Οι δικαστές πλακώνονται για τα συνδικαλιστικά τους (άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία αυτή – δικαστές να διαγκωνίζονται για το ποιος είναι καλύτερος συνδικαλιστής από τον άλλο), αλλά για το ουσιώδες, το βασικότερο όλων, που είναι η ταχεία απονομή της δικαιοσύνης στους πολίτες που προσφεύγουν σε αυτή, δεν γίνεται τίποτε. Ολο λόγια, λόγια, λόγια και ξανά λόγια. Ουσία μηδέν. Και οι πολίτες ταλαιπωρούνται, υποβάλλονται σε θυσίες υλικές και ηθικές, όμως ούτε η ηγεσία της Δικαιοσύνης κάνει κάτι, αλλά ούτε και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι.

Θα αναφέρω παράδειγμα τελευταίο, που ακουμπάει χιλιάδες κόσμο, και απειλεί ευθέως πλέον να τινάξει στον αέρα μια συμφωνία που έγινε με πολύ κόπο και μεγάλες προσπάθειες κυβέρνησης – τραπεζών – ενδιαφερομένων. Πρόκειται για την υπόθεση του Μαρινόπουλου, τον οποίο θα διέσωζε ο όμιλος Σκλαβενίτη σε συνεργασία με τις τράπεζες, και έπειτα από τη γενναία παρέμβαση της κυβέρνησης, η οποία πραγματικά προσπάθησε πολύ για να μη βρεθούν στον δρόμο 13.000 εργαζόμενοι στον Μαρινόπουλο και να μην πτωχεύσουν διαμιάς χιλιάδες παραγωγοί-προμηθευτές του ομίλου.

Ομως όλοι αυτοί λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο και εν προκειμένω χωρίς την αθάνατη ελληνική δικαιοσύνη η οποία λειτουργεί με ρυθμούς χελώνας και μάλιστα κουτσής.

Βάση της συμφωνίας ήταν να προστατευθεί ο Μαρινόπουλος, για να μπορέσει να ξεκινήσει το στάδιο της ανασυγκρότησης του ομίλου από τον όμιλο Σκλαβενίτη. Για τον λόγο αυτόν στις 19 Οκτωβρίου εκδικάστηκε στο Πρωτοδικείο Αθηνών η σχετική συμφωνία εξυγίανσης, η οποία κατά τον νόμο απαιτεί επικύρωση από δικαστήριο αλλά, προσέξτε παρακαλώ, μέχρι σήμερα που ο μήνας έχει 1 Δεκεμβρίου, δηλαδή έχουν παρέλθει ακριβώς 43 ημέρες, όχι μόνο δεν έχει εκδοθεί η σχετική απόφαση, αλλά απ’ ό,τι μου είπε χθες ένας παράγων της δίκης δεν είχε καν οριστεί εισηγητής της υπόθεσης!!

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι ο Μαρινόπουλος είναι στο έλεος του Θεού, καθώς τελειώνουν τα κεφάλαια της ενδιάμεσης συμφωνίας που προέβλεπε μια κάποια χρηματοδότηση ώστε να μην καταρρεύσει αμέσως, και οι ζημιές που καταγράφονται καθημερινά απειλούν πλέον ευθέως τη διάσωση και την ανασυγκρότησή του, καθώς η συμφωνία είναι εντελώς στον αέρα!..

Να υποθέσω ότι όλα αυτά δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψη της προέδρου κυρίας Θάνου, ε; Λογικό. Η γυναίκα αυτή την ώρα έχει άλλες δουλειές – κοιτάζει πώς να συγκροτήσει τη συνδικαλιστική της Ενωση, για να μπει στο μάτι του Μπάμπη του Αθανασίου…

Με τα λεφτά των άλλων
Εμένα – το δηλώνω εξ αρχής –δεν με ενοχλεί καθόλου που στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος μπαίνει όποιος θέλει και ταξιδεύει όπου θέλει με τη δική μας γαλαντομία. Στο κάτω κάτω το αεροπλάνο δεν είναι γαϊδουράκι να διαμαρτύρεται αν του φορτώσεις και δεύτερο άτομο στη σέλα. Χωράει οκτώ-δέκα, και προφανώς δεν υπήρχε θέμα να ταξιδέψει με αυτό στην Κούβα (πότε θα ξαναπήγαινε ο άνθρωπος;) και ένα παλικάρι από τον στρατό των «τρολ» που συντηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον ακήρυκτο πόλεμο του Διαδικτύου, ονόματι Καραμάνης.
Για να το πήρε μαζί του ο comandante Τσίπρας, σημαίνει δυο πράγματα: πρώτον, ότι του έχει υποχρέωση (γύρευε πίσω από πόσους «τρολ» λογαριασμούς θα βρίσκεται…), και δεύτερον, ότι είναι ένας δικός του άνθρωπος. Αφοσιωμένος.
Αλλωστε από ένα γρήγορο ψάξιμο που έκανα στο twitter, όπου κυρίως δραστηριοποιείται ήδη από το 2012, βρήκα μερικές αναρτήσεις του, του είδους «πιο ΣΥΡΙΖΑ πεθαίνεις».
Μου υπέδειξαν και κάτι ψευδώνυμα που χρησιμοποιεί, αλλά δεν τα υιοθετώ, διότι δεν το έχω διασταυρώσει και ως εκ τούτου αφήνω επί του παρόντος αυτή τη δουλειά…
Κανένα πρόβλημα με το παλικάρι, λοιπόν. Για μένα το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο comandante Τσίπρας, ο οποίος οφείλει να μας εξηγήσει ποιος του πλήρωσε τα έξοδα διαμονής και διατροφής στην Αβάνα. Μαζί του, στο ίδιο δωμάτιο δηλαδή του ξενοδοχείου στο οποίο διέμεινε, αποκλείεται να τον πήρε. Κάπου έμεινε. Ποιος πλήρωσε; Υποθέτω θα το δούμε σε καμιά Διαύγεια αυτό το κόστος, ή όχι;

