Το διήγημα στην Ελλάδα συνεχίζει να βαδίζει στα χνάρια της πλούσιας παράδοσής του, δίνοντας τακτικά πολύ αξιόλογα νέα δείγματα. Και είναι ενδιαφέρον ότι παρά τη μικρή σχετικά απήχησή του στο αναγνωστικό κοινό, συνεχίζει θαλερό, χωρίς οι εκδότες να σταματούν τις σχετικές εκδόσεις και χωρίς –κυρίως –οι συγγραφείς να παύουν να το υπηρετούν.
Η πρώτη συγγραφική απόπειρα του 39χρονου Κώστα Μαυρακάκη «Ο κόσμος με καλοσωρίζει» (Κέδρος) είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Παρά τις αναπόφευκτες ατέλειες της πρώτης εμφάνισης (χρειάζεται, νομίζω, περαιτέρω επεξεργασία της έκφρασης και μεγαλύτερη ακόμα συμπύκνωση), εντυπωσιάζουν σε πολλά διηγήματα της συλλογής η ευρηματικότητα και η φαντασία του συγγραφέα ενώ πολύ θετικά πρέπει να κριθεί και το συνολικό του σχέδιο. Δεν πρόκειται δηλαδή για διηγήματα που κατά καιρούς γράφτηκαν και τυπώθηκαν όλα μαζί ατάκτως ερριμμένα. Αντίθετα, τις δώδεκα ιστορίες τις διαπερνά ένα κοινό κλίμα, τις χαρακτηρίζει μια κοινή στόχευση και μια κοινή μεθοδολογία στη μορφή.
Το κλίμα είναι κλίμα χαλαρής τριτοπρόσωπης περιγραφής γεγονότων με ελάχιστους διαλόγους, κλίμα τετριμμένων καταστάσεων καθημερινών ανθρώπων. Η στόχευση έχει να κάνει με την έκπληξη: κάθε άνθρωπος κρύβει εσωτερικά μυστικά αλλά και μυστικές δυνάμεις, καθώς και μια δυνητική μαγεία στη ματιά. Η μαγεία αυτή μεταφέρεται στο χαρτί πειστικά χάρη σε μια ιδιαίτερη μέθοδο: πράγματα που θα μπορούσαν να συμβαίνουν μόνο σε όνειρα συμβαίνουν ξαφνικά στην πραγματικότητα των πρωταγωνιστών, καθιστώντας την έκπληξή τους ρεαλιστική. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται και η παγίδα μιας απόλυτης εσωτερικής μεταμόρφωσης στη μικρή διάρκεια ενός διηγήματος που δεν θα έπειθε κανέναν, ενώ ο αναγνώστης διασκεδάζει με τη ζωντανή παρουσίαση επί σκηνής καταστάσεων οι οποίες είναι εξωπραγματικές. Ετσι δημιουργούνται συνθήκες ενός ψυχαγωγικού παραλόγου που σε δεύτερο επίπεδο αποκαλύπτουν τραγικότητα. Βλέπουμε λοιπόν μια ραπτομηχανή ρομποτικής τεχνολογίας να γίνεται η πραγματική συντροφιά για τον επισκευαστή της, ένα καρτοτηλέφωνο να χτυπάει και να δίνει οδηγίες σε έναν συγγραφέα που περνάει απ’ έξω μετατρεπόμενο σε φωνή συνείδησης κ.ο.κ. Κάποια διηγήματα δεν έχουν πετυχημένο τέλος, άλλα όμως έχουν εξαιρετικά πετυχημένο (λ.χ. ο «Νυχτερινός επισκέπτης» που εκτυλίσσεται στο μπαρ ενός ξενοδοχείου). Σε γενικές γραμμές, έχουμε εδώ μια ελπιδοφόρα νέα γραφίδα την οποία ο κόσμος του βιβλίου –για τον κόσμο γενικότερα, δεν ξέρουμε –δεν έχει λόγο να μην καλωσορίσει.
Κώστας Μαυρακάκης
Ο κόσμος με καλωσορίζει
Εκδ. Κέδρος 2016, Σελ. 144
Τιμή: 11 ευρώ
