Ψάχνουν φάρμακο για το πλαφόν του Μνημονίου

Για κάποιες ελληνικές επιχειρήσεις, Μνημόνιο σημαίνει κλειστές τραπεζικές πόρτες. Για άλλες, είναι η λογιστική εμμονή των δανειστών να επιμένουν σε μέτρα που φέρνουν το αντίστροφο αποτέλεσμα, αγνοώντας την ελληνική πραγματικότητα. Τέτοια είναι η περίπτωση του φαρμάκου και η πίεση της τρόικας για οριζόντιο κούρεμα σε όλα τα γενόσημα με τιμή 6 ευρώ και άνω.

Το παράδοξο είναι ότι τα γενόσημα είναι τα πιο φθηνά φάρμακα της αγοράς, οπότε αν πέσουν κι άλλο οι τιμές τους, δεν θα συμφέρει τις ελληνικές επιχειρήσεις να τα παράγουν. Το «περίεργο» είναι ότι έτσι θα μειωθούν μόνο οι τιμές των ελληνικών φαρμάκων που συμμετέχουν κατά 20% στη φαρμακευτική δαπάνη, ενώ θα μείνουν αλώβητα τα ακριβά εισαγόμενα που συνεισφέρουν στο υπόλοιπο 80% και πωλούνται έως δέκα φορές υψηλότερα.

Τέτοιες δισεπίλυτες εξισώσεις καλείται να λύσει η φαρμακοβιομηχανία ELPEN που φέτος κλείνει 51 χρόνια ιστορίας. Εκτός του ότι τα οικονομικά της είναι νοικοκυρεμένα και δεν έχει μεγάλο δανεισμό, η εταιρεία είδε χρόνια πριν ότι για να σταθεί στον άγριο κόσμο των φαρμάκων πρέπει να επενδύσει στην έρευνα. Αυτός ήταν ο λόγος που δημιούργησε το δικό της ερευνητικό κέντρο στο Πικέρμι, όπου επενδύει το 7% του ετησίου τζίρου της σε νέα προϊόντα, και σήμερα αποτελεί ένα από τα δέκα μεγαλύτερα πανευρωπαϊκά.

Κάπως έτσι μπόρεσε να κάνει το 2012 το επόμενο μεγάλο βήμα, να ιδρύσει θυγατρική στo Βερολίνο που απασχολεί πλέον σαράντα γερμανούς εργαζομένους και διανέμει ελληνικής παραγωγής φάρμακα, τα οποία αποζημιώνονται από τα γερμανικά ασφαλιστικά ταμεία. Και όταν μια ελληνική φαρμακοβιομηχανία αναγνωρίζεται ως υπολογίσιμη δύναμη στη Γερμανία, είναι προφανείς οι συνέργειες για νέα ανοίγματα και περισσότερες εξαγωγές, που φτάνουν σήμερα στο 20% του ετήσιου τζίρου της ELPEN.

Τα σύννεφα. Η μπόρα ωστόσο λέγεται Μνημόνιο. Ενα σκληρό παζάρι μαίνεται τα τελευταία 24ωρα μεταξύ κυβέρνησης και τεχνικών κλιμακίων με στόχο τον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης. Διασώζονται, λένε οι πληροφορίες, μόνο τα γενόσημα, που κοστίζουν έως 6 ευρώ, καθώς από την τιμή αυτή και πάνω πέφτει ψαλίδι 10%.

Το παράδοξο είναι ότι το ποσοστό γενοσήμων στην Ελλάδα είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, οι τιμές τους έχουν ήδη μειωθεί 60% από το 2009 και παρ’ όλα αυτά, λόγω απουσίας εθνικής πολιτικής, υποκαθίστανται συνεχώς από εισαγόμενα ακριβότερα και με προστασία πατέντας.

Η βιομηχανία φαρμάκου είναι άγρια, και μόνο στις Βρυξέλλες, το κέντρο αποφάσεων της ευρωπαϊκής πολιτικής, οι πολυεθνικές ξοδεύουν κάθε χρόνο για λόμπινγκ το ποσό των 100 εκατ. ευρώ.

Εντούτοις, χώρος, έστω μικρός, για εθνική πολιτική υπάρχει, «δεν φταίει πάντα αυτός που σε πυροβολεί», όπως λέει άνθρωπος της ELPEN. Παντού σχεδόν στην Ευρώπη, τα καινούργιου τύπου και εκτός πατέντας ακριβά φάρμακα δεν αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, παρά μόνο αν αξιολογηθεί επαρκώς η θεραπευτική τους αποτελεσματικότητα.