Μολιερικό
Για το άλλο πάντως, το πόσο μας κόστισε ως φορολογουμένων αυτό το τετραήμερο ταξιδάκι ώς την Αβάνα, μπορώ να δώσω και μόνος μου απάντηση (με βάση πληροφορίες που μου παρείχε χθες βράδυ φίλος μου πιλότος –διαψεύσεις δεν θα δεχθώ, γιατί ο άνθρωπος ΤΩΡΑ πιλοτάρει ένα τέτοιο ακριβώς αεροσκάφος): κάθε ώρα πτήσης του συγκεκριμένου αεροπλάνου, που είναι το περίφημο Gulfstream, κοστίζει περί τις 15.000 δολάρια, τα οποία αναλύονται σε καύσιμα, ασφάλειες, τέλη υπερπτήσεων και τέλη αεροδρομίου.
Το οποίο σημαίνει ότι για τις 10 ώρες του «πήγαινε» και τις άλλες 10 της επιστροφής από την Αβάνα, το κόστος του αεροπλάνου μόνο έφτασε τις 300.000 δολάρια!!
Δηλαδή (ανακεφαλαιώνω τώρα), για να πάει ο πρόεδρος Αλέξης στην κηδεία του Κάστρο, να εκφωνήσει έναν λόγο δεκάλεπτης διάρκειας και να προσπαθήσει δι’ αυτού του τρόπου να παραμυθιάσει τη βάση του ότι παραμένει αριστερός, υπέβαλε τον κρατικό κορβανά σε μια ανώφελη δαπάνη της τάξεως των 300.000 δολαρίων, τουλάχιστον!
Ενημερωτικά αναφέρω ότι με το 1/100 αυτού του κόστους θα μπορούσε να ταξιδέψει σε business θέση μέσω Μαδρίτης ή Παρισιού, αλλά τότε δεν θα ήταν αυτό που στην πραγματικότητα είναι: ένας, ακόμη, ο οποίος με το που εγκαθίσταται στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρεί ότι το κράτος του ανήκει. Είναι δικό του, μαζί με όλα του τα υπάρχοντα.
Πραγματικά κρίμα που δεν ζει ο Μολιέρος να «φρεσκάρει» τον «Αρχοντοχωριάτη» του…
Επιμορφωτικό
Οπως έχω ήδη ενημερώσει, στην αποστολή Τσίπρα για τον αποχαιρετισμό του comandante Κάστρο μετείχε πλην των άλλων και η αντιπρόεδρος της ελληνοκουβανικής κοινοβουλευτικής επιτροπής φιλίας, κυρία Νίνα Κασιμάτη, η οποία εξαιρετικά συγκινημένη από το γεγονός προέβη σε δηλώσεις.
Από τις δηλώσεις αυτές απομονώνω ότι θεώρησε «παντοτινή τιμή να αποχαιρετήσουμε τον Κομαντάντε» διότι, όπως εξήγησε, «ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ο ηγέτης και ο εμπνευστής ενός μαχόμενου, αγωνιζόμενου λαού, που δικαιούται να είναι εθνικά υπερήφανος.
Λάτρης της ελληνικής παιδείας, δικηγόρος των φτωχών, ανίκητος επαναστάτης –ο Φιντέλ Κάστρο προσωποποίησε τον διαρκή αντιιμπεριαλιστικό-διεθνιστικό αγώνα, τον διεθνισμό των πατριωτών, τον μοναδικό υπαρκτό, τελικά. Για τη σοσιαλιστική κοινωνία, για την ήττα του ιμπεριαλισμού, την έμπρακτη υποστήριξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο».
Επίσης με τις ίδιες δηλώσεις, τις οποίες είχε την πρόνοια να μας κοινοποιήσει το γραφείο της, συνοδεία μιας εξαιρετικά καλλιτεχνικής φωτογραφίας η οποία αποτυπώνει το θλιμμένο για την περίσταση βλέμμα της κυρίας Κασιμάτη (σε αντίθεση με τα χαχανητά του Τσίπρα και του όπισθεν αυτού, Καραμάνη) κατά την επίσκεψή τους σε κάποιο μουσείο της Επανάστασης στην Αβάνα, η αντιπρόεδρος μας ενημέρωσε ότι ο εκλιπών «ήταν φίλος της Ελλάδας και της Κύπρου. Μάλιστα στην Αβάνα έχει στήσει άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, του ηγέτη της Κύπρου που οι ιμπεριαλιστές χαρακτήριζαν ως “Κάστρο της Μεσογείου” από τον φόβο μήπως η Κύπρος γίνει μια Νέα Κούβα».
Για να ενθυμούνται οι παλαιότεροι και να πληροφορούνται οι νέοι, σχετικώς, προβαίνω στη σχετική μεταφορά…
Τελευταία Νέα