμμαχία».
Μια προσωπική πινελιά του Χατζηδάκη προκύπτει από την ιδέα για δανεισμό στελεχών του ιδιωτικού τομέα προς την κρατική μηχανή –«φυσικά με δικλίδες ασφαλείας που θα αντιμετωπίζουν περιπτώσεις σύγκρουσης συμφερόντων». Το τελευταίο, προφανώς, απευθύνεται στους ανησυχούντες από τον «μεταρρυθμιστικό» πληθωρισμό.