Οι αναγνώστες της στήλης, μετά τη δημοσίευση του άρθρου «Ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος ενός επωνύμου» την κατακλύζουν με ερωτήσεις που είναι σωστό να απαντηθούν.
Καλά, λένε, πώς γίνεται ένας άνθρωπος που ποτέ δεν πήγε σε γιατρό, δεν είχε κανένα ενόχλημα μέχρι και τη στιγμή του αιφνιδίου καρδιολογικού θανάτου του, να πεθαίνει με το χαμόγελο στα χείλη, διασκεδάζοντας ή κατά την ώρα του ύπνου του;
Δύο είναι οι πιθανοί μηχανισμοί:
Πρώτον, όταν σπάσει η αθηρωματική πλάκα που υπάρχει στο τοίχωμα μιας αρτηρίας, δεκάδες μικροί θρόμβοι αποσπώνται από αυτήν και προκαλούν μικρές εμβολές σε μικρότερες αρτηρίες ή αρτηρίδια της καρδιάς. Ετσι, προτού φράξει πλήρως η αρτηρία, οπότε αρχίζει ο στηθαγχικός πόνος, δημιουργείται ηλεκτρική ανομοιογένεια στο μυοκάρδιο. Δηλαδή σε άλλες περιοχές η ταχύτητα του ηλεκτρικού ρεύματος της καρδιάς είναι μεγαλύτερη και σε άλλες μικρότερη.
Αυτό εκδηλώνεται με μια θανατηφόρα αρρυθμία όπως γίνεται με το ηλεκτρικό βραχυκύκλωμα, οπότε απότομα παύει η καρδιά να λειτουργεί. Πρόκειται για καθαρό ηλεκτρικό θάνατο. Το ίδιο συμβαίνει εάν οι θρόμβοι δημιουργούνται πάνω στην ανώμαλη επιφάνεια του ενδοθηλίου.
Ενας άλλος πιθανός μηχανισμός ηλεκτρικής αστάθειας είναι αποτέλεσμα της ισχαιμίας του μυοκαρδίου που προκαλείται από την πλήρη απόφραξη της αρτηρίας. Ετσι, μόλις αρχίζουν τα πρώτα συμπτώματα και, συχνότερα, ο στηθαγχικός πόνος, η καρδιά σταματά. Αυτό συνήθως συμβαίνει στην πρώτη ώρα από την έναρξη των συμπτωμάτων. Στην περίπτωση αυτή ενοχοποιείται η πρωτεϊνική σύνθεση των διαύλων (καναλιών) ασβεστίου, καλίου, νατρίου που δημιουργεί συνθήκες, και πάλι, ηλεκτρικής αστάθειας (ηλεκτρικό βραχυκύκλωμα).
Το ίδιο συμβαίνει όταν, αντί για το φράξιμο της αρτηρίας από θρόμβο, η αρτηρία υποστεί σπασμό, π.χ. από μεγάλη συγκίνηση. Τότε διακόπτεται η ροή του αίματος μέσα στην αρτηρία.
Επομένως, η ισχαιμία του μυοκαρδίου είναι η κύρια αιτία του ηλεκτρικού θανάτου. Και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι δυνατόν να υπάρξει οποιαδήποτε πρόβλεψη γιατί η σύνθεση των πρωτεϊνών εξαρτάται από τα παθολογικά γονίδια κάθε ανθρώπου που μέχρι σήμερα δεν έχουν επακριβώς προσδιοριστεί.
Ετσι, το μυστικό αποφυγής του αιφνιδίου θανάτου βρίσκεται στη φυσιολογική λειτουργία του εσωτερικού τοιχώματος της αρτηρίας (ενδοθήλιο) και την καταπολέμηση της αθηροσκλήρωσης με τις σύγχρονες καρδιολογικές θεραπείες.
